Yol Kavramı Hakkında
Selam dostlarım! Bu konuda bir şeyler yazmayı denemek kibirli hissettirmedi diyemem. Henüz yeni kabullenmeye başladığım bu yolculukta bir şeyler yazmak demek bu konuda “yol” kat etmişim demek, oysaki ben bu yazıyı bu sene üzerinde en çok düşündüğüm kavram bu olduğu için yazıyorum.
Yol demek bir süreç demek aslında ve bu sürecin ne kadar uzun ya da kısa olduğunu maalesef ki bilemiyoruz. Bazen uzun yolculuklara çıkarız, uğultulu tepelerden geçer, anlık hazlar içinde yüzeriz. Bazen boğulur gibi oluruz bazense fark etmeden yüzmeyi öğreniriz yani anlık hazlar bazen bize belki de hiç keşfetme şansımız olmayacak deneyimler verir. Bazen kendi yolumuzda önümüzü görmeyecek gibi oluruz. Sisli bulutlar kaplamıştır her yanı, ilerlemek istersin ama yol o kadar karanlık gelir ki olduğun yerde beklemek daha güvenli bir hissiyat verir. Tanıdık geldi mi dostlarım bu cümle size? Siz de bazen devam etmek daha zor ve korkutucu geldiği için olduğunuz yerde saymayı tercih ettiniz mi? Ben bu sene bu duyguyu çok fazla hissettim, bazı deneyimlerimden size de bahsetmek istiyorum tam şu an.
Bu sene hayatımda yeni başlangıçlar serisi başlatmanın senesiydi. Evden çok uzaklara geldim ve her anlamda çevremi değiştirdim. Bunun beni uzun süreli bir değişime soktuğunu zamanla fark ettim. E tabi yetişkin olmaya başlamanın da bunda etkisi var, gerçi eskiden de kendi ihtiyaçlarımı kendim giderirdim ama diğer insanların da sizden bunu beklemeye başlaması onların da artık sizi yetişkin gördüğünün kanıtı sanırım. Birçok insanla tanıştım, yeni dünyalara bazen korkusuzca bazen korkarak adımlar attım. Bazen kovuldum o dünyalardan bazense bir köşeye geçip saklanmak ve hep o dünyanın içinde kalmak istedim ama çoğunlukla fark ettim ki eğer içerde kalma süren bitmişse kalmak için ne yaparsan yap bir şekilde seni o kapıdan dışarıya çıkarmasını biliyorlar. Bunu fark ettikten sonra bir de bunu kabul etmeye çalışma süresi var.
Dostlarım, inanın bana bu düşündüğümüzden çok daha zor olanmış. Hani demiştim ya o sisli yolda yürümek… ha işte çok ayrılmak istemediğiniz bir dünyadan ayrıldıktan sonra o sisli bulutlar arasında yürümek zorunda kaldığınızı düşünün. İşte tam o noktada şunu öğrenmek zorunda kaldım. “Zorunda kaldım.” dememe bakmayın bu arada, iyi ki öğrenmişim. Belki de bu sene öğrendiğim en değerli şey bu olabilir.
Bu bir yolculuk ve “yol” dediğimiz kavram sadece size özel. Bir dizinin başrol karakteri olmak gibi düşünün kendi yolunuzun başrol karakteri sizsiniz. Bu yolun da yolcusu sizsiniz ve belki de tüm misafirleriniz bir gün inmek isteyecek ama bu yolun daimi yolcusu hep siz olacaksınız. Ben tabii bazı insanları uğurlarken gözyaşlarımı tutamadım hatta bazen kendime gelemediğim günlerim oldu ama yoluma girecek yeni insanlar olduğunu da biliyordum hatta belki de onların gelebilmesi için gitti diğerleri, bilemeyiz…
Hep negatif konuşmuş gibi oldum, biraz da güzel tarafından bahsedeyim meselenin. Yolunuzdan ayrılmak isteyen, yeni dünyalar keşfetmek isteyen, bu yolda mutlu olmadığını düşünen birinin gitmesine izin verdikten sonra eğer bu kişi yeni yollar görmüş olmasına rağmen döndüğü yol sizin yolunuzsa bu kişi artık tamamen size aittir diyebilir miyiz dostlarım? Belki tamamen diyemeyiz ama belli ölçüde sizindir çünkü başka yollar, dünyalar olmasına rağmen o özellikle sizin dünyanızı tercih etti. Siz ona kalması için yalvarmadınız veyahut gitmesin diye tutmaya çalışmadınız ve artık kendi isteğiyle sizin yanınızda. Sizce de çok özel değil mi bu? Ben bu meseleyi kabullendikten sonra o sisli bulutlar dağıldı birden biliyor musunuz. Bazen hala korksam da artık bu yolu yürümemek için direnmiyorum. Gidenlerin arkasından eskisi gibi yaslar tutmuyorum çünkü eğer yolu benim yolumdaysa illa bana geri dönecek, eğer dönmezse zaten hiç benim yoluma ait olmamış sadece yolcu olarak bir uğramış. Ben de tüm bunları gördükten sonra ne yaptım? “Yol”umu sevdim, hem de öyle bir sevdim ki artık o yola çiçekler dikiyorum rengarenk sonuçta sonsuza kadar ben yürüyeceğim o yolda bir başkası değil, yürürken içim açılsın.
Benden şimdilik bu kadar dostlarım, umarım sizler de kendi yolunuzu bulmuş ya da bulmak üzere olan kişilersinizdir, değilseniz de üzülmeyin. Yolunuz, yolumuz o kadar uzun ki keşfetmek için yeterince zamanınız var….
Bir öneri: Kaan Tangöze- Kalmak Türküsü
Diğer yazılarda buluşalım, sizi seviyorum.
Editör: Pozan
