Waarom ik niet meer ga werken!
In een trilogie, alsof hij de Tolkien is van Yools, deelt Bernard drie van zijn persoonlijke ervaringen. Zo gaat Bernard niet werken, maar kan hij gewoon ‘zijn’ op het werk, heeft hij geen collega’s maar gewoon vrienden op het werk en is hij gestopt met websites verkopen, terwijl hij wel nog steeds sales doet.
Wat zelforganisatie kan doen met een mens!
Waarom ik niet meer ga werken
Geen paniek! Ik heb niet voor de zoveelste keer m’n ontslag gegeven. Die tijd is voorbij. Na vijf jaar zoeken in drie verschillende jobs, blijf ik waar ik goed zit. En dat is bij Yools.
Maar toch voelt het alsof ik niet meer ga werken. Ik leg je graag uit waarom, in de hoop dat je er zelf door geïnspireerd geraakt. En ook omdat ons ma steevast vraagt: “En, hoe is’t op uw werk?”.
Werken als hobby
Probeer je even in te beelden dat je bezig bent met die éne hobby waarin je je ongelooflijk kan smijten. Muziek, theater, sport, naaien, yoga, het kan allemaal. En ga dan naar het moment dat je denkt: “Allez, is het nu al gedaan?”, om dan daarna nog te blijven plakken voor dat ene pintje, dat dan weer onherroepelijk uitmondt in een “ik moet écht naar huis nu”. Awel, dat gevoel heb ik bij Yools. Elke dag opnieuw.
Dat maakt dat ik op de trein ‘s morgens al vaak het buitenbeentje ben. De meeste van mijn treinvrienden - ik maak er bewust een karikatuur van- staren levenloos naar buiten op zoek naar lang vervlogen herinneringen. Ik flaneer fluitend naar ons gezellig, licht studentikoze kantoor. Zonder schroom geef ik toe dat een occasioneel huppeltje me ontsnapt terwijl ik breed glimlachend de dag en de Brusselse dingen groet.
Pas op, dat kan ook vermoeiend zijn. Gelukkig heb ik een prachtige vrouw die me op tijd en stond doet beseffen dat zij voor altijd op de eerste plaats staat. En als ik dan in de namiddag met haar een koffie ga slurpen in Leuven, ligt niemand van het team daar wakker van. Het was trouwens ook zij die me 2 jaar geleden motiveerde om iets anders, iets creatief te gaan zoeken. Dat ze vol goede ideeën zit, die vrouw van mij.
Impact hebben
Het was ooit anders, I’ve been on the other side. Ik heb me uren, dagen lopen afvragen wat ik wilde doen met m’n tijd, welke job ik wilde doen, wat me energie gaf. De spreekwoordelijke veer knapte toen ik bij m’n vorige werkgever een idee opperde. M’n baas antwoordde toen: “De Ruyver, daar moet u zich niet mee bezig houden”. Weg motivatie! Ik besefte toen dat ik mee het verschil wil maken.
Hier bij Yools kan ik dat eindelijk. Kort door de bocht kan je ‘s morgens een idee hebben waar je input op vraagt en verder afwerkt zodat je het de dag erna kan testen en optimaliseren. Zorgt dat soms voor een duizelingwekkende snelheid? Jazeker. Heb je een voldaan gevoel? Uiteraard. Op die manier kan elke Yoolsie ons bedrijf mee vormgeven. Van de service die we aan onze klanten willen leveren tot de prijzen die we daarvoor vragen. Ongeacht of je nu ancien bent of een jobstudent. Van vertrouwen gesproken!
We varen allemaal in dezelfde kano, peddelend naar de bestemming, op het tempo van de stroming. Zo is er geen geen dwang of dagdagelijkse controle, waardoor ik altijd mijn eigen autonomie kan behouden en waardoor je WIL bewijzen dat je dat vertrouwen waard bent. Zo praten we openlijk en eerlijk spanningen of issues snel genoeg uit zodat ze niet opborrelen of veretteren. Heerlijk, zoiets. Bij Yools beklimmen we allemaal dezelfde berg, maar iedereen kiest z’n eigen weg, z’n eigen route. En het is meer dan oké om nu weer de moeilijke, donkere, gladde kronkelweg te nemen of dan weer de stoeltjeslift langs de bloemrijke weide. Zolang we maar allemaal naar boven gaan.
Je dromen realiseren
En zo komt stapje voor stapje m’n kinderdroom dichterbij. Als kind wilde ik altijd kok worden. Samen met mijn nichtje heb ik uren gekookt in “Het Fijnproevertje”. I know, ik had beter over de naam moeten nadenken, maar hey, als kind weet je niet beter. Een eigen restaurant is en blijft ergens wel dé droom. Als ik ga reizen met m’n vrouw, is dat steevast een onderwerp. “Ooit komt het ervan”. Nooit had ik me vroeger kunnen inbeelden dat het ooit zou lukken, omdat ik mezelf geen ondernemer voel. Laat staan dat ik de juiste bagage heb om het tot een goed einde te brengen. Met lekker koken en een mooie glimlach kom je er meestal niet.
Door nu al bijna 2 jaar een trotse Yoolsie te zijn, besef ik wat een ongelooflijke leerschool het hier is en hoe dit me gaat helpen misschien ooit mijn persoonlijke droom te realiseren, al hoeft dat vandaag zeker (nog) niet. Naast sales-ervaring (meer hierover binnenkort in deel 3), projectbegeleiding, coaching, financiële resultaten en planning, of gewoon ondernemerschap in het algemeen, krijg je bij Yools de kans om in de cockpit van een Airbus te zitten. D’accord, geen A380, maar zo eentje die je transatlantisch brengt. Een onwaarschijnlijke leerschool waar het oké is om te falen. Wie kan dat zeggen.
En zo voelt het alsof ik de laatste twee jaar niet meer ga werken. Ik ga gewoon elke dag naar een plek waar Bernard Bernard kan zijn en waar ik de kans krijg om met m’n hart, m’n hoofd en m’n buikgevoel prachtige dingen te doen met inspirerende Yoolsies. Een prachtige omgeving, die niet aanvoelt als de stresserende rat race waar ik angstig tussen liep in m’n vorige werkervaringen. Een plek waar ik het gevoel heb dat ik aan iets waardevols bijdraag met de grootste voldoening en vooral vol passie.
De Bernard van twee jaar geleden wist absoluut niet dat zoiets bestond. Jij misschien ook niet. Maar kennen we niet allemaal iemand die moedeloos is in z’n huidige job. Iemand die dit artikel misschien wel stiekem leest, terwijl de patience op hem staat te wachten, zoals Rita in het gebouw tegenover ons? Ik vind het belangrijk om mijn verhaal te vertellen en op die manier me te verzetten tegen de zielloze werkwereld.
Ik merk elke dag dat er een andere weg kan zijn. En jij? Hoe zit dat bij jou? Meer dan benieuwd naar jouw verhaal! Tas koffie? Iemand?
Lees in deel 2 waarom ik geen collega’s heb, maar het geluk heb om de Yoolsies tot mijn vrienden te mogen rekenen.
