Niet de veelheid aan goede recensies die ‘Cielo’, het eerste vinyl-album van het duo Glice, krijgt is…
‘Mogwai play Atomic’; je zit erbij en kijkt ernaar
Het voorgesprek was veelzeggend. Bij het Holland Festival gaat aan veel voorstellingen en concerten een…
Glice en de politiek van noise
Onlangs verscheen ‘Fleisch’ van het Amsterdamse Glice. Peter Bruyn schreef bij FRNKFRT al eerder over ze (1). Hij hoort bij…
Wolf Eyes: Klankverzoeners
De mooiste muziek is muziek die zich mondjesmaat, stapje voor stapje prijs geeft. Het tegenovergestelde van wat Horkheimer en…
Glice: Geluid durven maken
Het is natuurlijk hun eigen schuld. Op hun website beschrijven de mannen van Glice hun muziek als ‘soundtracks voor een…
KK Null en Makoto Kawabata: Een universum
Van Zowel KK Null als van Makoto Kawabata heb ik platen in de kast. En ik draai ze zelden. Het is muziek die een…
Rooie Waas: in noise verpakte verveling, sleur en onbehagen
Weinig platen zijn de afgelopen Jaren zo hardnekkig genegeerd als de twee albums die Rooie Waas…
Lysn — ruimtevlucht naar het binnenste van de ziel
Krautrock bestaat niet schreef ik in 2010 in Gonzo (circus) (1) en in diezelfde periode op Frnkfrt.net…
‘I Love Chaos’
Over noise, Thurston Moore en inscripties op een rotswand