Tekst: Bridget Kievits
Ik weet niet hoe u erbij zit, zo in deze donkere dagen. Aan de ene kant natuurlijk verheugend op de kersttijd, en waarschijnlijk erg toe aan vakantie. Echt even niks hoeven, uitrusten en uitslapen. Aan de andere kant, door de afgelopen maandag aangekondigde lockdown mogen er nog maar drie gasten aanschuiven, en dat maakt kerst ook wel weer erg anders.
Ik ben gewend om met een grote groep vrienden uitgebreid te tafelen. Iedereen maakt een deel van de maaltijd: ik meestal de gevulde kalkoen, de tafel is prachtig gedekt, en de wijn vloeit rijkelijk. Heerlijke avonden, en de voorbereidingen zijn minstens zo leuk. De Christmas cake waar ik eind oktober, begin november al mee begin, en waardoor ik altijd weer even aan mijn moeder denk; het maken van de vulling voor de kalkoen. Nou ja, enzovoort, u kunt het waarschijnlijk zelf ook aanvullen.
Maar dit jaar loopt het niet zoals altijd, en niet alleen door de lockdown. Een heel goede vriendin van mij heeft een nare diagnose gekregen, en daarmee is alles anders. Alles wat ik tot nu toe belangrijk vond, of waar ik van baalde (bijvoorbeeld dat ik komend oudjaar zestig word (60!) en nu voor het eerst in mijn leven geen knallend oud-en-nieuwfeest kan geven), al die zaken doen er ineens niet meer toe.
De confrontatie met een ernstige ziekte en de mogelijke eindigheid van het leven zet alles in een schaduw. Alles wordt relatief. En tegelijkertijd realiseer ik me, ook daardoor weer, hoe belangrijk het is van het leven te genieten. Niet uit te stellen. Niet te denken: ‘Stráks, dan ga ik….’, of ‘als ik met pensioen ben’, of na dit of na dat. Het leven is nú, en híer. En álles wat je wilt, wat je belangrijk vindt, moet je NU doen. Nú tegen je oude vader zeggen dat je van hem houdt. Nú die collega complimenteren omdat ie altijd de moed erin weet te houden. Nú een student bedanken voor een aardig mailtje, of je neef een hart onder de riem steken bij zijn scheiding. Niet uitstellen, niet afstellen. En een beetje aardig zijn voor elkaar.
Er is een uitspraak van Aldous Huxley: “Het is een beetje gênant om je hele leven bezig te zijn geweest met het menselijk tekort, en op het einde te merken dat het enige advies wat je te bieden hebt, is: “probeer wat aardiger te zijn.”
Met deze prachtige gedachte wens ik u allen een mooie, welverdiende en rustgevende kerstvakantie.
Bridget Kievits is lid van het college van bestuur van de HAN. Ze schrijft elke drie weken een blog voor SAM. Lees haar vorige column hier.
