Better call Joan
Op 7 maart doet ex-Barça president Joan Laporta een tweede poging om in de voetsporen te treden van Josep Maria Bartomeu aan het hoofd van FC Barcelona. Zijn eerste comeback in de presidentsverkiezingen van 2015 mislukte omdat Bartomeu net de Champions League, La Liga en de Copa del Rey had gewonnen. The times they are a-changin’: in oktober vorig jaar stapte Bartomeu op door de onhoudbare kritiek op zijn beleid en deze week mocht hij een nacht in de cel doorbrengen. Mocht Laporta herverkozen worden, zal hij in Camp Nou een déjà vu aantreffen van toen hij in 2003 voor de eerste keer de troon besteeg.
De blauwe olifant
Laporta sloeg voor de eerste keer op de bestuurstafel in het seizoen 1997–1998. Samen met andere ontevreden socios richtte hij de oppositiegroep L’Elefan Blau (de Blauwe Olifant) op uit protest tegen het gebrek aan transparantie in het beleid van president Josep Lluís Núñez. Een motie van wantrouwen mislukte maar in 2000 gooide Núñez uiteindelijk toch de handdoek na 22 jaar aan het roer van de Catalaanse grootheid. Vice-president Joan Gaspart volgde hem op. Er volgden drie seizoenen met een opeenstapeling van onduidelijke transfers, rampzalig financieel beleid, vier verschillende trainers en geen enkele trofee.
Gaspart nam in maart 2003 ontslag toen de club flirtte met de degradatiezone. De door Johan Cruijff gesteunde Laporta won de daarop volgende presidentsverkiezingen met 52,6% van de stemmen. Zijn verkiezingsbelofte David Beckham zette echter enkele dagen later zijn handtekening onder een Galactico contract bij Real Madrid. In sneltreinvaart professionaliseerde Laporta FC Barcelona. De commerciële inkomsten gingen steil de hoogte in en het aantrekken van wereldster in spé Ronaldinho zorgde er mee voor dat Barcelona een multinational werd. Hij had ook het lef om ondanks doodsbedreigingen meteen de gewelddadige Boixos Nois (Barça’s harde kern) uit Camp Nou te verwijderen
Op sportief vlak toetste Laporta zijn beslissingen aan vriend en orakel Johan Cruijff. Op zijn aanraden werd Frank Rijkaard binnengehaald als coach. Na twee landstitels (de eerste in zes jaar) op een rij en een tweede Europese beker met de grote oren verloor Rijkaard de grip op zijn spelers. Volgevreten vedette Ronaldinho was er de exponent van. In de zomer van 2008 overleefde Laporta nipt een motie van wantrouwen en zette hij Frank Rijkaard aan de deur. Opnieuw volgde hij Cruijff zijn advies en promoveerde de jonge Pep Guardiola tot hoofdcoach.
Het was een heel controversiële keuze maar logisch in functie van wat Laporta als de pijlers van Barça beschouwt. La Masía (de jeugdacademie), Cruijff en Catalonië. Laporta is de verpersoonlijking van de clubslogan «Més Que Un Club» (Meer Dan Een Club). Volbloed Catalaan, Barcelonist en Cruijff volgeling Guardiola bouwde een team rond de Masía driehoek Xaví, Iniesta en Messi met door Cruijff geïnspireerd «tiki-taka» voetbal. Laporta’s gedurfde beslissing schonk Barça de vier meest verrukkelijke seizoenen uit de clubgeschiedenis, heel de wereld werd verliefd op Barcelona en Laporta zijn liefde voor Catalonië groeide evenredig. Nooit eerder was er een Barça president die om de haverklap verkondigde dat alles wat hij voor FC Barcelona deed in dienst stond van Catalonië.
Bon vivant
Laporta, van opleiding advocaat, is niet alleen een visionaire zakenman en Catalaans nationalist maar ook een onverbiddelijke feestneus, charmeur, levensgenieter en liefhebber van Havana sigaren en champagne. Eerder Mumm en Moët dan Catalaanse cava. Passie is zijn codewoord. Teveel soms. Daardoor heeft hij evenveel dikke vrienden als grote vijanden. Tijdens zijn twee ambtstermijnen nam een record aantal bestuursleden ontslag zoals zijn rechterhand Sandro Rosell, die na Laporta’s vertrek in 2010 president werd.
