Blues aan de Maas is een blijvertje

Door Ger Slijpen. Foto’s: Rob Rikers.

Afgelopen vrijdag werd voor het eerst Blues aan de Maas georganiseerd, op de voormalige locatie van Bruis: Sportpark de Koompe in Maastricht. Alle ingrediënten voor een prachtig feestje waren op voorhand aanwezig: Mooi weer, gezellige mensen en veel, heel veel muziek. Ger Slijpen en Rob Rikers proefden of al die ingrediënten samen inderdaad een geweldig muzikaal gerecht opleverden.

De initiatiefnemer van Blues aan de Maas is Jo Koopman. Helaas kan Jo deze dag niet openen vanwege gezondheidsproblemen. De opening wordt nu verricht door cultuurwethouder Jim Janssen, die hoopt dat dit nieuwe festival niet eenmalig zal zijn.

De Maastrichtse band The Electrophonics trapt de optredens af en zorgt meteen voor de juiste stemming, ondanks dat er nog weinig bezoekers aanwezig zijn op dit tijdstip. Vervolgens staat de Brabantse band Voltage met Dave Vermeulen gereed op het tweede podium. Vermeulen en zijn band spelen niet de blues zoals je zou verwachten bij een bluesfestival. Maar hun goede rock ’n roll-nummers misstaan niet op deze dag. Presentatrice van dienst Femke kondigt Vermeulen van tevoren nog aan als oud-deelnemer van The Voice. Gelukkig — vinden wij — heeft hij dit achter zich gelaten en is het genieten van old fashioned rock ‘n roll.

Over rock ‘n roll gesproken: Een van de gasten van oudgediende CC Jerome, naast Mike Sanchez en Georgina Peach, is Earl Jackson. En die danst richting het einde van de show als een ware Chuck Berry over het podium. De toeschouwers vinden het prachtig. Het publiek smeekt om een toegift en, ondanks het strakke tijdschema van de organisatie, mag Earl het publiek op een toetje trakteren. En dat wordt — jawel — een vertolking van ‘Johnny B Goode’.

Als doorgewinterde liefhebbers hadden we vervolgens liever AJ Plug aan het werk gezien. Maar dat optreden werd enkele dagen van tevoren door AJ gecanceld. Zijn vervanger is Douwe Bob. Dat is een bekende naam, uit de popwereld, die naar onze smaak echter niet helemaal past bij een bluesfeestje zoals dit festival. Hopelijk zien we AJ Plug tijdens een mogelijk volgende editie weer op de line-up staan.

Nee, dan de in Italië geboren zanger/gitarist Dany Franchi: die zegt niet veel op het podium maar laat zijn muziek — zijn gitaar — het werk doen. Hij is geïnspireerd door grote bluesjongens als BB King en Muddy Waters en gitaristen als Eric Clapton en Jimi Hendrix. Inmiddels toert hij over de hele wereld, met gelukkig, zo constateren we tevreden, een tussenstop in Maastricht.

Ook een grote bluesjongen is Ian Siegal, die, na meerdere optredens in deze contreien de afgelopen jaren, toch het publiek telkens weer opnieuw weet te boeien. Ditmaal met zijn akoestische show, waarmee hij ook zijn laatste plaat promoot. Een veelzijdige artiest die een grote schare fans heeft, ook in Maastricht.

Dat geldt uiteraard ook voor Waylon, die — net als Douwe Bob — toch een reputatie als Nederlandse popster heeft. Onze verwachtingen waren mede daarom niet hoog, zeker afgezet tegen al het bluesgeweld wat we al eerder hoorden. Maar onze mening over Waylon hebben we drastisch moeten bijstellen. Wat een magistrale, wervelende show. De energie druipt ervan af. Waylon en zijn band als hoofdact hadden beslist niet misstaan.

Al met al een geslaagde eerste editie van Blues aan de Maas. Met circa 3000 toeschouwers misschien iets aan de lage kant qua opkomst en jammer genoeg ook een aantal afzeggingen (Dr. Hook en, zoals gezegd, AJ Plug). De complimenten aan de organisatie desondanks, dat het hen gelukt is om, met de drukke festivalagenda in Nederland en daarbuiten, nog waardige vervangers te vinden.

Met hetzelfde enthousiasme en goede organisatie van deze eerste versie van Blues aan de Maas, komt er beslist een tweede. Dit festival heeft alles om, zoals wethouder Janssen het noemde, een blijvertje te worden op de culturele agenda van Maastricht.