Hikayenin başı, mümkün olduğunca sonuna yakın olmalı!
Okuyucuna mümkünse daha ilk sayfalardan, verebileceğin kadar çok bilgi ver. Heyecan yaratmak için bekletmeyi boşver. Öyle bir şey olmalı ki, okuyucu ne olduğunu, nasıl nerede ve ne zaman olduğunu iyi bilmeli ki, olur da hamam böcekleri kalan son birkaç sayfayı kemirirse kendisi de hikâyenin sonunu getirebilsin.
Kurduğun her cümle şu ikisinden birini yapmalı: Karakterin kişiliğini belli etmek ya da olay örgüsünü ilerletmek.
Sana tamamen yabancı olan birinin zamanını öyle kullanmasını sağla ki, boşa gittiğini hissetmesin.
Her bir karakter bir şeyler istemeli, sadece bir bardak su bile olsa.
Okuyucunun destekleyeceği, taraf olacağı en az bir karakter yarat.
Biraz sadist ol. Baş karakteriniz ne kadar tatlı ve masum olursa olsun, başlarına kötü şeyler gelmesini sağla ki, okur bu karakterlerin nasıl insanlar olduğunu, nasıl tepkiler verdiğini görsün.
Sadece tek bir kişiyi memnun etmek için yaz. Sözgelimi, eğer kapıları açıp da herkesi memnun etmeye koşarsan, zatürre olursun.
