Beste Romelu: “Sorry, we love you.”
Vijf jaar geleden op het EK 2016 (in Frankrijk) kreeg hij nog de zwarte piet toegeschoven voor het debacle tegen Italië in de openingsmatch. De Rode Duivels werden toen tactisch buitenspel gezet door Antonio Conte en een ‘odd ball’ die van zijn voet wegsprong, was het bewijs van zijn onhandigheid. Dat dribbeltje langs de lijn vandaag heeft ons voor eeuwig de mond gesnoerd.
Lukaku houdt de bal bij op de lijn, neemt twee verdedigers mee naar de cornervlag, stopt de bal, speelt hem achter het steunbeen, dribbelt drie Denen voorbij en geeft een gemeten pas aan Tielemans, die via de Hazards bij killer KDB belandt. 1–2 voor België tegen Denemarken.
Pelle & Giaccherini
Rewind naar 2016: Voor Italië-België had ik afgesproken met een Italiaanse vriend — hevige fan van AS Roma — om de match bij hem thuis in Tigre (Buenos Aires) te zien. Lag het aan het vroege uur (het was 11u ‘s morgens), maar terwijl ik voor het ontbijt had gezorgd (verse Paraguayaanse chipa’s), was er bij gastheer Daniele geen bier in huis. Ik snel naar de winkel en tegen dan was de match al begonnen. Het zijn zo van die tekenen aan de wand dat er iets niet klopt.
Conte zette de Belgen goed vast en de Italianen kwamen er af en toe goed uit, met onder meer een pot van Pelle en een wereldgoal van Emanuele Giaccherini, toen nog een sub bij Sunderland en momenteel speler van Chievo in de Serie B. Geniale pas van Bonucci. Giaccerini haalde hem uit de lucht, legde hem dood met links, en schoot binnen met rechts. Mijn gastheer Daniele begon ongelovig te bulderlachen bij de goal: “Giaccherini, Giaccherini…!’
Reus op houten klompen?
Lukaku daarentegen kreeg niks klaar. FC Socrates blogger Trifon Ivanov maakte de allusie dat Lukaku met klompen speelde. De Belgische spits was toen de kop van jut bij een groot deel van het Belgisch publiek. Tijdens het toernooi en de kwalificatiematchen werd hij door Wilmots zelfs regelmatig gewisseld voor Origi en Benteke.
Er was toch iets raar aan. Lukaku was een scoringsmachine bij West Brom en Everton, maar ook daar overtuigde hij niet iedereen. In Engeland kreeg Big Rom van de criticasters al snel de bijnaam van flat track bully, een ‘kwelduivel van de kleintjes’, want in de grote matchen scoorde Romelu bijna nooit. Een handelsmerk van hem was ook de wegspringende bal bij de eerste baltoets of het missen van grote kansen. Dat doet hij nu nooit meer. “Ik moet nog veel leren,” zei Lukaku altijd bescheiden, waarbij je als toeschouwer dacht ‘Ja, is dat niet wat laat als je de junioren ontgroeid bent? Technisch word je dan toch verondersteld the finished product zijn. Solskjaer van United zag ook geen brood in Lukaku en hij mocht vertrekken.
Counterspits
Ik zou wel eens graag aan Conte willen vragen, wat hij nu allemaal in Lukaku gezien heeft (wat anderen niet zagen) en hoe hij dacht die 80 miljoen euro transferprijs te kunnen laten renderen bij Inter. Maar vooral hoe hij de Rode Duivel positioneel en technisch zo heeft verbeterd.
Een paar dingen zijn ondertussen al wel duidelijk geworden. Big Rom heeft ruimte nodig en wordt graag gelanceerd. Bij Man Utd dachten ze Lukaku als targetman in the box te betrekken bij het combinatievoetbal. Conte daarentegen zweert bij catenaccio en snelle uitbraken en dat is toevallig ook het sterkste wapen van de Rode Duivels. De fameuze omschakeling.
Wat Lukaku ook nodig heeft is appreciatie. Een van de betere zetten van Martinez was van hem de onbetwiste nummer 9 te maken en hem dat vertrouwen ook te geven. José Mourinho stelde onlangs dat “in Lukaku een kind schuilt, dat liefde nodig heeft”. Eigenlijk wel een kloteopmerking, zeker van de man die hem bij Chelsea niet opstelde en verschillende keren uitleende, maar het is ondertussen wel duidelijk dat Romelu een emotioneel man is.
Le nouveau Lukaku est arrivé
Gevoelig of niet, niets geeft meer vertrouwen dan winnen. Na het kampioenschap van Inter zien we een andere Big Rom: stralend van zelfvertrouwen, beheerst, dodelijk. Zoals men in Texas placht te zeggen: ‘Ten feet tall and bullet proof’. Geweldig hoe hij tegen Kroatië speelde. Op de grond gesleurd door drie verdedigers en dan nog legde hij, al vallende, een bal op de lat. Het is zoals Maradona die in 1986 wereldkampioen werd en hetzelfde seizoen met Napoli de scudetto pakte.
Gisteren zagen we tegen Denemarken bij de eerste goal die typische ‘old school’-Lukaku waarbij de verdedigers er gewoon afgelopen werden vooraleer hij aflegde naar De Bruyne. De tweede goal was dan weer ‘de nieuwe’ Lukaku. Wanneer hij aan de bal was, zag je respect en angst bij de Denen. Er was gejuich op de tribunes telkens een verdediger hem de bal kon ontfutselen of buiten trappen. Om er nog maar een cliché tegen aan te smijten: “… en hij is nog maar 28 jaar!” We gaan nog veel plezier aan beleven aan Big Rom. Op naar de 100 en gracias totales!
FC Socrates is een voetbalblog met humoristische en originele verhalen over internationale voetbal, genoemd naar de Braziliaanse legende Socrates. In juni 2021 is FC Socrates juist vijf jaar oud! U kan ons hier volgen en alle bijdragen in de mail-box krijgen. Kijk ook eens op onze Facebook en Twitter account.
