Zwarte en Rode Peper — De Inzet van Sepoy in de Eerste Wereldoorlog.
“The state of affairs here is as follows: the black pepper is finished. Now the red pepper is being used, but, occasionally, the black pepper proves useful. The black pepper is very pungent, and the red pepper is not so strong. (…) Brother, understand if you can, life does not remain. Brother, here the fighting is difficult and will not become easy. (…) But even so I must go back to the firing line.”
— Bugler Mausa Ram
Bewust van de Britse censuur die over zijn schouder meekeek tijdens het schrijven van de brief, dreef Bugler Mausa Ram er toe, en andere sepoy, gebruik te maken van verhulde termen om de werkelijke, defaitistische boodschap van zijn brief te verbergen. Tevergeefs aangezien de censuur al snel begreep dat ‘red pepper’ stond voor Britse troepen en ‘black pepper’ stond voor sepoy. Hoewel het verhullende taalgebruik van de sepoy inzicht geeft in de manier hoe zij de oorlog hebben ervaren, waren creatieve verdraaiingen van de realiteit niet enkel aan hen voorbehouden. Zoals zal blijken hadden Fotografen en propagandisten baat bij het construeren van een beeld van de sepoy, die in lijn was met de bestaande Imperialistische status-quo met behulp van foto’s en propaganda posters.
Wat volgt is een serie aan beelden die vorm geeft aan deze zeer uiteenlopende ervaringen die sepoy hebben opgedaan ten tijde van de Eerste Wereldoorlog en hoe er is geprobeerd de kijker van een beeld gemanipuleerd beeld te voorzien.
Indian infantry with gas masks in the trenches
Indian infantry in the trenches, prepared against a gas attack (1915) British Library Museum, geraadpleegd op: https://www.bl.uk/collection-items/indian-infantry-digging-trenches-prepared-against-gas-attack
In 1914 zette de Lahore en Meerut divisies als eersten voet aan wal in Marseille en zouden al snel naar het front in België vertrekken. Een ander klimaat, ontoereikend materiaal, niet-passende training en een compleet nieuwe aard van oorlogvoering resulteerden al snel in een exorbitant hoog slachtoffer en dodenaantal onder de sepoy. Een jaar later werd de bovenstaande foto gemaakt. Ondanks dat het hier gaat om een gemanipuleerde momentopname spreekt de foto een onmiskenbare waarheid: de sepoy waren aangepast aan de nieuwe aard van de oorlogvoering. Afgezien van het feit dat geen van de troepen, sepoy of anders, ooit gewend raakte aan de vernietigende artillerie, gelet op het onverminderde aandeel aan troepen die aan shellshock leden in de loop van de oorlog, veranderde het westelijk front in het eerste jaar al in een uitgebreid loopgravennetwerk. In aanvulling hierop werd in 1915 een nieuwe techniek geïntroduceerd: gas. Dit is waar de noodzaak tot overleven en eerbiediging van religieuze tradities onder meer met elkaar botsten. Niet vergeten moet worden is dat de sepoy verre van een homogene eenheid vormde, maar moet worden gezien als een multiculturele, multireligieuze en multi-etnische eenheid waarbinnen grote verschillen konden bestaan. Zo bestonden er onder de sikhs grote bezwaren om de tulbanden af te doen en het haar te knippen ten behoeve van het dragen van een stalen helm en gasmasker. Zoals kan worden gezien op de foto, dragen enkelen van de sepoy dan ook hun gasmasker met tulband.
The Dome Hospital
Naarmate de oorlog vorderde groeide de noodzaak naar meer en betere medische voorzieningen voor gewonde troepen. Geenszins betekende de oorlog het verdwijnen van het raciale ingegeven gedachtengoed van de Britten. In totaal zouden er langs de Zuid-Engelse kust negen ziekenhuizen komen, speciaal ingericht voor de sepoy. Het prestigieuze Brighton Pavilion, dat in de negentiende eeuw was gebouwd voor koning George VI, is waarschijnlijk het meest bekende en inaccurate voorbeeld. De fotograaf, Charles Girdwood, kreeg expliciet toestemming van de regering om foto’s te maken van de faciliteiten waar de sepoy recht op hadden. Het is moeilijk voor te stellen dat zowel sepoy, medisch personeel en de kijker van de foto, niet onder de indruk zouden zijn van het imponerende tafereel. Omstandigheden zoals deze vallen moeilijk te rijmen met het weerbarstige bronnen materiaal waaruit blijkt dat sepoy zich zelf regelmatig verwondden in de loopgraven en klaagden over de afgezonderde, met prikkeldraad omheinde ziekenhuizen waar zij niet in contact zouden komen met andere Britten. Met andere woorden, de foto is bedoeld voor het beschermen van de imperiale status quo en de raciale hiërarchie waarop zij was gestoeld.
Who will take this uniform, money and rifle?
De ambitieuze plannen om in 1915 in Gallipoli een nieuw front te openen, om de aandacht te verleggen van het vastgelopen west-front, waren volledig mislukt. Desalniettemin, in de tweede helft van de Eerste Wereldoorlog werd Mesopotamië een nieuw front waar uiteindelijk verreweg het merendeel van de sepoy zou worden gestationeerd. In plaats van in te spelen op het behoud van het Imperium en de plicht waar onderdanen aan moesten voldoen, werd er gekeken naar andere manieren van werving. De allure van soldij was voor een groot deel van de relatief arme, onderontwikkelde sepoy een aantrekkelijk vooruitzicht die waren aangewezen op een simpel boeren bestaan. Hiernaast werd het behalen van eer (izzat) beschouwd als een van de hoogst mogelijke verdiensten en lag binnen het handbereik van de sepoy door het dragen van het militaire uniform en bereid te zijn te sterven op het slagveld. Het opvallende aan de tekst is dat deze is geschreven in Urdu, niet in Sanskriet en was daarmee meer gericht op de islamitische bevolking. De redenering hier achter was een menging van geïmporteerd Sociaal Darwinisme en het bestaande Kasten systeem zoals men dat aantrof in het Hindoeïsme. Deze twee bronnen vormden het fundament voor de Martial Race Theory, waarmee de Britten beargumenteerden dat sommige rassen, zoals de moslims uit de Punjab regio, meer geschikt waren voor de gewapende strijd dan anderen. Hoewel het gezicht van de man gevormd is in een vraagteken, was het in de realiteit duidelijk wie er wel en niet geschikt was voor militaire dienst.
Indian cook grinding pepper in a Turkish shell case
Oorlog is niet alleen een Clash of Civilizations, maar ook Cultural Encounters. Er is waarschijnlijk geen foto die dat beter uitdrukt dan de bovenstaande. Een Indische kok gebruikt voor het vermalen van peper de huls van een mortiergranaat die is afgevuurd door de Turken op zijn in Egypte gestationeerde divisie. De gedachte achter de foto is dat oorlog meer is dan alleen dood en verderf, maar ook uitzonderlijke situaties kan voortbrengen waarin verschillende culturen met elkaar in contact komen.
