Kitap Ayracı

Sahnelerin tozunda boğulmadan önce…

Herkesin kendi derdine düştüğü bugünlerde belki de en çok unutulanlar onlar…

Herkes Kendini Ağırlarken…

Yıl 1995.

İlkokul sıralarındayız. Kenarı buruşmuş kitapların biri giriyor çantaya diğeri çıkıyor. Aşınmaktan bitap düşen sayfaların birinin içinde yazıyordu tanımı. İlk orada okuyorum ömrümüzün törpüsünü. Yaşadığı yer ve köyü dışında bir coğrafyayı görmemiş çocukların…

Hasan Boğulmasın…

“Yaprak döker bir yanımız bir yanımız bahar bahçe” diye diye sinemizde oyuklar açarak yaşayanlarız. Sabrımızı umudumuzu…

Hiç mi yok?

Hiç yok…

Durgunsun, aklın nerede kaldı bilmiyorum. Eşyalarını dağınık bırakıyorsun artık. Hangi konu açılsa…

FREDDIE ve MÜSLÜM

Fazla hayali olan var mı?

Türkiye ve dünyada biyografik film tarzı çok güzel bir yere doğru gidiyor. Konu olarak…

OLMAYACAK O KADAR!

Şiddetin türü, frekansından ve yöneliminden bağımsız olmak üzere çeşitlendirilebilir. Sınıftaki öğrenciye tebeşir atan öğretmenin…

İstasyon Bekçileri

Savaş tarihleri ezberletilerek büyütülen nesilleri var bu ülkenin… Kardeşiyle, dostuyla ticaret yapmanın sakıncalı olduğunu söyleyen insanları var. Cuma namazının iki rekatını kılıp kendini sahabe sanan kulları var bu toprakların. Çöpten yemek toplayanı, dilenen çocukları, açları, yoksulları…

Yakamozun İniltisi

Öyle bir belirsizlik ve kasvet var ki coğrafyamızda, gülüşlerimize dek işleniyor bu hal. Şu zahmetli günlerimizi daha da karartacak takıntılarımızı bir kenara itemiyoruz, itsek de yaptığımız en kutsal şey “umursamamak” oluyor. Hani size oluyor mudur bilmem ama ben de bir sızı oluşuyor böyle…

Vedat Türkali’ye

Üniversitenin ilk günleriydi… O meşhur kapıdan çıkıp meydandaki eski sahaflar çarşısına bir heyecanla dadanıp kitapları eskitircesine kurcaladığım günler. Kitapları satın alabilmenin, onları okuyabilmekten daha fazla mesai istediği zamanlarım. Cebimde sürekli mitoz bölünen üç kuruş param, heyecanım…