Bölüm1

21 aralık. En uzun gece. Bir çokları için herhangi bir şey ifade etmese de uyuma süreniz bugün yaklaşık bla bla dakika kadar daha uzun olacak. Yarın yine aynı tempoyla işe başlayacağınızı ve yine aynı tempo ile para kazanmaya çalışacağınızı düşünürsek bu gece uykunuzu biraz daha iyi almanızı önerebilirim.

Benim için ise durum biraz daha farklı. Bu gece daha fazla para kazanabilirim. Pardon size kendimi anlatmayı unuttum. Benim adım Kim. Sizin dilinizde kişilere yöneltilen ve ne anlamına gelen bir kelimeymiş bunu geçen günlerde sizin ülkenizden gelen bir arkadaşımdan öğrenmiştim. Aslen yıllarca İngiliz sömürgesi olmuş, sonralarda ise başına demokrasi kelimesi eklenilerek tırnak içerisinde özgürleştirilmiş bir ülkenin vatandaşıyım. Bir çoklarınız bu ülkeyi, nerede olduğunu, anadilinin olmadığını bilmiyorsunuzdur. Popüler dünyanın ilgi çekici spor aktiviteleri bizim ülkemizde henüz popüler olmadığı için bir spor takımımız da yok. Bu nedenle herhangi bir olimpiyat veya uluslararası bir organizasyonda görmemiş olmanız normal. Yakışıklı jönlerimiz ya da güzel aktiristlerimiz de yok bu arada. Ama şunu bilin ki biz bir ülkeyiz. Ürkek, yalnız bir ülkeyiz. Doğa üstü güçlerimiz var hepimizin. Mesela hemen hemen her vatandaşımız varmış, yaşıyormuş gibi davranabiliyor. Neyse konumuz benim ülkem değil aslında.

Ben yaklaşık 27 yıldır geceleri sokaklardayım. Sizlerin hayatını kolaylaştırmak için yerlere ve duvarlara resimler çiziyorum. Siz bunların tabiki de benim kaleminden ya da fırçamdan çıktığından haberdar değilsiniz. Olsun. Zaten sizler bana teşekkür edin ya da inançlı olanlarınız bana dua etsin diye yapmıyorum bu işi. Çok uzun zaman önce, ailemi kaybettiğimden bir kaç gün önceydi sanırım, resim kursuna kayıt olmuştum. Yetenekli bir insan olduğumdan değil ama yapmayı tek becerebildiğim iş bir yerleri boyamak olduğu için kayıt olmuştum. Sonrasında ailemi de kaybedince…

Durun size onu da anlatayım. Ailemi 12 yaşındayken daha bir trafik kazasında kaybettim. Kazadan sadece abim kurtuldu. Ben ise o gece sokakta oyun oynamak için kalmış. Sonrasında ise komşumuzun evinde annemleri bekliyordum. Abimin kurtulduğu haberini duyduğumda bir nebze de olsa en azından tek kalmadığımı düşünerek mutlu olmuştum. Ama o da benimle görüşmek istemedi sonrasında. Beni teyzemler aldı, abimi ise zengin bir aileye evlatlık olarak verdiler. Ailem hakkında bilmeniz gereken tüm her şeyde bu işte. Başka bir sorunuz varsa onları da cevaplarım elbette.

Teyzemlerde yaşamak epey zor bir deneyim oldu benim için. Benden küçük 3 tane ve benden büyük 2 tane çocukları varken eniştemin beni istememiş olması gayet doğal bir şeydi. Ki zaten 2 ay içerisinde kapı dışarı edilmiştim. Resme olan ilgimi de bu sıralar parası 1 aylığına ödenmiş olan kursumda kazandım. Sonralarda sokaklara çizmeye başladım hayallerimi. Bu sırada da geceleri dışarıda bulduğum herhangi bir bankanın atmsinde yahut bir restorantın içerisinde saklanarak kalıyordum. Ben saklandıkça resim çizme ihtiyacım arttı. Şairin ‘yazdım, yazmasam alçak olacaktım’ cümlesini kurabilebilecek bir ruh halindeydim.

Bölüm 2 için tıklayınız.