Cumartesi Gecesi Kıyamet Keyfi: Kıyamet Gösterisi Üzerine

Canınız mı sıkıldı? Merak etmeyin, kıyamet yakında kopacak ve çok eğleneceğiz!

Herkese merhaba! Bugün sizlerle anlatılmaz yaşanır denen bir eser üzerine konuşacağız. İtiraf edeyim, bu inceleme Terry Pratchett ve Neil Gaiman’ın eserini ne derece yansıtacak bilemiyorum ancak sizlere Kıyamet Gösterisi (Good Omens) hakkındaki fikirlerimden bahsetmek istiyorum. Ama önce şey, ortamı ısıtmak için biraz müzik!

2019'da Amazon’a diziye uyarlanmadan önce bile insanların epey sevdiği bir kitap kıyamet gösterisi. Doksanlı yıllarda yazılıyor ve Terry Pratchett ve Neil Gaiman’ın hayranlarının tanıyabileceği hafif dalgacı bir üsluba sahip. Kitabın sonunda da yazdığı üzere kitap Neil Gaiman’ın yazdığı bir hikâyeyi Terry Pratchett’a göndermesi ve usta mizahşörümüzün hikâyenin nasıl devam edeceğine dair fikirleri olmasıyla başlıyor, sonrasında birlikte bu çılgın kıyamet komedyasını ortaya çıkarıyorlar.

Gelin kitabın konusuna hep beraber göz atalım!

Havada Kıyamet kokusu var. 1655 yılında yazılmış ve şimdiye kadarki en doğru kehanet kitabı olan Cadı Agnes Çatlak’ın Kat’î ve İsabetli Kehanetleri’ne göre, cumartesi günü dünyanın sonu. Önümüzdeki cumartesi. Akşam yemeğinden hemen önce.

İyilik ve Kötülük orduları toplanıyor. Atlantis yükseliyor. Kurbağalar yağıyor. Öfke artıyor. Deccal uyanıyor. Kısacası, her şey Büyük Plan’a uygun ilerliyor gibi. Yalnız ufak bir pürüz var. Binlerce yıldır insanların arasında yaşayan ve onların hayatına uyum sağlayan, birazcık müşkülpesent bir melek ile sefahat düşkünü bir iblis bu coşku dolu ânın gelişini hiç de iple çekmiyor.

Melek Aziraphale ve İblis Crowley, Kıyamet’i durdurmak istiyorlarsa Deccal’ı (kendisi gayet tatlı bir oğlan çocuğu, tanısanız seversiniz) ortadan kaldırmak zorunda. Ama görünen o ki, birileri Deccal’ı yanlış yere göndermiş.

Müşkülpesent Aziraphale ve sefahat düşkünü Crowley’e gelelim.

Aziraphale bir melek. Evet, yukarıdan, gökyüzünden. Hoş, kendisine verilen alevli kılıcı ona daha çok ihtiyacı olduğunu düşündüğü kişilere veriyor ama adam melek, insanların iyiliğini düşünmek zorunda! Crowley ise düşmekten ziyade… Şöyle diyelim, yanlış kişilerle takılarak gezine gezine aşağı inmiş bir… Eh, iblis.

Eğer altı bin senenizi dünyada geçiriyorsanız ve ilahi alemden en çok iletişim kurabildiğiniz kişi antitezinizse aranızda bir tür ilişki gelişmeye başlıyor. Bununla birlikte kendinizi dünya işlerine karışırken bulmanız da mümkün tabii. Yani ne bileyim, bir tür casuslar ağı kurmak veya işkence olması muhtemel bir kara yolu inşa etmek isteyebilirsiniz.

Eh, bir de Deccal’ı kendi tarafınıza çekmek gibi belli başlı işlere kalkışmanız da gerekebilir. Ama bunca yıl yanlış bebekle ilgilenmişseniz ne olur? Deccal olmakla uzaktan yakından alakası olmayan bir bebekle mesela? Üstüne üstlük dünyanın sonunun gelmesi sizin programınıza uymuyorsa? Vay halinize!

Yukarıdaki cümleler bazı okurlara fazla muğlak gelebilir ama bu kitabı anlatmak için başka bir yol düşünemiyorum. Kıyamet Gösterisi eğlenceli, oyunbaz ve şaşırtıcı bir kitap. Benim anlatılmaz yaşanır diyebileceğim türden bir eser.

Kendini tamamen ciddiye almayan ama parmak bastığı noktaları size açıkça ifade eden eğlenceli, düşündürücü ve bol bol ilginç dipnota sahip bir hikâye. İlginç dipnotlardan kastım cidden ilginç dipnotlar bu arada, hikâyenin bir kısmı da o dipnotlarda; okumadan geçmeyin!

Kıyamet Gösterisi özünde insanlık kavramını sorguluyor diyebilirim. Hoş, bir bakıma anlatılan her hikâye insanlığı keşfetmek için anlatılır, var olduğumuz andan beri hikâyelerle büyür, gelişir ve keşfederiz.

Buradaki özden kastım insanların birbirlerine ve çevrelerine etkileri. Birini silahla vurduğunuzda bunu Crowley sizi dürttüğü için mi yaparsınız yoksa elinizde silah olduğu için mi? Veya birine destek olduğunuzda size fısıldayan bir Aziraphale mi vardır arkanızda yoksa bu içinizden mi gelmiştir?

Kitap okuru güldürürken arka planda bu sorulara da cevap arıyor ve kendi cevaplarını da gayet tatmin edici şekilde veriyor.

Tüm bunlara bir de Niran Elçi’nin muhteşem çevirisi eklenince Pratchett ve Gaiman’ın cambazlıkları kendine Türkçede de başarılı bir yer buluyor.

En başta belirttiğim gibi serinin 2019'da ilk sezonu yayınlanmış bir de dizisi var, hatta ben bu yazıyı yazdığım sıralarda ikinci sezonu da yayınlandı. Ben henüz ilk sezonun dördüncü bölümüne kadar izledim ancak kitaba oldukça bağlı kalınarak çekilmiş bir dizi var karşımızda, senaryosu zaten Neil Gaiman’a ait. Hatta sırf spoiler yemeyeyim diye dizinin tamamını izleyebilmek için kitabı bitirmeyi bekledim.

Sonuç olarak insanlık üzerine düşünürken sağlam bir eğlencelik arıyorsanız Kıyamet Gösterisi sizlere tavsiyemdir. Terry Pratchett’in Disk dünyadan alışık olduğum tarzını burada da görebilmek beni çok mutlu etti, bunu da söylemeden geçemeyeceğim.

Kitabı okurken ve diziyi izlerken dilerim sizler de benim kadar zevk alırsınız. Yorumlarınızı benimle paylaşırsanız da çok mutlu olurum. Kendinize cici bakın. Hoşça kalın ve cumartesi günü Agness Çatlak’ın kehanet kitabına bakmayı ihmal etmeyin.

Editör: Tuanna