Tekst: Bridget Kievits
Het is nu de dinsdag na de invoering van de avondklok, waar we ook als HAN en als College van Bestuur uitgebreid mee bezig zijn geweest. Vóór het weekend was het vooral de vraag of onze tentamens in deze nieuwe situatie door konden gaan: een flink aantal tentamens eindigt pas later in de avond, kon dat dan? Na veel overleg met het ministerie en de Vereniging Hogescholen blijkt afgelopen donderdagavond dat er inderdaad een uitzondering komt voor het hoger onderwijs: een tentamen is een reden voor ontheffing van de avondklok.
Dat brengt natuurlijk ook wel issues met zich mee want hoe moeten studenten kunnen bewijzen dat ze inderdaad met een goede reden op straat zijn? Het heeft even wat voeten in de aarde, en naarstig overleg binnen het Crisis Management Team, maar uiteindelijk wordt helder hoe het gedaan gaat worden. Dan wordt het weekend, en gaat afgelopen zaterdag de eerste avondklok in. Ik heb er persoonlijk eigenlijk amper last van. Ik doe mijn dagelijkse wandelingetjes om 7 uur ‘s ochtends, en aan het einde van de dag, net voor het eten. En om 9 uur ’s avonds zitten we meestal al gewoon voor de televisie. Uitjes als naar de film, bij vrienden eten, of anderszins de hort op, behoren al lang tot het verleden. Ik ben dan ook niet voorbereid op de onlusten die losbreken.
Eerst lijkt het nog alleen Urk, sowieso al een plek die zich kenmerkt door een wat anarchistische grondhouding richting de overheid, maar later slaat het over naar andere steden. Enfin, u heeft het zelf allemaal kunnen zien. En gisteren dus de uitslaande brand in zoveel steden in Nederland. Daaraan voorafgaand kwam natuurlijk de vraag bij het CvB en het CMT: wat doen we nu met de tentamens? We kregen signalen dat er in Nijmegen rellen op komst zijn, dat er op social media opgeroepen wordt om naar Plein ’44 te komen. Wat doen we? Er is contact met de veiligheidsregio en met de gemeente. Op basis van overleg met politie en andere instellingen op Heyendaal, besluiten we om de tentamens door te laten gaan. Veel studenten hebben zich hier weken op voorbereid, er is bij hen al zoveel zorg om studievertraging: nu afzeggen zou niet verstandig zijn.
Die avond houd ik nauwlettend op de televisie Nijmegen in de gaten, en zie dat het daar gelukkig goed en rustig verloopt. Voor ons en voor onze studenten fijn, maar des te erger zijn de beelden uit de andere steden. Ik betrap me op voor de hand liggende gedachten: Wat bezielt die idioten? Hoe haal je het in je hoofd? Hoe kom je erbij? Ik voel de machteloosheid van iemand die zich realiseert dat deze gedachten niet helpen, en ook niemand van die groep jongeren op andere gedachten zal brengen. En het helpt niet. Het vervelende is alleen dat ik op dit moment ook niet weet wat wél helpt. Anders dan blijven focussen op datgene wat er wel goed gaat. En je realiseren dat dit een minderheid is. Ik hoop dat ons allemaal rustiger weken te wachten staan.
Bridget Kievits is lid van het College van Bestuur van de HAN. Ze schrijft om de drie weken een column voor SAM. Lees haar vorige blog hier.
