EP4–Sedap=Yummy=好食
George Town, Penang in August 2023
“sedap ya makanan ni” ภาษามาเลย์แปลว่า This food is delicious.
เรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่เรื่องหนึ่งที่ต้องเตรียมเวลาจัดทริป มีคนบอกไว้ว่า การเรียนรู้ชีวิตและวัฒนธรรมท้องถิ่นที่ดีคือการได้กินอยู่แบบพื้นถิ่น ซึ่งก็ตรงกับจริตของพวกเราอยู่แล้ว ดังนั้นเพื่อไม่ให้พลาดร้านสำคัญๆ ฉันจึงจัดการจองโต๊ะไว้ก่อนเดินทาง ทริปนี้มีร้านหลักๆแนะนำ 3 ร้าน (ทั้งหมดอยู่ในย่าน Heritage Site เดินเท้าได้ถ้าพักในย่านนี้ด้วย)
Richard Rivalee Nyonya Cuisine
ร้านนี้เป็นร้านแนะนำจากหลายๆเพจ และก็ไม่ผิดหวังจริงๆ อาหารแบบบาบ๋า-ย่าหยา ในบรรยากาศร้านที่สวยงาม กรุ๊ปเรา 10 คนพอดีโต๊ะ ในห้องส่วนตัวที่มีเพียงห้องเดียว คิดถูกแล้วที่จองมาก่อน
หน้าร้านสวยงาม เจ้าของคือคุณ Richard Rivalee เป็นแฟชั่นดีไซเนอร์ผู้มีชื่อเสียงระดับอินเตอร์ (เป็นคนมาเลย์ แต่ไปอ่านดูในวิกิ บอกไว้ว่าเป็นลูกครึ่งไทย-จีนมาเลย์ ) ภายในร้านสีสันสดใสแบบ Peranakan มันน่าแปลกที่งานตกแต่งดูเลอะและเยอะ แต่ทำไมมันดูดีมากไม่รู้
กระเบื้องไม่ซ้ำลาย และเป็นกระเบื้องเขียนมือแบบเก่าทั้งหมด คนชอบกระเบื้องต้องชอบปีนัง ภายในร้านอาหารที่นี่มักตกแต่งด้วยเครื่องครัว
เราสั่งอาหารในเมนูหน้า “แนะนำ” เป็นส่วนใหญ่ มันอร่อยจริงๆ โดยเฉพาะเมนูหนึ่งเป็นแกงชามแบนๆโตๆ ในนั้นเป็นอาหารทะเล มีกุ้ง ปลาหมึก และปลา รสชาติจัดจ้านมาก อาหารเกือบทุกอย่างรสจัด ออกเค็ม เปรี้ยวนิด หวานหน่อย แต่ไม่เผ็ด และเกือบทุกจานมีรสของกุ้ง (อารมณ์ประมาณใส่น้ำพริกกุ้งเป็นส่วนประกอบ) กระทั่งจานผัก เช่น กระเจี๊ยบลวก หรือมะเขือม่วง ก็ราดมาด้วยน้ำพริกกุ้งนี้
มื้อนี้ราคา 4,100.- บาทไทย อาหาร 11 อย่าง ขนม 3 อย่าง
ร้านเปิด 11:30–14:30 และ 18:00–21:30 แนะนำให้จองไปก่อน ติดต่อหน้าเพจ FB ได้
Moh Teng Pheow Nyonya Koay
ร้านนี้เป็นร้านต้องมา เหมือนกัน เปิด 10:30–17:00 เหมาะกับการกินกลางวันหรือบ่าย ร้านนี้ดังเรื่องขนม ส่วนอาหารเป็นอาหารจานเดียว อร่อยใช้ได้
