De slanke lijn

Bridget Blogt

De feestdagen zijn al weer een paar weken achter de rug. En om in stijl te blijven met een gevoel dat velen van u op dit moment waarschijnlijk wel kennen: het roer moet om! De hoeveelheden eten en drank (Christmascake, gevulde kalkoen, Eton Mess, cocktails, champagne etc.), leiden tot te strakke kleding. En dat terwijl ik voor de Kerst ook al tot een andere ontdekking omtrent het leven binnen de HAN was gekomen: Er wordt Veel Gesnoept.

Het is ongelooflijk wat ik in de afgelopen maanden allemaal voorgezet heb gekregen. Taartjes in de eerste week (om mijn komst te vieren), taartjes in de vijfde week (om de komst van Yvonne te vieren), taartjes in de zevende week, om het vertrek van interimmer Tijs te markeren. Gebakjes bij ons bezoek aan Engineering, om hun positieve accreditatie te vieren, enzovoorts. Tussendoor zorgt ons eigen secretariaat voor strooigoed en pepernoten. Zelfs een oliebol wordt me aangeboden. Ik durf niet meer op de weegschaal te staan.

Dat houdt een mens niet vol, dus keer op keer neem ik mezelf echt voor dat ik nu een ruggengraat ga ontwikkelen, en nee ga zeggen. Maar keer op keer komen er weer nieuwe heerlijkheden voorbij. En het is ook altijd zo aardig bedoeld, mensen hebben er zo hun best op gedaan, en het staat ook weer zo onaardig om daar dan nee tegen te zeggen. Het blijft een dilemma.

Hoe gaat het verder? De weken voor de Kerst waren druk, erg druk, — dat ken ik ook nog uit mijn Amsterdamse tijd. Als de Kerst nadert, moet er nog veel afgerond en afgesloten worden. Het is inspannend om zowel nog ingewerkt te worden, als op die rijdende trein te springen die HAN heet. Het proces rond HAN2020 gaat met volle vaart vooruit, en vergt veel aandacht en tijd.

En daarnaast de “gewone” zaken: begrotingsgesprekken met de faculteitsdirecteuren, het voorbereiden van de Instellingstoets Kwaliteitszorg (ITK), overleg met de MR over de OS-OER, een middag met het HAN-MT (gevolgd door een — wederom — overheerlijke maaltijd!).
Als íets de HAN kenmerkt, naast het hoge Snoepgehalte, is het de veelheid der dingen die aangepakt moeten worden. Tegelijkertijd: “In der Beschränkung zeigt sich der Meister”. Maar niet binnen de HAN, lijkt het wel. Daar zien we Beschränkung vooral als gemiste kansen, heb ik het gevoel. Dat wordt iets om mee aan de slag te gaan, net als met de snoep en het eten. Misschien zijn daar zelfs wel overeenkomsten in te vinden: wat houdt ons gezond? Keuzes maken, niet alles doen, soms ook nee zeggen. Misschien een aardig nieuwjaarsvoornemen…

Bridget Kievits, CvB-lid van de HAN, houdt een blog bij voor SAM. Lees hier haar vorige verhaal.