Column — Reizen is mijn grootste hobby. Maar de grens van toerisme lijkt bereikt. Moet ik minderen?

Vliegen is extreem vervuilend en populaire steden lijken steeds meer op toeristische attractieparken. De grens van het toerisme lijkt bereikt. En dat terwijl reizen mijn grootste hobby is. Moet ik minderen?

‘Ik reis, dus ik leef,’ lijkt het credo van mijn generatie. Als kind gingen we braaf met onze ouders mee naar de camping in Frankrijk, Spanje of Italië. Maar vanaf ons achttiende gingen we ‘los’, oftewel we reisden zo ver en zo vaak mogelijk. Een paar maanden backpacken in Azië of Latijns-Amerika was de normaalste zaak van de wereld en tussendoor gingen we weekendjes weg naar goedkope Europese bestemmingen. Vanaf twintig euro vloog je immers al naar Krakau of Boedapest.

Ikzelf ben een ‘laatbloeier’ op reisgebied. De eerste jaren van mijn volwassen leven ging ik altijd naar Spanje, net als met mijn ouders. De behoefte om de halve wereld te zien had ik niet. ‘Pas’ op mijn tweeëntwintigste reisde ik voor het eerst buiten Europa: naar Argentinië. Ik ben me ervan bewust dat dit behoorlijk verwend en belachelijk klinkt. Maar feit is dat al mijn vrienden op die leeftijd al verscheidene keren buiten Europa waren geweest.

Reizen als statussymbool

Na Argentinië had ik het het reisvirus te pakken en meer reizen naar Zuid-Amerika volgden. Daarnaast bezocht ik New York, Marokko en een hele reeks Europese steden. Inmiddels is reizen mijn grootste hobby. Sterker nog, ik ben er een beetje verslaafd aan. Zodra ik op een treinstation of vliegveld ben, word ik heel gelukkig en als ik geen reis of stedentrip gepland heb word ik onrustig en ga ik meteen goedkope vluchten zoeken op Skyscanner. Maar als ik heel eerlijk ben, ontleen ik ook wel een beetje status aan mijn ‘reis-cv’. En hierin ben ik volgens mij niet de enige. Twintigers en dertigers delen massaal foto’s van exotische bestemmingen op sociale media. ‘Hoe bereisder, hoe beter’, lijkt voor mijn generatie te gelden.

Zelf dacht ik dat lange tijd ook. Door te reizen maak je immers kennis met andere culturen en dat verrijkt. Toch voel ik sinds een jaar niet meer alleen verwondering en geluk als ik reis, maar ook schuldgevoel. Reizen blijkt namelijk helemaal niet zo’n onschuldige hobby en dat besef begint langzaam tot mij door te dringen. Vliegen bijvoorbeeld is hartstikke vervuilend, veel meer dan de trein of de auto. Ter illustratie: Als je met zijn tweeën vanuit Amsterdam het vliegtuig pakt naar Nice, veroorzaak je daarmee 1.120 kilo broeikasuitstoot. Met de auto is dat 640 kilo en met de trein slechts 150 kilo. Ondertussen vliegen we alleen maar meer. Het aantal reizigers wereldwijd neemt namelijk toe. Als de luchtvaartsector met het huidige tempo doorgroeit, stoot de reissector in 2070 in zijn eentje meer CO2 uit de rest van de wereld bij elkaar.

Steden als toeristische attractieparken

Maar niet alleen wat betreft vliegen begint het erop te lijken dat de grens bereikt is. Populaire steden als Amsterdam, Venetië en Barcelona worden overstroomd door toeristen en lijken hierdoor steeds meer op toeristische attractieparken. Het huren van een huis in die steden is voor veel locals onbetaalbaar geworden omdat huiseigenaren er meer aan verdienen als ze hun appartement via platforms als Airbnb aan toeristen verhuren. Wie het zich nog wel kan veroorloven om in het centrum te wonen moet lijdzaam toekijken hoe de buurt verandert. Groenteboeren, kruideniers en andere winkels waar je als bewoner dagelijks je boodschappen doet, maken plaats voor fietsenverhuurwinkels, pizzatenten en andere zaken die op de behoefte van de toerist inspelen.

Toerisme wordt dan ook steeds vaker ervaren als plaag. Ook ik klaag dat het karakter van mijn geboortestad Amsterdam verdwenen is door al die toeristententen. En als ik voor de zoveelste keer een toerist voor de sokken rijd, denk ik nostalgisch terug aan de tijd dat fietsen door het centrum van Amsterdam nog leuk was en geen stressvolle bezigheid. Maar mag ik wel klagen over toerisme? In steden als Berlijn of Lissabon vindt er ook toeristificatie plaats. En werk ik daar zelf niet ook aan mee met al mijn reisjes?

Geen woorden, maar daden

Ik blijk niet de enige die met deze gewetenskwesties kampt. Vonden we het een aantal jaar geleden nog de normaalste zaak van de wereld om voortdurend het vliegtuig te pakken? Inmiddels bespreken mijn vrienden en ik steeds vaker ons ‘vlieggedrag’. En heel langzaam zetten we woorden om tot daden. Deze zomer zie ik nauwelijks foto’s van exotische stranden op Facebook, wel van de Franse Alpen, Italiaanse dorpjes of de Kroatische kust. Een vriend besloot in plaats van naar Indonesië te vliegen met de trein naar Bosnië te gaan. Een kennis reist samen met zijn vriendin met de auto naar Athene, dwars door Europa.

Als ik de balans opmaak, concludeer ik dat ook ik iets moet veranderen aan mijn reisgedrag.De afgelopen jaren was ik een fervente Airbnb-gebruiker en de afgelopen zes maanden vloog ik vanuit mijn woonplaats Madrid maar liefst twee keer naar Amsterdam, een keer naar Edinburgh, waar mijn zusje woont, en één keer met een vriendin naar Belgrado. Dat zijn teveel vluchten, vind ik zelf. Maar helemaal niet meer vliegen? Dat is gezien het feit dat ik niet in hetzelfde land woon als mijn familie voor mij geen optie. Maar al die stedentrips die ik tussendoor maak? Die zijn misschien niet zo nodig. Bovendien, vanuit Amsterdam kan ik naar Parijs en Berlijn met de trein. En dit stuk tik ik vanuit Sevilla, waar ik vanuit Madrid met de trein naartoe ben gereisd. Waar ik verblijf? In een ouderwets pensionnetje. Op deze manier draag ik tenminste niet bij aan de stijging van de huren in de stad en dat vind ik wel zo’n prettig idee.

Vond je dit een fijn artikel? Vergeet dan niet te ‘klappen’ hier links, zodat zoveel mogelijk lezers dit artikel tegenkomen.

Interessant? Lees dan ook: ‘Op zoek naar geluk? Investeer dan in belevenissen’.

Moneyou Magazine

Vond je dit een fijn artikel? We hebben nog veel meer van dit voor je. Van praktische artikelen over de huizenmarkt tot prikkelende stukken over virtual reality. En alles ertussenin. Lees lekker verder in ons Moneyou Magazine.