Dating-apps: vloek of zegen?

Vroeger moest je gewoon maar hopen dat je op een dag ‘de ware’ tegen het lijf zou lopen. Inmiddels hebben we de liefde grotendeels in eigen hand. Tenminste, dat zou je zeggen. Door dating-apps als Tinder kunnen we immers met potentiële partners van over de wereld in contact komen en dat vergroot de kans op een leuke relatie. Toch?

Toen ik vijfentwintig was, had ik een keer een gesprek met een vriendin over datingwebsites en -apps. Tinder was net op de markt. Maar de app downloaden? Geen haar op mijn hoofd die hier aan dacht. Mijn vriendin en ik wisten één ding zeker: we zouden zelf nooit van datingsites gebruik maken. Een potentiële liefde kwam je immers tegen in de kroeg, op straat, of in de trein, vonden wij. Datingsites? Die waren voor veertigplussers of sneue mensen met een gebrek aan sociale vaardigheden.

Het gouden datingtijdperk

Maar een paar jaar later ging ik toch voor de Tinderbijl. En met mij, vele anderen. Internet heeft onze dating-cultuur ingrijpend veranderd. Apps als Tinder en Happn maakten gauw korte metten met het stoffige imago dat datingsites als Lexa en Relatieplanet hadden. Niet alleen dertigplussers die druk zijn met hun werk — en dus niet meer elke avond in de kroeg staan -, swipen erop los, ook twintigers gebruiken hun smartphone voor het regelen van dates. Tinder, de pionier op het gebied van dating-apps, wordt inmiddels gebruikt in 196 landen en turft naar eigen zeggen 1,6 miljard swipes per dag. Naast Tinder heb je inmiddels een heel scala aan dating-apps waaruit je kunt kiezen. Zo is er Bumble waar alleen vrouwen een gesprek kunnen starten, moslims kunnen elkaar vinden via Minder en vrouwen die van mannen met baarden houden, kunnen Bristlr gebruiken.

Leven we in het gouden dating-tijdperk? Je zou zeggen van wel. Denk eens aan de tijd dat je opa en oma jong waren. Die hadden slechts de keuze uit een handjevol huwbare partners uit hun eigen dorp. Wij daarentegen, kunnen via onze smartphone met potentiële partners van over de hele wereld in contact komen, hallo mogelijkheden! Ideaal, zeker omdat veel mensen in hun dagelijks leven niet veel kandidaten tegenkomen. Hang je in je studententijd vaak nog een paar keer per week in de kroeg, eenmaal aan het werk hebben veel van ons daar geen tijd of energie voor. Bovendien, met wie gaan we de bloemetjes dan buiten zetten? Vrienden die settelen zijn toch vaker geneigd om op zaterdagavond met hun geliefde op de bank te hangen.

Net als in de kroeg

Ondanks mijn aanvankelijke bezwaren, kreeg ik de eerste keer dat ik Tinder downloadde een soort hallelujah-gevoel. Ik swipete de ene leuk ogende man na de andere naar rechts. Al snel had ik een date geregeld. En dat allemaal in mijn pyjama vanaf de bank! Maar inmiddels is mijn Tinder-enthousiasme flink bekoeld. Mijn eerste Tinder-date destijds bleek in het echt een stuk minder aantrekkelijk dan op zijn profielfoto. En hoewel ik het in het begin heel leuk vond om met allerlei verschillende mannen tegelijk te chatten, voelde het al snel als tijdverspilling en soms zelfs als huiswerk. Aan een échte leuke klik met iemand, gaan namelijk meestal een heleboel ronduit saaie en oppervlakkige gesprekken vooraf. Als het al überhaupt tot een gesprek komt, want naar rechts swipen maar vervolgens niet chatten, is op Tinder de normaalste zaak van de wereld.

Oprichter van Tinder Sean Red beweert in de aflevering Tinder-Love van het programma Tegenlicht dat van de app gebruik maken precies hetzelfde is als flirten in de kroeg, maar dan beter. Je kunt je aandacht in het café of in de discotheek immers maar op één persoon richten. Grote kans dat wie openlijk met meerdere mensen tegelijk flirt die avond weinig succes heeft, terwijl je via Tinder met meerdere mensen tegelijk kunt chatten. Natuurlijk kun je het zo zien, maar toch ben ik het hier met Red oneens. Van flirten in de kroeg, trein of supermarkt, kan ik namelijk heel erg genieten. Elkaar subtiele blikken toewerpen en zo laten weten dat je de ander wel ziet zitten, zie ik als een leuk spel. Vind ik iemand gelijk echt heel erg leuk? Dan kan ik daar zelfs al een beetje vlinders van in mijn buik krijgen. Maar als ik een match heb met iemand via een dating-app, voel ik dat allemaal niet. Bovendien is even naar rechts swipen zo gedaan, terwijl je voor contact leggen in de ‘echte wereld’ een beetje moed nodig hebt. Juist dat maakt het leuk en spannend. De Nederlandse schrijfster Olga Kortz denkt zelfs dat het grote aanbod aan dating-apps maakt dat juist dat directe contact minder wordt. ‘Ik was laatst met een vriendin in een café toen ze een leuke jongen zag,’ vertelt ze in Tegenlicht. Ze vervolgt: ‘Toen zei mijn vriendin: ‘’Even kijken of hij voorbij is gekomen op Happen, dan kan ik hem liken.’’ Terwijl ik dacht, je kunt nu ook gewoon aan de bar gaan staan en een beetje schalks naar hem gaan kijken.’

