Dagje meedoen in jongLAB-team
Teamblog — 30 juni 2015 — door Jos
Het is 08.30 en ik sta op station Amstel. Vandaag ga ik, Jos van Kennisland, een dag mee met het JongLAB in Nijmegen. Eerder deed ik een lab in Amsteldorp, en in de toekomst ga ik een labtraining geven in Hong Kong. Tijd om mijn labskills weer eens af te stoffen!
We gebruiken de treinrit om mij bij te praten, en al gauw gaat het gesprek heen en weer over de afspraken van vandaag, schema’s en last-minute wijzigingen. Mijn strategie is om alles over mij heen te laten komen vandaag. In ieder geval heb ik twee gesprekken gepland.
Na een mooi stukje fietsen in de ochtendzon kom ik aan bij een leeg terras op de Waalkade. Leeg, op Marieke na. Zij zit klaar om het pandje te openen. De rest van het team is (nog) niet aanwezig, wegens drukte, tentamens of andere afspraken. Voordat ik naar binnenga heeft Marieke een mededeling; de eigenaar van ons pandje komt zo langs om te bespreken wat er gebeurt. We doen de deur open terwijl we zijn eerste zin horen, ‘Ik zal maar met de deur in huis vallen’. De dag is echt begonnen, denk ik… we wachten binnen af op Massoud.
…
Het is inmiddels half 11, en iedereen die er is is al druk aan de slag. Ik hoop dat de rest van het team snel komt, want om 11 uur is mijn eerste afspraak al. Ondertussen komt Marieke komt binnen en kijkt blij! Het gesprek ging beter dan verwacht, en de eigenaar geeft ons groen licht om door te gaan aan de Waalkade. Het blijkt dat helder uitleggen wat we doen de doorslag heeft gegeven. Goed nieuws dus.
Massoud komt binnen; het teamoverleg kan beginnen. De stand van zaken: we hebben een uitgedund team vandaag, maar er zitten nog een hoop verhalen in de pijplijn. Marlieke neemt ons eerst mee in een aantal interessante ‘labstatistieken’ tot dusverre. Conclusie? We bewegen vooruit!
- we hebben samen met (Jimmy’s)jongeren, ambtenaren, wethouder Tankir, jongerenwerkers en jongLABteam een infographic gemaakt ‘Hoe wordt gemeentebeleid gemaakt?’
- we hebben 10 lab-dagen samengewerkt in Nijmegen op diverse locatie: stadhuis, HAN, Mac Donalds, Sisha Lounge, Kronenburgerpark, Lyceum, hangplekken, Waalkade
- we hebben 12 team-leden, multi-disciplinair: kunstenaar, docent, studenten, (Jimmy’s)jongeren, ambtenaren, jongerenwerker
- we hebben contact met 15 jongeren variërend van ontmoedigd, naar er zelf of met hulp weer uitgekomen, of waar het best prima mee gaat
- we hebben contact met 40 professionals, ambtenaren, scholen
- we hebben samen 17 blogs geschreven: 1 systeemblog (bijv. Regelvrij ruimte nodig), 5 jongerenblogs (bijv. Gewoon Laten Klappen, plus 4 in de pijnlijn) en 11 innovatieteamblogs (bv over onze Labsprint)
- we hebben als team 3 digitale tools onder de knie: Slack, Trello en Medium
- we hebben een locatie! Een pandje aan de Waalkade, dat we nu samen delen met Jimmy’s en Nimma Media.
Lab-ethiek
Het volgende agendapunt is een belangrijke, die ik herken vanuit mijn ervaring in het lab in Amsteldorp. Naast persoonlijke blogs hebben we ook al één systeemblog geschreven. Rond de publicatie van deze blog ontstaat een discussie over ethiek. Het betreft een, uiteraard geanonimiseerd, verhaal over de relatie van een jongere tot zijn systeemwereld. In dit verhaal staan echter een aantal gevoelige punten beschreven, zoals een mogelijk strafbaar feit rondom de uitkering die de jongere en zijn moeder ontvangen.
Wanneer deze blog online komt zou dit in theorie de leefwereld van de jongere kunnen schaden, als iemand daadwerkelijk werk van zijn situatie gaat maken. Dit is dan een direct gevolg van ons LAB. Een positief gevolg is ook mogelijk, namelijk dat zijn probleemsituatie bekend wordt bij de betreffende instanties. Dit is natuurlijk het doel van het ophalen van verhalen, maar wekt wel discussie op.
We besluiten om, ook na een gesprek met de jongeren en de desbetreffende hulpverlener, de blog nog verder te anonimiseren, maar de blog wel openbaar te maken. Zo koppelen we het los van de persoon, terwijl de angel in het verhaal overeind blijft. Het is altijd afhankelijk wie zo’n blog leest, maar eerdere ervaringen met dit soort situaties leverden namelijk vooral positieve situaties op. Ook de betreffende jongere is akkoord met deze oplossing. Daarnaast stoppen we met het volgen van dit specifieke verhaal (het systeem neemt het over), en focussen we ons op de proceskant achter dit verhaal. In de collectieve evaluatie komt dit verhaal uiteraard terug.
Ik ben benieuwd hoe deze discussie zich verder ontwikkelt. Dit soort situaties illustreert de balans waarbinnen je in een LAB opereert. Het moet namelijk wrijven en schuren wil je iets bereiken. Juist in de marges gebeuren de belangrijkste dingen, terwijl daar ook ethische kwesties als deze spelen. Na een ochtend meelopen ben ik er van overtuigd dat het labteam deze balans blijft behouden.
Actie!
Na de teammeeting waaiert het lab-team uiteen. Lisa gaat met Levi aan de slag om de infographic over gemeentebeleid nog eens aan te scherpen, Marlieke gaat in gesprek met twee ambtenaren bij de gemeente over de borging van de uitkomsten van het jongLAB, en ik ga twee verhalen ‘ophalen’ met Teaba, Masoud en Wieteke: eerst van een jonge asielzoeker uit Eritrea, en later van een Afghaanse studente. Never a dull moment in het lab!
