Een nieuwe lente, een nieuw geluid? (column)
Tekst en foto: Bridget Kievits
De krokusvakantie is weer achter de rug, een vakantie die zich door grotere extremen kenmerkte dan ik in ieder geval lang heb meegemaakt: schaatsen én lentezonnetjes. Van allebei heb ik erg genoten. En nu begint het “gewone” leven weer, voor zover het leven op dit moment natuurlijk überhaupt gewoon te noemen valt.
Vanochtend heb ik tijd gereserveerd om de voortgangsrapportages te lezen. Elke academiedirecteur schrijft een voortgangsrapportage over zijn academie: waar is hij/zij trots op, waar maakt hij/zij zich zorgen over, en hoe staat het met de voortgang op alle doelen en acties die we eerder met elkaar afspraken. Rode draad in alle rapportages is, hoe kan het ook anders, corona. De trots op wat er in elke academie is bereikt, de enorme inzet van medewerkers, docenten, ondersteuners, onderzoekers, het teamgevoel en de solidariteit. En de betrokkenheid van iedereen op de studenten: hoe helpen we hen erdoorheen? Hoe zorgen we voor goed onderwijs, ook als het online is? Hoe houden we contact met de meest kwetsbaren? Ik kom het in alle stukken tegen, en het is hartverwarmend om te lezen.
En daarnaast, en uiteraard: de zorg om de medewerkers. De belasting, de werkdruk, de dubbele taken thuis en op school, en hoeveel het van mensen vraagt. En hoe iedereen het toch vol lijkt te houden, en de verzuimcijfers zelfs lager zijn dan in vergelijkbare perioden. Daar maken we ons overigens geen enkele illusie over: mensen melden zich misschien nu minder snel ziek, maar dat betekent niet dat er fundamenteel iets verbeterd is aan het verzuim. Alle academiedirecteuren doen verslag van hun zorgen, en geven aan wat er binnen de Academie gedaan wordt, zowel richting medewerkers als richting studenten.
Voorbeelden zijn er van studieverenigingen bij Educatie, waar ouderejaarsstudenten jongerejaars bijlessen geven. En het project AsteriX, bij de academie Gezondheid en Vitaliteit, waar naar werkdruk binnen de academie wordt gekeken. Bijna alle academies hebben dit soort initiatieven, zowel voor medewerkers als voor studenten. Een ander mooi voorbeeld komt van de International School of Business, waar alle studenten gedurende de kerstvakantie een handgeschreven kaart van hun academie ontvingen. Ik sta telkens weer versteld van de creativiteit en betrokkenheid binnen de HAN.
Gelukkig is er meer wat mij hoopvol stemt. Naast de lente is dat ook de erkenning vanuit de overheid dat het onderwijs, in alle geledingen, hulp nodig heeft. En die hulp krijgen we. Dat geeft ruimte, en perspectief. Precies wat we nodig hebben.
Bridget Kievits is lid van het College van Bestuur van de HAN. Ze schrijft elke drie weken een column voor SAM. Lees haar vorige bijdrage hier.
