Dünyanın En Güzel Şeyi
Bir selam veya açılış konuşması yapmadan direkt olarak şu sıralar üzerine düşündüğüm ve henüz cevap olarak kendimi tatmin edemediğim bir soruyu, tüm ağırlığı ile üzerinize atmaya karar verdim.
Sizce dünyadaki en güzel şey nedir?
Bu soru, bir sabah kedimin sekizinci doğumunun mucizelerine bakarken aklımda aniden belirdi. Aslında aniden demek doğru bir tabir değil. Zaten insanın aniden bir şeyler edindiğine inanan biri değilimdir. İnsan beslenir ve şekillenir, meyvesi aniden ortaya çıkar.
Kim bilir “dünyanın en güzel şeyini” merak etmem, hangi zamanın tohumu ve yeşerişidir.
Cümlelerin devamını okumadan önce bir-iki saniye süresince birkaç cevap düşünün lütfen. Aklınıza gelen cevapların her biri, bir öncekinin üzerine basıp birincilik basamağına çıkmaya çalışacaktır ama bu basamağa herhangi biri bir türlü yerleşemeyecektir. Boş kalan basamağı hak eden cevabı bulmak, düşünce maratonunu sonuna kadar götürebilene haktır. Süreç bende böyle işledi. Sizde de öyle olacağını düşünüyorum.
Bir şeyin dünyadaki en güzel şey olabilmesi için herkes için geçerli ve herkes için en güzel şey olması gerekmektedir.
Bu düşünce izinde, öncelikle hiçbir araştırma ve gözlemleme yapmadan sadece konu üzerine düşünmeye karar verdim. Hiçbir sinyal almadan düşünce devrelerinin hareketlerini incelemek istedim. Bu konu üzerine bir müddet düşündükten sonra ilgili araştırmaları yapacaktım.
Konuyu uzun soluklu düşünmek insanda farklı bir his uyandırıyor. İnadına hiçbir cevap araştırmadan sadece düşünerek herhangi merak ettiğiniz bir soruyu irdeleyin ve hissettirdiklerini deneyimleyin derim. Uzun düşünme süresi, konuları hiç tahmin edemeyeceğiniz yerlere getiriyor. Basit gibi görünen bir konu o kadar derinleşiyor ki hiçbir konunun basit olamayacağını fark ediyorsunuz.
Araştırma yapmadan bulduğum cevaplara araştırmalar esnasında da çokça rastladım. Oldukça soyut bir konu olduğu için her kafadan farklı cevaplar gördüm. Araştırmalarda bulduğum cevapları sizlere burada sıralamayacağım. Zira her birimizin aklından listedeki cevaplardan pek çoğu zaten geçecektir.
İlk olarak, düşünce denizi içinde yüzerken sığ sularda akla gelebilecek olan sevgi, aşk, bilgelik, şefkat, tatmin olma gibi cevapları buldum. Bendeki ilk izlenim dünyanın en güzel şeyinin soyut bir şey olabileceğiydi. Somut olan şeylerin değerinin pahası genelde biçilir cinsten oluyordu çünkü. Soyut şeyler içinde de en güzel olan şeyin “sevgi” olduğuna kanaat getirdim bir müddet. Aşk, birini veya bir şeyi sevmekti. Bilgelik, akıl ve davranış olarak sağduyulu, bilgin ve engin olma durumuydu ve bu da o hali sevme, benimseme ile başarılabilecek bir şeydi. Şefkat de ancak sevginin yansıması ile gösterilebilecek bir duyguydu. Herhangi bir şeyden tatmin olma durumu da keza benzer bir duruma tabiiydi. Yani tatmin eden şeyin sevilmesi ile alakalı bir olguydu. Kişiyi ne tatmin ediyorsa kişi onu seviyor demekti. Dolayısıyla sevgi, insanda güzel olan pek çok şeyin temel taşı gibi göründü gözüme.
Cevabın sevgi olduğundan emin olmuş gibiydim. Düşünmeyi bırakacaktım. Araştırmalarım esnasında daha üstün bir cevaba da erişmiş değildim. Sonra aklıma felsefe okumalarım ile yer eden ve bir türlü çürütemediğim bir şey geldi.
