“ใครที่ล้มเหลวในการวางแผนนั้นกำลังวางแผนที่จะล้มเหลว” — เซอร์ วินสตัน เชอชิลกล่าวไว้เช่นนั้น…
คณิตศาสตร์อย่างง่ายนิยมแสดงผลลัพธ์แบบกราฟสองแกน — เอ็กซ์และวาย
ถ้าถามว่าทีมนี้จะเสร็จงานเมื่อไร?
คำตอบแบบเดิมคือ “เมื่อพวกเธอทำฟีเจอร์นี้เสร็จ (ตามสปริ้นท์) เมื่อเธอทำโปรดักท์นี้เสร็จ (ตามโรดแมปแบบเดิมๆ)”
คำตอบสมัยใหม่คือ “เมื่อพวกเธอบรรลุเป้าหมายทางธุรกิจที่ตั้งไว้ ในการแก้ปัญหาอะไรบางอย่าง”
การตั้งเป้าหมายเป็นเรื่องทางกลยุทธ์ แบบแรกเป็นการมองด้านบนเป็นหลักเพียงด้านเดียว เช่น รายได้และจำนวนลูกค้า
การวัดผลจึงเป็นตัวเลขแบบเดี่ยวๆซึ่งไม่มีการเปรียบเทียบ
เดือนนี้รายรับ 100,000,000 ล้าน
ไม่จริง ฮ่าๆ
ทุกอุปสรรคจะนำมาซึ่งอุปสรรคที่ใหญ่และร้ายแรงกว่าเดิม
เรื่องจริงของชีวิตคนทำธุรกิจ
เราคิดว่าให้มีไอเดียเจ๋งๆก่อนเถอะ เดี๋ยวอะไรๆก็จะตามมา … สิ่งที่ตามมาคือมีไอเดียไม่มีทีมงาน
อะไรที่วัดผลง่าย? เป้าหมายตามตัวเลขนั่นเอง
ยอดขาย กำไร จำนวนพนักงาน เงินลงทุน ราคาหุ้น เงินปันผล
ปีนี้เราต้องได้เท่านั้นเท่านี้ … กำหนดง่าย ติดตามง่ายกว่า และเอาผิดง่ายที่สุด
ในขณะที่เราพยายามหนักหนาสาหัสเพื่อผลักดันไอเดียและสินค้าของตัวเองให้มีตัวตนในโลกใบนี้ … เราล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า
ชายตามอง … เอ๊ะ ทำไมบริษัทนั้นถึงเป็นข่าวใหญ่โต ทำไมได้รับการโปรโมตจากหน่วยงานนั้นหน่วยงานนี้ ทั้งๆที่ไอเดียและสินค้าไม่ชัดเจน ไม่ได้ตอบโจทย์…