Keuzestress

Dan is er nog de vraag of keuze uit heel veel verschillende partners wel zo prettig is? Je zou denken van wel. Meer is in onze ogen vrijwel altijd beter. Maar uit onderzoek blijkt dat juist keuze uit heel veel verschillende potentiële partners helemaal niet perse fijn is. ‘Een overdadig keuzeaanbod kan mensen overweldigen, waardoor we ons minder bekwaam voelen om de juiste keuze te maken. Dit zorgt ervoor dat we geen beslissing nemen of de keuze zo lang mogelijk uit proberen te stellen’, schrijft communicatieadviseur en onderzoeker naar dating-apps Elisabeth Timmermans in Charlie Magazine.

Veel keuzes op dategebied leidt niet alleen tot niet kunnen kiezen, het zorgt er ook voor dat we steeds veeleisender worden. ‘Hoe meer mensen te kiezen hebben, hoe oppervlakkiger de selectie-eisen worden,’ schrijft psycholoog en schrijver van het boek Liefde in tijden van Facebook Marcelino López op zijn website. ‘Criteria als uiterlijk lengte en opleiding worden veel belangrijker dan normaal.’

Ik herken wat hij zegt. Op Tinder swipete ik steevast naar rechts bij profielen van mannen met ‘spannende’ beroepen in de mediawereld; journalisten, fotografen en documentairemakers. Leraren komen er bij mij ook doorheen — mijn ouders zijn allebei leraar — maar bij mannen die een in mijn ogen oninteressant beroep hebben, haak ik vaak af. Hoewel ik allergisch ben voor blanke mannen die foto’s van zichzelf met Afrikaanse kindjes posten — kijk mij eens de weldoener uithangen! — is van reizen houden wel degelijk een van de criteria die een rol spelen in mijn keuze om wel of niet te swipen. Ik ben zelf een fervent reiziger en zou het liefst samen met mijn geliefde de wereld over trekken.

Ongrijpbaar

Toch is de kans groot dat ik met deze manier van zoeken juist die ene man die mijn hart sneller doet kloppen, misloop. Natuurlijk is het leuk als je allebei van festivals houdt, beide vegetariër bent en jullie beider lievelingsfilm The Godfather is, maar dat soort dingen bepalen niet of je wel of niet voor iemand valt. Hoewel ontwerpers van verschillende dating-apps en -sites beweren dat ze liefde kunnen voorspellen aan de hand van algoritmes, blijft liefde wat mij betreft iets mysterieus en ongrijpbaars. Neem mijn ex, die niet in de media werkte en elke vakantie in het vakantiehuis van zijn ouders in Italië doorbracht. Één keer had hij een reis buiten Europa gemaakt, naar Brazilië. Hij had er geen zak aan gevonden. Toch viel ik als een blok voor hem. Nooit eerder was ik zo verliefd. Waar dat hem precies in zat? Ik weet het nog steeds niet.

Voor mij geen dating-apps meer

Tinder en Happn heb ik inmiddels van mijn telefoon verwijderd. Naast het feit dat ik wel leukere dingen kon verzinnen om mijn tijd aan te besteden, voelde ik me elke keer ontzettend inwisselbaar. Voor mij immers honderden andere vrouwen. Natuurlijk zijn er verhalen van mensen die elkaar via Tinder hebben ontmoet. Maar wat er niet bij wordt verteld, is dat hier vaak honderden nutteloze swipe-uren en een flink aantal niet zulke interessante dates aan vooraf zijn gegaan. Succes hebben op Tinder of andere apps is namelijk keihard werken. Uit onderzoek bleek dat het gemiddeld een volle werkweek (38 uur) swipen en chatten kost voordat we iemand daadwerkelijk in levende lijve ontmoeten.

Noem me ouderwets, maar wat mij betreft heeft dat weinig met romantiek te maken. Hoe ik dan aan de man denk te komen? Gewoon op de ‘normale’ manier. Bijvoorbeeld door die ene leuke jongen bij de supermarkt net iets langer aan te kijken of in de kroeg gewoon op iemand af te stappen. En ja, dat is inderdaad een stuk enger dan een foto naar rechts swipen. Maar ook een stuk leuker. Bovendien, grote kans dat ik dan ineens wél die man wil die niet zo nodig verre reizen hoeft te maken en van negen tot vijf op kantoor werkt.

Vond je dit een fijn artikel? Vergeet dan niet te ‘klappen’ hier links, zodat zoveel mogelijk lezers dit artikel tegenkomen.

Interessant? Lees dan ook: ‘Vijf millennial-keuzes die onze ouders waarschijnlijk nooit zullen begrijpen’

Moneyou Magazine

Vond je dit een fijn artikel? We hebben nog veel meer van dit voor je. Van praktische artikelen over de huizenmarkt tot prikkelende stukken over virtual reality. En alles ertussenin. Lees lekker verder in ons Moneyou Magazine.