Moh Teng Pheow สำหรับฉันแล้ว นอกจากอาหารก็จะโดดเด่นเรื่องตัวร้าน ร้านเก่าแก่มากแล้ว (ขายมาตั้งแต่ปี 1933 ก็เกือบร้อยปีแล้วอ่ะ) ด้านหน้ามีรูปวาด และไม่ได้สนใจกับการบูรณะใดๆ ป้ายชื่อร้านที่ซีดแทบอ่านไม่ออก มาครั้งแรกก็อาจจะงงๆ เพราะเวลาเข้าร้านจะเหมือนเข้าหลังร้าน เดินผ่านครัวเปิดโล่งขนาดใหญ่ คนทำอาหาร ทำขนมก็นั่งทำกันไป ไม่มีใครมาต้อนรับถามไถ่ จนทะลุครัวไปเจอล้อบบี้เล็กจิ๋ว ด้านในเป็นคอร์ทกลางบ้าน มีโต๊ะตั้งไว้หลายโต๊ะ มีบันไดทางขึ้น ด้านบนเป็นโต๊ะยาวสี่ห้าโต๊ะ
ที่นี่ก็เช่นกัน ตกแต่งร้านด้วยข้าวของเครื่องใช้ในครัว
เราบอก 10 คน พนักงานบอกขึ้นไปข้างบนเลยจ้า
อาหารกลางวันที่สั่งวันนี้ ก็มี ข้าวยำ โรตีแกงกะหรี่ ลักซา ส่วนขนมก็สั่งมาลองหลายอย่างมาก แต่… ไม่ได้ถ่ายรูปขนม! ในจำนวนรูปเกือบสองพันรูป ไม่มีใครถ่ายรูปขนมร้านนี้มา โอ๊ะโอ… เสียดายมาก ยังดีว่าถ่ายรูปเมนูขนมมา ขอบอกว่า ขนมร้านนี้ดีงาม อร่อยกว่าร้าน Richard มาก
Moh Teng Pheow Nyonya Koay ไม่รับจองโต๊ะ แต่ที่นั่งก็เยอะอยู่ มื้อนี้ 12 จาน กับขนมอีกประมาณ 10 ชิ้น จ่ายค่าเสียหายไป 1,470.- บาท
Yong Pin Restaurant
ฉันบอกสมาชิกว่า พรุ่งนี้เราตื่นแต่เช้าเดินไปกินติ่มซำเป็นอาหารเช้ากัน สมาชิกยินดีไปชิมกันแค่ 5 คน และซื้อซาลาเปากลับมาฝากคนที่ไม่ยอมตื่น
แต่ความอร่อยมันเกินต้าน วันรุ่งขึ้นมื้อกลางวันเราจึงกลับมากินติ่มซำที่นี่ใหม่
Yong Pin เปิดมานานกว่า 40 ปีแล้ว ร้านเปิดตั้งแต่ 6:30 น.และปิดตอนบ่ายสองโมงครึ่ง วันแรกที่มาแต่เช้า ไม่ต้องรอคิวเลย แต่วันถัดมาที่มากินตอนเที่ยง ต้องรอคิวนานพอสมควร ในร้านโต๊ะไม่ค่อยมากนัก มีโต๊ะกลมใหญ่ๆอยู่ 5–6 โต๊ะ แต่บางทีมากันสองคนก็เห็นนั่งโต๊ะใหญ่นี้ ร้านข้างๆ Yong Pin ก็ขายติ่มซำเหมือนกัน แต่ฉันมาสองวันร้านข้างๆนั้นไม่มีลูกค้าแม้แต่คนเดียว ทุกคนยินดีรอแถวยาวไป
ที่มีมีของนึ่ง ของทอด ทุกอย่างเท่าที่ร้านติ่มซำควรจะมี แต่ละชิ้นค่อนข้างใหญ่เมื่อเทียบกับที่ขายกันทั่วไป ไส้แน่น ขนมจีบไส้กุ้งนี่กุ้งเป็นตัวๆเลยทีเดียว นอกจากของนึ่งของทอดแล้วมีซุปหูฉลามและโจ๊กไข่เยี่ยวม้าด้วย
ซาลาเปาแนะนำว่า สั่งแบบธรรมดา อย่าสั่ง Big Pao เพราะมันใหญ่มากกกก ขนาดประมาณบิ๊กแมค
