Hoe Kim Dang ruimte maakt door een brug te zijn tussen werelden
Happyplaces stories (video)
Kim was ook aanwezig bij mijn Happyplaces sessie in Shibaura House, samen met plaatsvervangend ambassadeur Theo Peters. Later die week zou ik samen met Oscar Kneppers komen lunchen op de ambassade, wat mij een mooie gelegenheid leek om meer te kunnen leren van deze ruimtemakers waar je eigenlijk nooit zoveel van hoort. Wat doen die mensen op ambassades in andere landen nou eigenlijk? Wat is hun rol? Waarom is dat belangrijk? Want het is best een gek idee dat je middenin een grote stad ver weg een plek hebt met een hek, en dat het daar ineens een ander land is. Dat ging eigenlijk letterlijk zo.
Toen ik uit de taxi stapte, me meldde bij de poort, mijn paspoort werd gecheckt en ik het terrein op mocht was het eerste contact al een vrolijk lachende joviale Nederlander die zonder enige vorm van Japans voorbehoud groette. Hoe je ver weg en gelijk toch thuis kunt zijn, ook al is alles om je heen er compleet anders. De locatie van de Nederlandse ambassade is echt prachtig, pal naast de Tokyo Tower op een heuvel naar verluid vanwege het zicht op de haven ooit. Wat inmiddels niet meer bestaat wegens de vele hoogbouw. Ik meldde me Japans op tijd in het hoofdgebouw, dus een goed deel te vroeg. Nederlands te laat kwam Kim me lachend tegemoet, zich Nederlands verontschuldigend. Hoe je ver weg en gelijk toch thuis kunt zijn, ook al is alles om je heen er compleet anders. Omdat de ambassadeur er niet was, konden we gebruik maken van zijn werkplek, waar Kim haar verhaal deelde. Om daarna samen te gaan lunchen.
Dit transcript is bewerkt voor helderheid en lengte.
Tussen werelden in leven
Ik werk nu sinds 3,5 jaar in Tokio. Ik kom uit Nederland, uit een Vietnamees gezin. Ik ben hier nu 3,5 jaar omdat ik Japans heb gestudeerd aan de Universiteit Leiden. Ik heb eigenlijk mijn hele leven al tussen werelden in geleefd. Qua culturele achtergrond ben ik Vietnamees, maar ik ben in Nederland opgegroeid en heb ook nooit vanuit thuis de Vietnamese taal meegekregen. Wel de cultuur, maar thuis spareken we Nederlands. Ik heb altijd hele veel interesse gehad in waar ik nou eigenlijk vandaan kom en hoe ik mezelf in Nederland identificeer. Want je merkt wel dat hoe andere mensen tegen je aankijken ook is hoe je tegen jezelf aankijkt. Vanuit het verleden heb ik altijd heel erg interesse gehad in mijn eigen cultuur, maar ook in andere culturen. Ik ben daarom Japan heel erg interessant gaan vinden omdat het totaal iets anders is dan wat ik zelf al ken. Totaal anders dan Vietnamees, totaal anders dan de Nederlandse cultuur. De taal is ook compleet anders.
Taal is voor mij altijd heel interessant geweest. Thuis heb ik dan wel altijd Nederlands gesproken met mijn familie, maar mijn ouders spraken tegen elkaar altijd in het Vietnamees. Daardoor heb ik altijd interesse gehouden in andere talen en in hoe mensen met elkaar communiceren in een andere taal. Daardoor is mijn interesse in Japans heel erg gegroeid. Ik ben het gaan studeren in Leiden en heb ik ook een jaar in Tokio gestudeerd. Toen is toen mijn interesse nog verder gegroeid om hier te komen werken en wonen.
Ik denk dat mijn rol daarin in het creëren van ruimte voor mensen om met elkaar in interactie te gaan.
Domino
Ik voel altijd een drang om een brug te zijn. Dat klinkt misschien heel cliché, om een brug te willen zijn tussen werelden. Een brug tussen Nederlands en Vietnam, mijn familie en in dit geval een brug tussen Japan en Nederland. Ik denk dat ik door het werk hier op de ambassade heel erg die brug vorm en daardoor kansen en ruimte creëer voor mensen om met elkaar in interactie te gaan. Wij doen hier om de ambassade echt werk dat mensen verbindt. Nederlanders met Japanners, Japanners die iets met Nederland willen in Nederland, maar vooral Nederlanders die iets in Japan willen doen.
Mijn afdeling houdt zich bezig met publieksdiplomatie. Dat is het uitdragen van de Nederlandse normen en waarden in Japan, focus op politiek en cultuur. Met dat laatste ben ik zelf het drukst binnen mijn werk. Dus het verbinden van Nederlandse organisaties, kunstenaars, dansers, muzikanten; dus eigenlijk alle vormen van Nederlandse cultuur in Japan. Ik denk dat mijn rol daarin in het creëren van ruimte voor mensen om met elkaar in interactie te gaan.
Ik merk dat dat een soort van domino-effect heeft. Als je één persoon verbindt, één persoon uit Nederland die iets wil doen in Japan, en je kan die met de juiste organisatie of persoon in contact brengen, dan heeft dat vaak tot effect dat zij dan ook weer hun eigen ruimte creëren om dat een project te ontwikkelen, of iets te doen in Japan. Via dat netwerk, van dan even moment kan er weer een nieuw project ontstaan. Echt een soort domino-effect van kansen en interacties creëren tussen mensen.