Passie voor geld leverde hem ook vijanden op zoals toen hij via zijn advocatenkantoor 10,5 miljoen euro ontving van de Oezbeekse magnaat Miradil Djalalov. Laporta’s kantoor had voor de aanleg van een oliepijpleiding, voor een bedrijf van Djalalov, bemiddeld toen Laporta nog president van FC Barcelona was. Het resulteerde in een stage in het traingscentrum van Barça, voor de voetbalclub Bunyodkor waar Djalalov voorzitter was. FC Barcelona rekende daar drie miljoen euro voor aan en twee vriendschappelijke wedstrijden die nooit plaats vonden. Verschillende Barça-spelers, waaronder Eto’o, Iniesta, Messi en Puyol, gingen naar Oezbekistan voor clinics die door Djalalov werden betaald.
Dat Laporta een kort lontje heeft, toonde hij eens letterlijk open en bloot in de luchthaven van Barcelona. Omdat de metaaldetector niet stopte met piepen telkens hij er onder door liep, trok hij theatraal al zijn kleren uit totdat hij alleen nog zijn onderbroek aanhad. Toen een passagier daarover misbaar maakte, snauwde Laporta: “Wat is er?” “Ben je opgehitst?”
Zijn hartstocht voor Catalonië voerde hem ook kortstondig naar de politiek. Na zijn presidentschap bij FC Barcelona richtte hij de onafhankelijkheidspartij Democràcia Catalana op die hem tot in het Catalaanse parlement en de gemeenteraad van Barcelona zou brengen. Iedere twee weken een parlementaire zitting en één keer in de maand gemeenteraad bleek al gauw te monotoon voor Laporta.
Grote favoriet
Voor de verkiezingen van volgende week brachten er vier kandidaten voldoende handtekeningen van socios aan. Emili Rousaud besloot uiteindelijk om zijn kandidatuur in te trekken. Van de drie overgebleven kandidaten verzamelde Joan Laporta 10.257 handtekeningen. Dat is meer dan twee keer zoveel dan Victor Fuente en Toni Freixa samen.
Laporta ligt nog altijd goed bij de Barça fans omdat hij de club in 2003 uit een financiële, institutionele en sportieve put heeft gehaald. Tijdens zijn beleid steeg het aantal socios van 106.135 naar 173.701, het jaarbudget groeide van 170 miljoen euro tot 405 miljoen euro en in zeven jaar tijd werd FC Barcelona vier keer landskampioen, won het drie Spaanse Supercups, twee Champions Leagues, een wereldbeker voor clubs, een Europese Supercup, 1x de Copa del Rey en 3x de beker van Catalonië. Hij herbevestigde La Masía als de hoeksteen van de club en deed het «Més Que Un Club» voetbalethos weer opflakkeren.
De puinhoop die Bartomeu heeft achtergelaten is nog groter dan het zootje dat Laporta in 2003 aantrof in Camp Nou. Het kreeg deze week, uitgerekend enkele dagen voor de verkiezingen, nog een staartje met de arrestatie van Bartomeu en zijn getrouwen i.v.m. het Barça-gate (beter gezegd: Barto-gate) schandaal. Laporta zijn ervaring en curriculum maakt hem de grote favoriet voor 7 maart. Hij trekt naar de stembus met zijn voor de Barça familie inmiddels vertrouwde what you see is what you get filosofie. “We hebben ons eigen, unieke en authentieke model gebaseerd op de waarden van La Masía, sportieve ambitie, economische verantwoordelijkheid en de projectie van Barça vanuit Catalonië naar de wereld”.
De kandidaten die nog in de running zijn om president te worden hebben alledrie een plan om Messi te overtuigen om zijn contract te verlengen. Laporta maakt zich sterk dat hij de beste formule in handen heeft om Messi over de streep te trekken omdat er genoeg vertrouwen is tussen beiden om de kleine Argentijn rond een asado (barbecue) te overtuigen. .
