Sanat Terapisi: Şiir Yazmak Oyun Oynamak Mıdır?
Herkese merhaba. Bugün sizlerle Sanat Terapisi hakkında konuşacağız!
Sanat duygularımızı, düşüncelerimizi dışa vurmamızı sağlar. Müzik, dans, edebiyat, tiyatro gibi eserlerde sanatın verdiği zevki hissedebilirsiniz. Bir bakıma insanları anlamamızı da sağlayabilir. Sanat eserine bakarken sanatçının anlatmak istedikleri ve sizin anladıklarınız vardır. Aslında sanat eserleri anladığınız kadardır.
Sanat Terapisi ise danışanların iç dünyalarını daha iyi keşfetmek için güzel bir yöntem. Bastırılmış duygularımız sanatla ortaya çıkıyor. Sanat Terapisini uygulamak için iyi bir sanatçı olmamıza gerek yok, hatta kendinizi sanatçı olarak da nitelendirmeyebilirsiniz. Asıl amacımız sanat yoluyla kişinin duygularını ifade etmesidir. Herhangi bir güzellik amacı güdülmez.
Sanat Terapisini farklı şekillerde ilk kez kullanan iki insanımız var!
1- Hill’in Sanat Terapisi: Yaratmak
Verem tedavisi nedeniyle tedavi gören Adrian Hill resim yaparken bunun onu iyileştirdiğini fark etti. Diğer hastalara da resim yapmalarını önerdi ve rahatladıklarını gözlemledi. Böylece 20. yüzyılda sanat terapisinin iki ekolünün ilki oluşmaya başladı.
Bu kullanımın amacı insanların sanat eserlerini incelemek, tahlillerini yapmak değil onların rahatlamalarıydı. Bu yüzden ortaya çıkan eserler üzerine tahliller yapılmamış yalnızca yaratmanın verdiği zevk tadılmıştı.
2- Naumburg’un Sanat Terapisi: Sanatın Sembolizmi
Hill’in ortaya çıkardığı sanat terapisinin aksine Margaret Naumburg, bir psikolog olduğundan dolayı sanat terapisini danışanlarıyla kendi arasında bağ olarak kullanan bir yöntem olarak geliştiriyordu.
Danışanları gözleri kapalı bir şekilde bir resim çiziyorlar ardından da çizdikleri resimlerin onlarda hissettirdiklerini sözcüklerle açıklamalarını istiyor. Naumburg, Sanat Terapisini kullanan ilk kişi değil fakat danışanıyla arasında bir bağ olarak kullanan ilk psikologdur.
Kişisel Yorum
Sözlerime henüz okumadığım -maalesef- bir kitaptan alıntı ile başlamak istiyorum.
“Eleanor was right. She never looked nice. She looked like art, and art wasn’t supposed to look nice; it was supposed to make you feel something.” (Eleanor haklıydı. O asla hoş görünmüyordu. O sanat gibi görünüyordu ve sanat hoş görünmek zorunda değildi; size bir şey hissettirmeliydi.) — Rainbow Rowell, Eleanor & Park
Küçükken ne zaman dışlandığımı hissetsem, oyun oynayamasam bir köşeye oturur ve ağlardım. Şimdi ne zaman bu dünyadan kopmuş, insanlar arasında yer edinemediğimi hissetsem, oturur ve şiir yazarım. Kendimi sanatının kollarına bırakır ve ruhumun melodisini dinlerim. Sizin için yazmak neyi ifade ediyor bilmiyorum ama yazmak benim için gerçekten bir terapi gibi. Çoğu zaman ağzımdan çıkamayan kelimeler kolayca kağıda dökülebiliyor.
Kelimeler, bende kaldıkça zihnime yayılan; zamanla bedenime de yayılan bir virüs gibi oluyor. Kelimeleri bir şekilde atmak istiyorum zihnimden, bir zehri atar gibi. Yazmak… daha çok yazmak istiyorum! Böylece iyileşmek istiyorum. Yorgunluğum kelimelerle geçsin, onların büyüsüne kapılsın ve terk etsin bedenimi.
Bu yüzden sanata “güzel mi” gözüyle bakamıyorum galiba. Bir insanın kötü hissettiği anlarda ya da bastırmadığı duygularını dışarı vurarak bir sanat ortaya çıkarması bana özel geliyor. Yalnızca oradaki masum acıyı, mutluluğu, güzel huzuru “güzel mi” diye düşünmeden dinlemek ve hissetmek istiyorum. Çünkü sanat size bir şeyler hissettirmeli. Bazen bütün hislerin üzerine siyahlar çökse de sanatınız içinizdeki karanlıkları ortaya çıkararak aydınlığa kavuşturacaktır.
Şiir yazmak oyun mu oynamaktır? Bence evet. Her oynamadığım oyuna karşılık bir kelime oyunu denk geliyordur belki de.
Peki ya sizce şiir yazmak/sanatsal herhangi bir şey yapmak oynayamadığımız oyunların bir karşılığı mıdır?
Son olarak sizlere güzel bir sözle veda etmek istiyorum;
“Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.” -Mustafa Kemal Atatürk
Sanatla Kalın!
Sanat Terapisi hakkında daha ayrıntılı bilgi almak isterseniz diye aşağıda bir makale linki bırakıyorum.<3
https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/705400
Editör: Berfin Yeşilyurt
