จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเราพูดว่า “เราไม่รู้” … ในเรื่องบางเรื่อง
ในห้องประชุมเมื่อเรายืนถือมาร์กเกอร์อยู่หน้าไวท์บอร์ด
เมื่อเราจรดปากกาเพื่อวาดวงกลมที่เรามั่นใจว่าจะช่วยให้เราอธิบายประเด็นได้ดีขึ้น
วงกลมที่เมื่อวาดออกมาแล้วไม่ค่อยกลม
ไม่ว่าเวลาใดๆเรากำลังทำงานอยู่บนสถานการณ์สามรูปแบบนี้
บางครั้งปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าคิดออกหรือคิดไม่ออก ไม่ใช่เรื่องว่าต้องทำอย่างไร … หลายครั้งปัญหามันลึกกว่านั้น
เมื่อเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะคิดถึงเรื่องอะไรบ้าง
ทำไมคนเก่งถึงเก่ง เพราะเค้ารู้ว่าต้องคิดเรื่อง “อะไร” แล้วถึงค่อยคิดว่า “อย่างไร” ……
บางครั้งเราไม่ได้ขาดโอกาสแต่ขาดการสนับสนุนและคำแนะนำที่ดี
จินตนาการถึงตัวเองกับงานแรกในชีวิต เราไม่มีโอกาสทำงานเต็มที่ เราถูกจำกัดหน้าที่รับผิดชอบอยู่ในส่วนงานเล็กๆและซ้ำซาก – ความจริงมันตรงกันข้ามซะมากกว่า
ในห้องประชุม ในงานสัมมนา ในการอภิปราย
ผมเคยเห็นมาบ้างกับเหตุการณ์ที่หัวหน้างานที่ธุระรัดตัวจนแยกร่างไม่ได้สั่งให้ลูกน้องในทีมไปเข้าร่วมกิจกรรมแทน กิจกรรมที่ว่าก็เช่น
เราไม่ใช่คนเดิม คนที่เคยเป็น … ผมมีความเชื่อว่าเราทุกคนคือคนใหม่ที่เริ่มต้นใหม่ในทุกสามปี ความหมาย?