Serap
Beni anlasana, niye kalbi harap ediyorsun?
Ömrümün en güzel yıllarında gönlümden düşüyorsun,
Neden zihnimin bulanık sularında çırpınıyorsun?
Anlamıyorsun,
Burası çöl değil! Çırpındıkça daha da batıyorsun.
Uçarım neden hala bana bakıyorsun?
İhanetin yetmezmiş gibi gerçeğe de direniyorsun,
Senin aksine ben başka dallara konamadım,
Aşkın yazgısını bozamadım, huzuru bulamadım.
Sessiz günlerin ardından tekrar doğduğunda güneş,
Kendimden bir parça bulduğumda gökyüzünde,
Yine seni anlatıyordu, bütün kara bulutlar,
Ruhum terk etmeden beni, ben terk ettim kendimi.
Esir düştüm tüm duygulara, yabancıyım bütün insanlığa,
Aklımdan kalbime açılan köprünün yarısında kalmışım,
Sallandıkça mantıkla duygu arasındaki tüm dengemi kaybetmişim,
Yine de son bir buse konduracağım tüm yaşanmışlıkların hatrına.
Editör: Sinem Karakuş
