ไมโครเวฟ เครื่องซักผ้า เตาอบ
น้อยคนจะทำงานอย่างมีความสุขด้วยตัวคนเดียว
น้อยคนมากที่จะทำงานอย่างมีความสุขด้วยตัวคนเดียวเป็นเวลานาน
ทุกคนต้องการเพื่อนคู่คิด ต้องการแลกเปลี่ยนข้อมูล ต้องการความรู้สึกเป็นกลุ่มก้อน … ที่สำคัญทุกคนต้องการที่พึ่งทางใจ
สามเรื่องที่ผู้นำทีมควรให้ความสำคัญในการพัฒนาศักยภาพของสมาชิกในทีมคือ
หลายครั้งมันไม่ใช่การรับรู้แต่เป็นการลงมือทำ
และการเรียนเพื่อให้รู้ไม่ได้การันตีกว่าจะทำได้ … ท้ายที่สุดแล้วมันเป็นเรื่องของการวัดใจ
เด็กคนหนึ่งได้โอกาสเข้ารับคำปรึกษาจากผู้มีประสบการณ์ เด็กคนนี้รับฟัง รับทราบ และได้คำแนะนำดีๆไปเป็นตั้ง แต่เพราะเขาทำไม่เป็น ……
ในฐานะหัวหน้าและบางครั้งคือผู้นำทีม … งานที่ฉันควรทำคืออะไร?
ผู้เชี่ยวชาญ …
เพื่อนร่วมทีมและน้องในทีมอยากเดินเข้ามาขอคำปรึกษาเพราะพวกเขาเข้าใจว่าเราคือผู้เชี่ยวชาญในงานนี้มากที่สุด
พาร์ทเนอร์อยากเป็นพาร์ทเนอร์กับเราเพราะพวกเขาเข้าใจว่าเราคือผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนี้
ทุกคนต้องการการลงสนามเพื่อพัฒนาตัวเอง แค่ซักซ้อมไม่เพียงพอ
ปัญหามันอยู่ที่ถ้าโค้ชไม่เปิดโอกาสให้เล่นอย่างต่อเนื่อง หรือโค้ชเปลี่ยนตัวผู้เล่นคนนี้ออกอยู่เรื่อยๆ
… มันก็ยากที่การพัฒนาจะเกิดขึ้น
“มองอนาคตตัวเองยังไง? อยากเป็นอะไร?” — คำถามที่คุ้นเคยจากหัวหน้างาน
คำถามไม่เท่าไร … น่าสนใจที่คำตอบและแอคชั่นหลังจากนั้นมากกว่า
บางคน (ส่วนน้อย) ชัดเจนกับตัวเองแล้วว่าอยากทำอะไร อยากเป็นอะไร อยากขยับขยายไปทางไหน…
บางครั้งการเป็นพี่เลี้ยงคือการทำตัวออกห่างเพื่อให้การเรียนรู้และสร้างประสบการณ์เกิดขึ้นกับคนที่เราดูแลปลุกปั้นอยู่
หน้าที่และขั้นตอนที่ควรจะเป็นคือเราให้ความรู้และให้คำแนะนำอยู่หลังเวที … ไม่ใช่เดินขึ้นเวทีไปพร้อมกับพวกเขา เมื่อมีเราอยู่ใกล้ๆ