YetGen ve Yazmaya Başlamak Üzerine
Günlerdir Medium’da ilk yazımı ne hakkında yazacağımı düşünüyorum. Aklıma bir çok fikir geldi ama hiçbiri tam anlamıyla içime sinmedi. Ben de madem “yazmak” eylemi üzerinde bu kadar çok düşünüyorum o zaman onun hakkında yazayım diye düşündüm. İşte şimdi ilk yazımla karşınızdayım.
İlk önce kendi yazma serüvenimden bahsetmek istiyorum. Bir çok insan gibi ben de yazıyla okulda tanıştım, yazmanın önemini daha o yaşlarda bile anlamışım aslında. Okuma yazmayı öğrendiğimde kuzenim Cemile Abla bana bir günlük hediye etmişti. İşte o günlük sayesinde yazmaya başladım. Günlüğün ilk sayfasında Cemile Abla’nın bir notu vardı. Şöyle yazıyordu o notta;
“Yazmak… Allah’ın bize verdiği en büyük nimet olsa gerek. Bazen kimseye açamadığın duyguların olur, ebedileştirmek istediğin anlar olur, işte o zaman başvurursun arkadaşın gibi gördüğün günlüğüne. Yazarsın ve içini bir huzur kaplar; taşmışsındır çünkü…
O zamanlar 7 yaşında bir çocuktum, çok bir anlam yükleyememiştim bu satırlara. Zamanla daha iyi anladım gerçekten yazmak bize verilen en büyük nimet. İşte benim yazı yazmaya başlamam böyle oldu. Tam 5 yıl boyunca başımdan geçen iyi kötü her olayı günlüğüme yazdım gerçekten de o benim arkadaşım olmuştu, hatta ona bir isim bile vermiştim. Sonra bir gün günlüğümde yazı yazacak bir sayfa kalmadı, kendime aldığım yeni günlüklerde sanki hep bir şey eksikti ve yazmamı engelliyordu. Bu noktada yazmaktan biraz uzaklaştım. Biraz daha büyüdüğümde dersler, sınavlar derken yazmak birdenbire hayatımda geri plana geçti. İçimde hep daha fazlasını yazmak isteyen bir taraf oldu ama hiç uzun uzun yazmayı deneyemedim. Ara sıra mutsuz olduğum zamanlar, içim yazma isteğiyle dolup taşıyordu ve o an elime geçen ilk kağıt kaleme sarılıp sayfalarca yazıyordum. Yazmak beni rahatlatıyordu. Sonra bir uygulamada dizi-film-kitap incelemeleri paylaşmaya başladım ve bir çok güzel geri dönüş aldım. İşte bu noktada da yazmak hayatıma yeniden dahil olmuştu. Yazmaya bu şekilde devam ediyordum.
Sonra bizi her yönden fazlasıyla geliştiren YetGen eğitiminin bir dersinde yazmanın öneminden ve Medium’ dan bahsedilmişti. Medium fazlasıyla ilgimi çeken bir platform olmuştu. Eğitim bittikten hemen sonra kendime bir Medium hesabı açtım. Başka insanların yazılarını okudukça bir kez daha anladım ne kadar çok yazmak istediğimi… Daha sonra YetGen’in Medium’ daki yayını olan, tamamen YetGenli gençlerin yazılarıyla dolu olan Yetkin Yayın’a yazarlık başvurusunda bulundum. İlk başta ya yazamazsam, yazdıklarımı kimse okumazsa gibi düşüncelere kapıldım. Başvuruyu yaptım ama çok umudum yoktu. Ama sonra hiç beklemediğim bir şey oldu ve başvurum kabul edildi! YetGen bir kez daha çok güzel bir iz bıraktı hayatıma.
O an dedim ki kendime, sen yazmak istiyorsun her şeyi bir kenara bırak ve sadece yaz. Bu gerçekten benim için çok heyecanlı ve çok güzel bir süreç. Yazdıkça gelişeceğime, geliştikçe yükseleceğime inanıyorum. Yazmak hep bana iyi gelmişti ve biliyorum bundan sonra da öyle olacak. Bu sebeple yazmaya devam ediyorum. Eminim benim gibi yazmaya nereden, nasıl başlayacağını düşünenler vardır. Umarım bu yazım onlara ufacık da olsa fayda sağlar.
Bu yazımı kitaplarını keyifle okuduğum, şarkılarını zevkle dinlediğim Tuna Kiremitçi’nin sözleriyle sonlandırmak istiyorum:
“Yazı yazmaya başlamanın tek bir yolu var, o da yazmaya başlamak. Yoksa hayatınızın sonuna kadar hazır olmayı beklersiniz. Oturup bir yerden yazmaya başlamak lazım. Belki 1. sayfanız, 2. sayfanız kötü olacak ama 3. sayfadan itibaren sizi bile şaşırtan fikirlerin ve kompozisyonların aklınıza gelmeye başladığını göreceksiniz. Olay önce düşünüp sonra yazmak değil aslında, önce yazmaya başlamak. Düşünce sonra onu takip ediyor. O yüzden yazmak istiyorsanız beklemeyin, oturun ve yazın.
Yazıyı beğendiyseniz arkadaşlarınız ile paylaşarak ve alkış butonuna basarak bana destek olabilirsiniz. (Tek seferde 50 alkış atabildiğinizi biliyor muydunuz?)
Bana ulaşmak isterseniz nisanur.dgksn@gmail.com veya nisanurdgksn kullanıcı adıyla sosyal medya hesapları üzerinden ulaşabilirsiniz.
Sevgiyle kalın’
