De eerste echte Nijmeegse labsprint!
Teamblog — 12 — 15 juni — door Wieteke
Om jongLAB wat kracht bij te zetten met het ophalen van verhalen spreken we met het team af om twee volle dagen (een labsprint!) te besteden aan van alles leren kennen: elkaars talenten en valkuilen ontdekken, digitale technieken onder de knie krijgen, elkaars inhoudelijke (vak)kennis en netwerken delen, ontmoetingsplekken aanwijzen én natuurlijk jongeren ontmoeten. Het is wat veel, maar we hebben er zin in!
Vrijdag 12 juni
We komen als team bijeen om als eerste samen een boksworkshop te volgen. De dag staat namelijk in het teken van elkaar leren kennen, digitale technieken onder de knie krijgen en jongeren(en vindplekken) leren kennen. Als ik binnenkom zit de rest al even in ‘t Hert, een activiteitencentrum in het Willemskwartier. Wat zijn we met veel! Ik zie Masoud de kunstenaar, Marieke van de gemeente, docente Paulien van de HAN, mijn collega’s Marlieke en Lisa, Jannick die door Lisa uit het Kronenburgerpark is geplukt. En ook nog Joris en Jort, allebei student MWD aan de HAN. Omdat sommigen van ons elkaar voor het eerst zien beginnen we een mini-voorstelrondje, maar dan komt boksdocente Marike van Erp van Full Contact ons al ophalen: elkaar leren kennen doen we wel met de bokshandschoenen aan.
Je bent hoe je bokst
Eenmaal in de sportkleding legt Marike ons de basisprincipes van het boksen uit en vertelt ze dat het goed is om spanning in je lichaam te voelen: niet teveel (‘want wie weet word je boos en deel je een té harde klap uit’), maar ook niet te weinig (‘want wie weet raak je geïrriteerd door de slappe hand van je tegenstander’). We mogen elkaar observeren, want volgens Marike zegt boksen veel over hoe je in het dagelijks leven met anderen omgaat: “Je bent hoe je bokst” is ook echt zo, we leren elkaar snel kennen! Rustige, technische boksers; drukke, springerige boksers en boksers die niet durven slaan — ze zitten er allemaal tussen. Om de verschillende kwaliteiten nog meer kracht bij te zetten krijgen we er ook nog een kleurenindicatie bij, die we later nog vaker aanhalen: “We hebben een gele nodig om iets leuks te verzinnen!”. “Welke rode wil hier even het doel vastleggen?” Het boksen blijkt, ondanks de hitte, een goede keus. Goed bezweet frissen we ons op en lunchen we buiten in het zonnetje, maar wel snel! De volgende workshop staat ons alweer te wachten.
Verhalen ophalen: een hele klus
In het jongerencentrum, een kelder van ‘t Hert die een beetje bedompt aandoet, vertelt Marlieke over de Feed Forward-methode die we gebruiken om verhalen op te halen, te checken, te publiceren, na te jagen en naar aanleiding daarvan samen ideeën en prototypes voor bruikbare oplossingen te bedenken. Vandaag focussen we op stap 1: het ophalen, checken en publiceren van verhalen. Er leven in het team nog wel wat vragen: Naar welke jongeren gaan we eigenlijk precies op zoek? en: Hoe kunnen we een volledig en representatief beeld geven van die jongeren? Willen we dat überhaupt wel? en: Hoe diep ga je in op het verhaal van één persoon?
Aan de hand van het verhaal van Nino dat Marlieke eerder publiceerde lopen we de verschillende stappen van het ophalen van een verhaal door: iemand ontmoeten, een gesprekje aanknopen (en hoe je dat doet), een afspraak maken, contact onderhouden (bijvoorbeeld via WhatsApp), elkaar opnieuw ontmoeten, een langer gesprek voeren, een verhaal opschrijven, het checken met je teamleden én met de jongere… Het is nogal wat! En dan komt ook de vraag boven wat je doet in een heftige situatie als deze: observeer je alleen? Of help je de jongere ook? Wat doe je met je eigen actiebereidheid? En hoe ver ga je daarin? Allemaal interessante vragen waar we samen antwoorden op proberen te zoeken.
Ondertussen zijn ook Marjo, een nieuwe ambtenaar, en Luuk, jongerenwerker bij Tandem, aangeschoven. Luuk heeft gelijk wat suggesties voor instanties (en voornamelijk specifieke personen binnen die instanties) die Nino mogelijk kunnen helpen — fijn! Om direct wat geleerde lessen in de praktijk te brengen gaan we in duo’s naar buiten: op jongeren afstappen. Na een kwartiertje komen we terug, en zijn de eerste contacten al gemaakt. Zo zie je maar hoe makkelijk en snel het soms kan gaan, het lijkt onze teamleden frisse moed voor de komende tijd te geven.
