Zamansız Kaldım
Zamansız kaldım…
İnsanlar pata küte yaşarken,
vahşice severlerken birbirlerini
ve vahşice öldürürlerken
ben sadece oturup kaldım.
Zaman en büyük düşmanımdı,
sorumluluklarım en büyük kavgam…
sorgulamadan yaşadım,
sorgularsam, yaşayamazdım…
Hep nefret ettim
o zor yokuşlardan
ve hep tırmandım.
Ellerimde dünden kalmış isler
tırmandım, tırmandım, tırmandım...
Ta ki soluklarım kesilene kadar.
Sonra kesildi,
devam etmedim
edemedim….
zaman en büyük düşmanımdı,
o akarken dünyaya uçsuz bucaksız
ben akamadım ruhuma.
Zaman en büyük düşmanım kaldı hep,
sevemedim sensizliği hatırlatan her şeyi.
Zamansız kaldım,
kolum ve kanadım kırık
geceler zifiri, gündüzler asabi
zaman acımasız, hep sert, hep diri.
Zamandan kaçmaya çalıştım
ama ben
zamansız kaldım…