เวลาสั่งเราก็ถือกระดาษออเดอร์ หยิบถาด ไปเลือกของที่เคาน์เตอร์ แล้วส่งกระดาษให้เขาติ๊กๆ กินเสร็จจ่ายตังค์ก็ถือกระดาษนั่นมาจ่ายเงินหน้าร้าน
กินติ่มซำกับชาร้อน อร่อยที่สุด เราเลือกสั่งเป็นชาอู่หลงผสมกับเก๊กฮวย มันจะได้ความหอมของอู่หลงบวกความชุ่มและหวานปะแหล่มๆของเก็กฮวยในคอ
ร้านนี้เน้นกิน ไม่เน้นหน้าตาร้าน ที่เคาน์เตอร์หน้าร้าน อาเจ้ขายขนมไหว้พระจันทร์กับถั่วสามอย่างที่บรรจุในตะกร้าพลาสติกใบน้อย ไว้ให้นักท่องเที่ยวช้อประหว่างรอโต๊ะไปด้วย การตลาดแบบท้องถิ่น
Chulia Street Hawker Food
ที่นี่เป็นถนนที่ขายอาหารแบบ Street Food ตอนเย็นถึงดึก ไม่ได้ขายกันทั้งถนน แต่จะกระจุกอยู่ปลายๆ ไม่ได้เยอะมาก คล้ายๆกับตรอกเทกซัสที่เยาวราช นั่งตรงไหนก็ได้ แล้วจะมีแต่ละร้านเอาเมนูมายื่นถาม ร้านบะหมี่คนต่อคิวยาวมากๆ แต่ฉันว่าหลายๆอย่างก็อร่อยนะ แต่ละคนสั่งไม่เหมือนกัน ชิมกันไปรอบวง
ข้าวมันไก่ ข้าวอร่อย ก๋วยเตี๋ยวผัดนี่ก็ขึ้นชื่ออยู่ ของทอดกินเล่นที่น่าสนใจมีเห็ดต่างๆทอด หมู เนื้อสะเต๊ะ นี่ก็อร่อยเลย อาหารตามสั่งก็มี สั่งแล้วพอเขามาส่งก็เก็บตังค์ไปเลย นี่กินกันไม่ครบทุกร้าน อ้อ.. มันจะมีคล้ายๆส้มตำผลไม้ อย่าสั่ง มันไม่อร่อยเพราะมันจะมาแบบผลไม้คละหั่นเป็นชิ้นๆราดซอสดำ (เหมือนจะเป็นน้ำปลาหวานแต่รสชาติไม่ได้) เหมือนเอาช้อคโกแลตผสมซีอิ๊วดำ ฮ่า
ฉันว่าคนที่นี่ชอบกินก๋วยเตี๋ยว ก๋วยเตี๋ยวน้ำธรรมดานี่แหละ ทั้งหมู ทั้งไก่ ตอนเช้าวันอาทิตย์ ปากซอยบ้านที่เราพักมีร้านก๋วยเตี๋ยวสองสามร้านคิวยาวมากๆ
ส่วนร้านกาแฟ มีเยอะมากกกกก กอไก่ล้านตัว แต่ส่วนใหญ่มักเปิดสาย ฉันได้ลองสองร้าน ร้านแรกเป็น specialty coffee ที่ขายกาแฟกับคีย์บอร์ด ชื่อร้าน Click n Brew กาแฟที่ขายเป็นของญี่ปุ่นยี่ห้อ Trunk กาแฟดี คนดริปก็ดริปเก่งอยู่
ร้านกาแฟอีกร้าน เราไปกินอาหารเช้า เป็นร้านเดียวแถวที่พักที่เปิดเช้า Pace Coffee ร้านสวย อาหารเช้าอร่อย แต่กาแฟดำธรรมดาๆไม่ค่อยอร่อย มองไปรอบๆเขามักจะสั่งกาแฟแบบแฟนซี เช่น เดอร์ตี้ คาปูชิโน อะไรแบบนั้น มันคงอร่อย แต่ให้อภัย เพราะเบเกิลสโม้คแซลมอนมันดีงาม
ปีนังของกินเยอะ เลือกได้ ขนม เบเกอรี่ดังๆก็มาก แต่อย่าเผลอไปสั่งจานหมูในร้านมุสลิมเข้าล่ะ