Undercover in Japan
Mijn culturele achtergrond is niet altijd even herkenbaar voor mensen die mij zien, of met mij spreken. Ik zie er Aziatisch uit, maar ik ben gewoon in Nederland opgegroeid en getogen. Ik spreek Nederlands, Nederlands in mijn eerste taal. Maar ik spreek ook Japans omdat ik dat ook heb gestudeerd. In Japan hebben mensen niet echt de associatie dat ik een Nederlander ben en het is eigenlijk ook een beetje mijn persoonlijke doel om in Japan duidelijk te maken, of om Japanners die misschien niet zo veel weten over Nederland, dat ik gewoon Nederlands ben.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik een mix ben van verschillende culturen en dat ik dat ook gemakkelijk in mij opneem, waardoor ik misschien ook gemakkelijk met mensen met verschillende achtergronden kan praten.
Want van buiten ben ik Aziatisch en ik spreek Japans, dus is de associatie dat ik dan waarschijnlijk gewoon een Japanner ben. Of iemand die misschien lang in het buitenland heeft gewoond, omdat ik een accent heb. maar als ze dan horen dat ik Nederlands ben, dan zijn ze vaak redelijk verbaasd. Japanners die niet zo heel erg veel over Nederland weten zijn dan vaak heel erg verbaasd. Een vraag die ik dan vaak krijg is dan: ‘Ben je dan misschien half Nederlands?’ Of: ‘heb je Nederlands bloed ergens?’ Ze hebben niet echt een associatie dat een Nederlander alles of iedereen kan zijn. Daardoor ben ik ook wel een beetje ‘undercover’ hier in Japan. Ik kan mezelf, afhankelijk van met wie ik praat, dichter bij die andere persoon voelen. Als dat ergens op slaat. Omdat ik Japans spreek en omdat ik ook die Japanse culturele kennis heb, kan ik gemakkelijker ook met Japanners praten. Als ik dan met een Nederlander ben, ga ik zo weer op het Nederlands over. Dan zijn we als Nederlanders onder elkaar.
Mix van culturen
Het grappige is, toen ik in Vietnam was waar ik ook ongeveer drie maanden heb gewoond om mijn familie en mijn achtergrond beter te leren kennen, voelde ik mij totaal Nederlands. Zij zien daardoor heel erg dat ik daar niet thuishoor. Zo begon ik mij zelf daar ook te zien. Alhoewel ik me in Nederland soms weer Aziatisch voel, voelde ik mij heel Nederlands in Vietnam. Mensen spraken niet met mij in het Vietnamees. Mijn Vietnamees is heel slecht. Maar ze spraken het niet naar mij, ook al probeerde ik het een klein beetje. Dan vroegen ze of ik dan misschien Japans of Koreaans was. Dus de manier misschien waarop ik mezelf kleed of gedraag is dan misschien niet erg Vietnamees. Dat gaf vaak verwarring. Voor mijn eigen identiteit gaf dat ook de nodige verwarring. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik een mix ben van verschillende culturen en dat ik dat ook gemakkelijk in mij opneem, waardoor ik misschien ook gemakkelijk met mensen met verschillende achtergronden kan praten. Ik denk dat vooral in mijn werk hier in Japan iets positiefs is. Dat ik toch die letterlijke brug tussen Japan en Nederland, tussen verschillende mensen, makkelijk kan navigeren.
Ik denk dat wij als Nederland hier in Japan altijd op zoek zijn naar ruimtes tussen Nederland en Japan waar overeenkomsten zijn. Dus een soort van gemeenschappelijke ruimte waarin we dan kunnen samenwerken.
Gemeenschappelijke ruimte
Ik denk dat wij als Nederland hier in Japan altijd op zoek zijn naar ruimtes tussen Nederland en Japan waar overeenkomsten zijn. Of waar heel veel overeenkomsten zijn, er zijn veel overeenkomsten en verschillen tussen de landen, maar we zoeken altijd naar de zogenaamde ‘common ground’. Dus een soort van gemeenschappelijke ruimte waarin we dan kunnen samenwerken. Dat is ook het belangrijkste van ons werk hier in Japan. Een van de grote uitdagingen van onze tijd is inclusief, sustainable, circulair zijn. Als Nederland kunnen we op die gebieden heel goed met Japan samenwerken. Op het gebied van bijvoorbeeld inclusiviteit is Nederland een land waar altijd goed word gekeken naar hoe wij ons LGBTI+ beleid uitvoeren. Daar is hier heel veel belangstelling voor. Met name het homohuwelijk, dus het trouwen van twee mensen van hetzelfde geslacht. Daarin proberen we goed samen te werken met alle mensen hier die heel erg actief zijn met dat beleid. We creëren dan een ruimte waar mensen openlijk over dat soort problemen te praten.
nl/minato is an educational platform that aims to create a dialogue from social, political and cultural perspectives. In this programme, the Embassy of the Kingdom of the Netherlands and Shibaura House, as well as various groups in the Minato-ku area, collaborate to organise events to make Minato-ku and its neighbouring area a stage for study, with citizen participation and lively discussions.
Thank you for taking the time to read the article and/or watch the video. I hope that you enjoyed it. If you did, don’t forget to hit the clap button (the icon of the hands below or on the left side of your screen) so I know I connected with you. Follow me here on Medium to automagically see new stories pop up on your Medium homepage. Or follow me on LinkedIn, I also share updates and stories there. Thank you for your support!
