Een brandende start (column)

Guus begint aan het laatste (half) jaar van zijn studie met een brande kwestie. Hij maakt zich boos op Jair Bolsonaro, de president van Brazilië. Die gaat hij even affikken, op geheel eigen wijze.

Het studiejaar is weer gestart. Voor velen betekent dat een begin van een spannende nieuwe fase van het leven. De een is verhuisd naar een vreemde stad, de ander blijft thuiswonen. Deels uit eigen keuze, deels noodgedwongen door de wijze waarop de geldkraan van ‘Ome DUO’ momenteel functioneert.

Het zou trouwens heel wat schelen als het geregeld zou kunnen worden zoals bij onze buren in het noorden. Die vikingen kunnen namelijk collegeldvrij studeren. Dat zou het natuurlijk wat aantrekkelijker maken om het ouderlijk nest te verlaten, hetgeen een belangrijke stimulans is om zelfstandigheid en onafhankelijkheid te ontwikkelen. Wat weer belangrijke waarden zijn in onze cultuur. Iets té belangrijk als je het mij vraagt. Want in hoeverre kun je nou eigenlijk onafhankelijk zijn? Wat mij betreft zouden we er juist meer aan hebben als we beseffen dat we afhankelijk zijn van anderen en onze omgeving. Dat we ze nodig hebben, en zij ons.

Waarom ik dat denk? Omdat ik vind dat we ons ego wel iets mogen inperken. Terwijl ik dit schrijf voel ik een beetje woede in me opborrelen. De verantwoordelijke hiervoor is de Braziliaanse president. De start van het nieuwe schooljaar en afgelopen weken worden in mijn geval overschaduwd door de branden in het Amazonegebied. Het heeft me goed bezig gehouden. En vooral die vreselijke Bolsonaro. Gatverdamme, echt. Ik ben normaliter erg begripvol, of althans, daar steek ik bewust veel moeite in. Maar bij van die types als Bolsonaro, ook al zullen ze ergens van binnen ook een kwetsbaar mens zijn, denk ik echt dat het beter is als die man zo snel mogelijk van de trap valt en een beetje verkeerd terechtkomt. Zodat hij net genoeg bewustzijn overhoud om zijn daden te overpeinzen, terwijl zijn voorhuid gewassen moet worden door een slecht betaalde verzorger. Ja, een verzorger. Een man. Zo kan de Braziliaan meteen aan zijn homofobie werken.

Oh, wat zou het veel gescheeld hebben als deze man op jonge leeftijd al had geleerd niet zoveel aan zichzelf te denken. Als hij had geleerd dat alles wat hij doet effect heeft op zijn omgeving en dat hij daar met enige voorzichtigheid mee dient om te gaan. Simpelweg uit respect. Respect voor de medemens, die misschien anders denkt dan hij. En respect voor de natuur, omdat hij daarvan afhankelijk is, en dat in het diepste van zijn wezen beseft.

Guus Gelsing studeert Social Studies bij de HAN. Hij schrijft wekelijks een column voor SAM. Lees hier zijn vorige bijdrage.