Wie anders dan Xavi ?
De dag voor de voorstelling van Barça’s verloren zoon was ik op pad met een andere Xavi (natuurgids) in de Delta del Llobregat, een natuurgebied dat onder eeuwige druk staat van de uitbreiding van de haven en het vliegveld van Barcelona. De kans zit er dik in dat Xavi Hernández net over onze hoofden heeft gescheerd toen we het vliegtuig van Qatar Airways zagen landen. Die kwam een tot vliegende Nederlander gedegradeerde trainer vervangen, die in de vorm van een Jokari tennisbal aan een elastiek, al een half jaar tegen de muren van Camp Nou opbotste. Voortdurend meppen incasseren van de media met vragen zoals “staat de spelersgroep nog achter je?” en “voel je je nog gesteund door het bestuur?” overleeft geen enkele trainer. Dan mag je nog een beschermd moment zijn dat FC Barcelona de eerste beker met de grote oren heeft bezorgd.
Timing
Zowel Koeman als Xavi zal je in ieder all time Barça elftal terugvinden. Maar waarom zou de ene het beter doen dan de andere aan het hoofd van Cataloniës mooiste ? Als Sneeuwvlokje (*) met zoveel kilometers meer op zijn trainer-teller de blaugrana motor niet aan de praat kreeg, waarom zou de groene coach Xavi het dan na slechts 2,5 seizoen Al-Sadd wel kunnen ? Misschien omdat Koeman als trainer al vier keer aan de deur is gezet en omdat je hem daarom bezwaarlijk een absolute topper kan noemen ? Of is timing het sleutelwoord ?
Toen Xavi en Koeman door ex-president Bartomeu een eerste keer werden gepolst om de ontslagen Ernesto Valverde op te volgen, bedankten ze allebei. De tweede keer volgde Koeman zijn hart en Xavi opnieuw zijn verstand. In een interview met de Catalaanse krant La Vanguardia had hij enkele maanden daarvoor al verklaard waarom. Met de “toxische elementen” die in Camp Nou de scepter zwaaiden, wilde Xavi geen zaken doen. Hij wilde eerst Bartomeu en zijn stuurloze gevolg de deur uit voor de grote stap te zetten. Zoals we vorig jaar al verwachtten, bleek Koeman na Setien een tweede tussenpaus op rij met Bartomeu stempel.
Ruim een half jaar na de aanstelling van de Nederlander kreeg Cruijff aanbidder Laporta opnieuw het roer in handen van de club. Koeman gaf op dat ogenblik de indruk zijn pionnen op het goede pad te krijgen. In de terugwedstrijd van de achtste finale van de CL bracht het PSG aan het wankelen en in de Spaanse competitie speelde het weer mee voor de titel. Tot het in de laatste rechte lijn de herwonnen veerkracht toch weer verloor en Koeman zijn tactische inspiratie verdampte. Ook met Messi er nog bij leek de Nederlander uitgepraat.
Tijdens het tussenseizoen probeerde Laporta met de wasknijper op de neus de laatste van de door Bartomeu achtergelaten hondendrollen vanonder zijn schoenzool te schrapen. Het duurde een eeuwigheid totdat hij openlijk zijn vertrouwen uitsprak in Koeman en op de koop toe moest het Argentijnse wereldwonder, dat op zijn eentje de ellende nog wat kon verdoezelen, vertrekken naar Parijs. De bloedrood gekleurde boekhouding die Bartomeu en co hadden achtergelaten hield Koeman voorlopig aan boord.
Laporta droomde in de wandelgangen van gerenommerde trainers van de Duitse school zoals Thomas Tuchel, Julian Nagelsmann, Hansi Flick en Jürgen Klopp. Alleen waren die allemaal al onder dak bij gerijpte ploegen die momenteel gemakkelijker prijzen kunnen oogsten dan Barça. Een deel van het bestuur kwam weer met de naam Xavi op de proppen. Laporta hield de bal af omdat hij vond dat Xavi eerst zou moeten kunnen rijpen als trainer in de filialen van de club zoals Guardiola indertijd. Laporta’s ego had ook nog niet verteerd dat de ex-middenvelder de centrale figuur was van tegenkandidaat Victor Font zijn campagne voor de presidentsverkiezingen.
Onhoudbare malaise
Doordat FC Barcelona dit seizoen nog futlozer en voorspelbaarder spel tentoonspreide, smolt het laatste krediet van Koeman in recordtempo als sneeuw onder de Mediterrane zon. De supporters reageerden gelaten en zelfs tijdens de laatste Clásico liep Camp Nou niet vol. Het ultieme verraad van het Barça DNA vond plaats op 20 september in de thuiswedstrijd tegen Granada. Om een gelijkspel uit de wacht te slepen vond Sneeuwvlokje er niet beter op dan hoge ballen voor de kooi van de Andalusiërs te laten gooien voor de torens Piqué, Araújo en Sevilla huurling Luuk de Jong. Deze laatste hoort totaal niet thuis in de Barça aanval en groeide uit tot hét symbool van Koemans radeloosheid. Het Amsterdamse orakel, Cruijff, draaide zich na de wedstrijd om in zijn graf.
Mocht Laporta zoals tijdens zijn eerste presidentsperiode Cruijff toen zijn mening hebben gevraagd, had die hem hoogstwaarschijnlijk meteen overhaald om Xavi een contract aan te bieden. Een voetballer die uit al zijn poriën Barça ademt, er 25 titels won als speler en altijd op het voetbalveld het verlengstuk is geweest van zijn trainer. Het is de logische voortzetting van de Cruijff dynastie. De club verwacht een Guardiola effect met de aanstelling van Xavi. Met nauwelijks ervaring op het hoogste niveau Barça toch terugbrengen waar het hoort doordat hij van kleinsaf gemarineerd is in de grondbeginselen van de club.
In 2,5 seizoenen aan het hoofd van het Qatarese Al Sadd won Xavi zeven titels en bewees hij dat hij in staat is om zijn blaugrana geïnspireerde voetbalvisie over te brengen op een groep complete leken. In Barcelona kan hij aan de slag met Iñaki Peña, Arnau Tenas, Sergiño Dest, Óscar Mingueza, Eric Garcia, Ronald Araujo, Alejandro Balde, Nico González, Pedri González, Riqui Puig, Pablo Páez ‘Gavi’, Yusuf Demir en Ansu Fati. Allemaal spelers onder de 22 jaar die al zijn doorgegroeid tot de eerste ploeg. De meeste van hen zijn gekneed in la Masía en de overige hebben het profiel van de Barça school. Voldoende redenen voor de fans van de grand cru stijl van het FC Barcelona huis om weer hoop te koesteren ?
