Kağıt Kesikleri
Sevgilim yazdığın mektupların kenarları şimdi kestane kırmızısı,
Kağıt kesikleri ruhumu kanattı.
Ve ben kalp şekli kutumda mektuplarını değil
Sözlerinin akıttığı damlaları sakladım.
Zehrimiz daha damıtılmamıştı bu toy karanlıkta,
Bir gece vardı aydınlığımıza uzanan,
Ve biz bu geceyi sonsuzluğa bağladık verdiğimiz sözleri unutarak.
Sabahın ilk saatleriyiz biz, aydınlığı tutamayan, karanlıktan sıkılan…
Sonbahardaki ağaç biziz , gövdesi sağlam, dalları yalnızlıktan ağlayan…
Galata’da o çok sevdiğin bina da biziz,
Yıllar eskitememiş ama toz tutmuş camlarımız…
Hatırlamaya çalışırken,
Damıttık zehrimizi gözyaşlarından,
Şifa niyetine içtik,
Yüzyıllık yalnızlığın kefaretini aydınlığa çıkarak ödedik.
Editör: Begüm Uğurlu