“Als je een tijdje meedraait weet je echt wel waar het over gaat”
Het laatste gesprek van de dag is dat met wethouder Turgay Tankir, en staat in het teken van onze infographic over beleid maken — want hoe gaat dat eigenlijk precies? We hebben het over het betrekken van jongeren bij de politiek, want dat is wat Tankir graag meer zou zien: “Als je me vraagt: Vindt u dat jongeren genoeg invloed uitoefenen op het beleid dat voor hen gemaakt wordt? Dan zeg ik: nee. Het is heel lastig om jongeren geinteresseerd te krijgen voor dit soort processen. Er worden wel pogingen gedaan, maar soms zijn die succesvol, en soms niet.” Volgens de wethouder ligt de oplossing van het betrekken van jongeren bij de politiek voornamelijk bij hen zelf: “Het lukt wel goed als je af en toe een onderwerp hebt en dingen op kunt halen, maar om ze op een structurele wijze te kunnen laten deelnemen en op langere wijze invloed uit te kunnen laten oefenen blijkt lastig. Terwijl als je langer meedraait, je vaak uiteindelijk meer invloed hebt. Iedereen kan het abstracte en ingewikkelde van beleid begrijpen, maar dan moet je je er wel in verdiepen.” Marlieke merkt op dat ze wel begrijpt waarom jongeren niet geïnteresseerd zouden kunnen zijn; alles vindt plaats in het stadhuis, in een bepaalde opstelling met voorzitter, met moeilijk taalgebruik en stapels papier — het kan ook moeilijk zijn om daaraan deel te willen nemen.
Tankir: “Als je jong bent ziet je wereld er anders uit, je bent met andere dingen bezig dan wanneer je zoals ik 58 jaar bent. Daar zit al een groot verschil. Als de leden van een commissie allemaal die leeftijd hebben en er komen een paar jongeren bij, dan blijft het voor die jongeren toch minder aantrekkelijk. Of: er zitten jongeren bij die doen alsof ze volwassenen zijn. Misschien moet je jongeren vragen zichzelf te organiseren en vanuit hun wereldje hun inbreng te doen, die wij als volwassenen niet kennen. Zo kun je vanuit je eigen beleving en ervaring advies geven.” Het daadwerkelijk toetsen van beleid bij jongeren gebeurt volgens de wethouder wel, maar niet altijd ‘heel consequent en voldoende’. Daarom zou hij jongeren die invloed willen uitoefenen niet alleen willen vragen via de officiële wegen invloed uit te oefenen op het beleid (door te stemmen, een burgerinitiatief te starten, e.d.) maar ook via de officieuze wegen: “De gemeente wordt vaak heel nerveus van media-aandacht, dat kun je gebruiken. En we komen graag langs op door burgers georganiseerde evenementen. Beleid is abstract, er wordt veel over gepraat (waardoor jongeren afhaken), maar het is juist leuk om het ook levendig te kunnen maken. Dat kun je ook zelf proberen te doen.”
Om vijf uur zijn we vol en klaar, sommigen gaan naar huis, en wij drinken nog een glaasje op het terras — toastend op een succesvolle eerste dag!
Maandag 15 juni
Na in het weekend even uitgerust te kunnen hebben gaan we er op maandag weer tegenaan, we starten in ons anti-kraakpandje aan de Waalkade. Vandaag gaan we gesprekken met jongeren voeren, een spannend moment. Vier jongens hebben aangegeven met ons te willen praten, en dat betekent naast vier mooie verhalen ook dat vier nieuwe teamleden voor het eerst mee kunnen om een verhaal op te halen — een bijzondere ervaring. Omdat de jongens van uitslapen houden hebben we ‘s middags met ze afgesproken, eerst besteden we wat aandacht aan de technische programma’s die we gebruiken in het lab, zoals Medium (waar je nu op leest ), Slack (een online communicatieplatform) en Trello (een online to-do list organizer). Het lijkt wat veel, maar gelukkig zijn de programma’s vriendelijk in gebruik en zijn de eerste teamleden al begonnen met Slacken en Trello’en.
Het echte werk: verhalen ophalen
Om 13.30 vertrekken de eerste duo’s: Jort en ik gaan in gesprek met Danny, Marlieke en Marjo met een jongen die in dorpje net buiten Nijmegen woont. Deze verhalen lees je uiteraard binnenkort op onze blog! De overgebleven teamleden houden een brainstorm over ontmoetingsstrategieën en ontmoetingsplekken, daar hebben ze al gauw een hele lijst van die we in de komende weken allemaal aan kunnen gaan bezoeken, en het wordt nog leuker: de eerste plekken zijn gelijk dezelfde dag al aangedaan.
Rond een uur of half vier komen Jort en ik terug van een heftig gesprek met Danny, en zijn de andere teamleden supernieuwsgierig naar zijn verhaal — we kunnen dus even goed stoom afblazen. We spreken af dat Jort de blog over Danny schrijft en dat ik hem check, en gelukkig heeft Jort heeft daar wel oren naar. We spreken nogmaals de strategieën uit de brainstorm door en vullen ze buiten in het zonnetje aan. Al gauw komen dan ook Marlieke, Masoud, Lisa en Joris terug — opnieuw zijn twee verhalen opgehaald, ditmaal van een barman en een jongeren die zijn verhaal uit principe niet wil vertellen: dat wordt nog interessant om te volgen.
Aan het einde van de dag heeft vrijwel iedereen een verhaal opgehaald en zitten we vol indrukken: persoonlijk contact met iemand die je eigenlijk nog niet zo goed kent gaat je soms niet in de koude kleren zitten. We filosoferen wat na over hoe de jongens hun levens zouden kunnen omdraaien, en over of ze dat eigenlijk wel willen. Van meerdere teamleden hoor ik terug dat ze het heel leerzaam hebben gevonden om te horen hoe je op een antropologisch verantwoorde manier iemands verhaal op kunt halen, en daar ben ik blij mee, want we gaan nog veel vaker op pad!
Om een uur of 9 stappen Lisa, Marlieke en ik de trein naar de Randstad in. We zijn moe, maar kijken met veel plezier terug op twee hele leuke en leerzame dagen, en wat zijn we trots op ons team! Ik zie de komende weken met heel veel zin tegemoet.
