Tükenmeyi Yeğlemek
Bazen sadece tükenmek istiyorum. Tükeneyim ki artık mücadele etmeme gerek kalmasın. Her şey son bulsun. Sadece izlemekle yetineyim hayatı. Herhangi bir çabaya gerek duymayayım. Çaba gösteremedeğimde ya da göstermediğimde vicdan azabı uğramasın ruhuma. Kendimi suçlamayayım günlerce ya da karşıma çıkmasın aylar hatta belki de yıllar sonra bu hatalar, bu vazgeçişler.
Yorulmayayım misal. Sadece durmanın kime ne yorgunluğu olabilir? Zamanla yüklerinden kurtulur insan. Bir şey yapmasına gerek kalmama düşüncesiyle birlikte rahatlar.
Nefes alabilirim belki. Bu tempoya tabi olmam. Biri ya da birileri olmayı çabalamayı bırakırım. Herkesin yaptığı kendine olur, hem yararı hem zararı.
Yaşayamadığı hayatların altında eziliyor insan.
Bu hisle yaşamayı bile bıraktığımda hayat daha yaşanabilir olabilir. O yüzden diyorum ya, bırakmak güzel olur. Sadece hayal kurmak nasıl umut veriyorsa insana, sadece izlemek daha iyi benim için. Hatta belli başlı birçok insana gereken de budur belki.
Bir film sahnesi izler gibi olsun her şey. Değiştiremediğim, bir katkımın ya da zararımın dokunamayacağı. Olduğu gibi kabul etmeye çalışacağım. Sonu iyi veya kötü ne olursa olsun. İyiyse devamı, bunu devam ettirmek için uğraşmayacağım ya da eğer kötü olursa iyiye çevirmek için didinmeyeceğim.
Ama kısa süreli bir dinleme süresinden ibaret olmamalı bu. Ömür boyu sürmeli. Dinlendikten sonra hayata devam ettiğin sürece bu duygulardan kısa süreli kurtulmaktan öteye geçilemez çünkü.
Her duygunun güzel bir yanı vardır derler. O duyguların altında ezildiğin sürece sağladığı yararı nasıl görebilirsin ki?
Pes etmek her zaman sanıldığı kadar kötü değildir bence. Genellemek her zamanki gibi yanlış bir sonuca varır. Bazen pes etmek özgürlüktür. Bazı şeylere devam etmeye zorla çabalamamak, düşünüldüğünün aksine insana iyi gelir. Her insanın bize sürekli anlattığı gibi devam etmek zorunda değiliz aslında. Bir şeyler yapmak zorunda olmadığımız gibi.
Bu yüzden tükeneceğim o noktaya gelmek isterken buluyorum bazen kendimi. Tüm bu sonuçlara varabilmek için. Çünkü her döneminde bir kargaşa, bir umutsuzluk, bir kural var devam etmenin. Yeniden başlasan tekrar tekrar aynı dönemler içinde gezinirsin. Çok anlam ifade etse de hiçbir anlam ifade etmemesini yeğliyorum. Çünkü sorgulamaları bitmeyince insanın ondan tamamen kurtulma isteğinden başka bir şey kalmıyor içinde. Her sorunun cevabı yeni bir soru doğurunca o cevap bile önemini kaybediyor. Bunalıyorsun. Tükenmeye adım adım.
Yine de her zaman çabaya inanıp devam eden herkese büyük bir desteğim olur. Sonuçta herkes kendi hayatına iyi gelen şeyi kendi karar verebilmeli. Kimi dinlenmek, kimi devam etmek ister. Bu vazgeçilmez bir kural olmadığı gibi olması gereken hiç değildir. Her yaptığımız şey doğru mudur ki zaten?
Hayatınızda devam etmek hep parlak gelir umarım. Her gelecek ışıkla gelir ki gelecekten korkmazsınız. Umutla beklersiniz. Varmak için çabalarsınız.
Editör: Tuanna
