ARKA KAPI

Kaç gün olmuş,dost yüzü görmeyeli
Kaç sessiz akşam,
kaç soğuk sabah geçmiş
avare sokaklarda böyle.

Epeydir etim ısınmamış
kemiklerim oynamamış yerinden,
bir sıcak sarılışla

Kafam tıklım tıklım da,yokuşları yalnız çıkmışım

Bacaklarıma temposuz bir yürüyüş oturtmuşum.
Başım eğik
bir çaresizlik türküsü tutturmuşum.

“Boşa çiğnemişim yalan dünyayı”

Boş sokakta sislerin içine içine türkü söylemek iyi geliyor.
Ama şu gurbet türküleri yok mu,
burnumun direğine intihar saldırıları düzenliyor.

Naylondan dünya,tabii
herkesin bir meşgalesi var.
Bizimki de kendine düşmanlık.

Kimi bir ayrılık sıkıştırır dudaklarına,duman üfler geceye,
Kimi yüreğini damıtır, kadeh vurur acıya.

Biz de cebimizde taşırız hayal kırıklıklarını.
Issız yokuşlara tane tane dökeriz kırıntıları
ki dönüşte yolumuzu bulabilelim.

Hepimizin yolu dik görüyorum.
Herkesin gönül şehrinde vardır tekinsiz mahalleler.

Benim işim senden zor,
Acım senden büyük ahmaklığını bir kenara bırakıyorum.

Şiir arka kapısıdır hayatın,
müsaadenizle çıkıyorum.