Mutlak olan hiçbir şey yoktur.
Mutlak bir doğru yoktur. Mutlak bir yanlış da… Mutlak bir iyi yoktur. Mutlak bir kötü de…
Tam savaştan galip çıkmışım, bırakıyorum derken “Bir ihtimal, mutlak olan ‘en güzel şey’ var mıdır?” sorusu karşı atağa geçti ve kendimi yine savaşta buldum. Yeniden kuşandım düşünce kılıcını.
Kişinin olduğu hal, yaşadığı hayat, hissettiği duygulara göre değişebilecek bir cevap olduğunu düşündüm. “Kişiye göre değişmekle kalmıyor, kişinin farklı zamanlarda farklı ruh hallerine göre de değişiyor” diye kendimi ikna etmeye çalıştım.
Yine de olmadı!
Çünkü aklımda bir şey belirmek zorundaydı.
Dünyanın en güzel şeyi önceki cevapları da içermeli diye düşündüm. Bir şeyin dünyanın en güzel şeyi olabilmesi için güzel olan her şeyi kapsaması gerekiyordu. Güzel olan şeyler, iyi veya kötü fark etmiyordu çünkü mutlak güzel diye bir şey yoktu. Bana göre kötü olan başkası için iyi olabilirdi. Kötü olan aynı zamanda iyiydi de. Her şey, yaşandığı duruma göre değişkenlik gösterirken farklı kişiler için güzeldi.
Dolayısıyla cevabın güzel şeyleri içermesinden ziyade her şeyi içermesi gerekiyordu. Bu durumda düşünce denizi içinde sığ sulardan derin sulara doğru gittiğimde, bu denizde boğulmanın da etkisiyle “yaşam” cevabını buldum. Kendi kendime “Tamamdır, yaşam her şeyi içeren bir şey. Mutlak cevap bu olabilir.” diye düşündüm.
Haydi… Tahmin edin ne oldu?
Yine olmadı!
Bu kez de bir sürü canlı yaşamını kendi içinde barındıran bir yer vardı. İnsan, hayvan, bitki gibi daha bilmediğimiz pek çok canlının yaşamını içinde barındıran yer: “Dünya.” Cevabı dünya diye düşündüğüm anda dünya gibi pek çok yaşamı içerisinde barındıran “evren” aklıma düştü. Oldu mu?
Yine olmadı!
Yaşam, dünya, evren… Tüm bunları kapsayan bir şey daha var.
“Kitaplar!”
Üstelik kitaplardaki yaşamlar, dünyalar ve evren gerçeğinin içerdiği özelliklerin yanında olması realitede mümkün olmayan pek çok güzel şeyi de barındırıyordu. Gerçek olan ve olmayan her şeyi barındıran, kitaplar.
Bu kez oldu mu?
Emin değilim. Cevabın kitaplar olduğunu düşününce bu kitapları yazan zihinler geldi aklıma. Bu zihinlerin içinde en güzel olabilecek her şey olduğu gibi kitapları oluşturan altyapı da var. Zihin diye düşündüğüm an zihni içinde barındıran beyin, beyni içinde barındıran insan, insanı içinde barındıran yaşam, yaşamı içinde barındıran dünya, dünyayı içinde barındıran evren, kitap, zihin… Derken yine aynı derin girdap içinde yüzmeye çalıştım, durdum.
Kendimce mutlak bir cevaptan emin olamasam da emin olduğum tek şey “mutlak bir doğru cevabın olamayacağı” oldu. Savı yine çürütemeyip destekler nitelikte veriler elde ettim. Hissettiklerimiz, cevaplarımız ve bu yazı yanımıza kar kaldı.
Yine de “Dünyanın en güzel şeyi nedir?” sorusuna en yakın cevap olan, gerçekte ve kurguda güzel olan her şeyi içinde barındıran şey olarak “Kitaplar” cevabını benimsiyorum kendime.
Benim derin sularda boğulma pahasına bulduğum inci “Kitaplar” oldu. Ya sizin?
Sonraki yazıda görüşmek üzere… Hoşça Kalın.
Editör: Buse Özcan
