Yaşanacak Yeni Bir Gün
Yıkımın ardında bıraktığı izler ve hisler
Birkaç dakika sonra olacaklardan habersiz, uykuda, koca bir şehir. Henüz hayatlarının baharında gençler, hedeflerinin ortasında yetişkinler ve kalan ömürlerini sevdikleri ile geçirmekle planlamış ihtiyarlar, gerçekleşmek üzere olan kaostan habersiz uykuda…
Tabiat, insanlar üzerinde kuşkusuz önemli bir etkiye sahip. Bu etkiyi yarar sağladığında göz ardı etmek kolay olsa da yıkıcı olduğunda yadsımak da bir o kadar zor olsa gerek. Malum olay üzerinden haftalar geçmişti. Ancak kendine bir düzen kuramamış, içinde bulunduğu hissizliğe yakın, o donuk ruh halini hala koruyordu. Yaşadıklarının büyüklüğü ona gerçekliği sorgulatıyor, algılamakta zorlanıyordu. “Şimdi yapayalnız mıyım?” diye içinden geçirdi sahipsiz bina yıkıntılarına bakarken. Gözlerindeki mat ifadeyle bulunduğu konumdan soyutlanırcasına etrafında olup bitenleri izlerken buldu kendini. Yerle bir olmuş binalar arasından çıkan paslanmış ve bükülmüş demir kalıntıları, yer yer molozlar altından baş kaldıran eşyalar, zar zor ayakta kalmış duvarlarda asılı tablolar…
Yıkıntılar arasında yürümeye başladı. Mayınların arasında yürümeye çalışır gibi dikkatle seçtiği adımlarını atarken zorlanıyordu. Az ileride bir aile fotoğrafı gördü. Henüz durgun bir suda giden kayıkta yolculuk eder gibi olan duyguları doludizgin bir yağız at gibi onu dehşetle peşinden sürüklemeye başlamıştı. Kalbi boğazından taşarcasına atmaya başladı. Aklına kendi ailesi gelmişti. Az önce kendisine sorduğu soru daha da anlamlı bir hale gelmişti. Bunalmış bir tavırla elleriyle saçlarını sıvazladı ve devamında ensesinde birleştirdi. Ardından açıklık alana doğru yöneldi. Bir banka oturdu. Ayaklarına baktı. Ellerine baktı. Zifiri karanlıktı her yer. Derin bir iç çekti ve başını gökyüzüne çevirdi. Belki de ilk defa gök kubbede sıralanan yıldızlar bu kadar parlak ve netti.
Uzun süre yıldızları, uzaktaki karanlık boşlukları izledi. Bu koca boşlukta diğer insanların da görece ne kadar yalnız olduğu geldi aklına. Gecenin büyük bir bölümünde bundan sonrası için vereceği hayat mücadelesini düşündü.
Doğmakta olan güneş olanca heybetiyle gözlerini ona dikmiş gibi ben buradayım diyordu. Her şeye rağmen kuşlar tekrar cıvıldıyor, tabiat tekrar uyanıyordu. Yaşanacak yeni bir gün, önünde ise sebat dolu yıllar vardı.
Editör: Rüya Yaşar
