บางครั้งการคุยกับผู้รู้ก็ให้แนวคิดที่ดี แต่บางครั้งก็สร้างความสับสนได้มากเหมือนกัน
บริษัทใหญ่มีข้อได้เปรียบมากมาย — คน เงินทุน ตลาด ชื่อเสียง และคอนเน็คชั่น
หลายครั้งเรื่องใจสำคัญกว่าเรื่องตัวเลขและเรื่องผลประโยชน์ตอบแทน
“ฝากไปคิดดูหน่อยนะครับว่าสะดวกใจที่จะทำงานร่วมกับผมมั้ย?”
ผมย้ำประโยคนี้ไปสองครั้งในบทสนทนาระหว่างตัวผมเองและบริษัทที่กำลังจะมาเป็นคู่ค้าทางธุรกิจ…
เมื่อเราทำในสิ่งที่เค้าไม่คาดคิด เค้าก็จะออกแนวงงๆ
ในระหว่างกระบวนการช่วยกันสร้างโซลูชั่นเพื่อเข้าประมูลงาน
“ดูเหมือนข้อมูลที่ให้มายังไม่ครบนะครับ” – พูดเหมือนอยากหลอกใช้ให้ผมทำงานหนักให้แบบฟรีๆ
เป็นหนึ่งในเรื่องที่ค่อนข้างน่ารังเกียจและไร้สาระ แต่ทำไมมันจึงกลายเป็นมาตรฐานในการป้องกันตัวเองไปแล้ว?
เมื่อการส่งอีเมล์ไม่ใช่เพื่อการแจ้งข่าวสารหรือตอบคำถามหรือให้ข้อมูล แต่มันกลายเป็นเกราะป้องกันตัวเองด้วยการสร้างหลักฐานแบบถาวรว่า “ฉันไม่ผิดนะ”