Een ongelooflijk jaar (column)
Bridget blogt
Vanochtend liep ik weer mijn gebruikelijke ochtendwandelingetje in Haarlem. Dat is eigenlijk een van de weinige winstpunten van deze rare corona-periode: de gewoonte om mijn werkdag te beginnen én te eindigen (als het even kan) met een wandeling. Ongeveer drie kwartier, altijd hetzelfde parcours, daarna ontbijt en krant, en dan om 9 uur achter de computer. En aan het einde van de dag nog een keer. Een beetje de dag van me af laten glijden, frisse lucht inademen en wat bewegen, na (meestal) een hele dag stilzitten.
Ook vandaag was dat zo, en dat voelde goed. Vanmiddag hadden we een virtuele eindejaarsborrel met de Medezeggenschapsraad, en dat was erg gezellig. Ieder had thuis zijn eigen glas volgeschonken, en her en der zag je op de schermpjes van MS Teams borrelnootjes, nachochips en andere lekkernijen verschijnen. Hoewel het natuurlijk niet een echte borrel was, en je het live contact mist, was het toch goed om zo het jaar te beëindigen, en daarbij ook afscheid te nemen van een aantal leden die de MR gaan verlaten: Ellen, Sanne en Evert-Jan.
En wat zijn we allemaal aan vakantie toe, bedacht ik me. En wat is het een idioot jaar geweest. Van september tot nu: wat een opeenvolging van gebeurtenissen! Aan het begin van het studiejaar nog een “compleet” CvB: Yvonne, Kees en ik. Vanaf januari de start in de nieuwe organisatie, met de nieuwe directeuren, en vlak daarna het vertrek van Kees. En, toen we net een beetje op stoom kwamen, half maart de Corona-crisis. Waarna alles anders werd, voor de hele HAN. Alle docenten, onderzoekers, ondersteuners, alle nieuwe MT-leden: nog amper geland in de nieuwe situatie en alles moest ineens wéér helemaal anders. Yvonne en ik zijn enorm onder de indruk van hoe de organisatie hier op in heeft kunnen spelen, en hoe snel en flexibel er veranderingen zijn doorgevoerd. Het is een groot compliment waard aan jullie allemaal. En een groot dankjewel.
Een van de moeilijkste dingen in de afgelopen periode, is denk ik het leren leven met onzekerheid. En het gebrek aan een helder perspectief. Dat wordt ook in het komende studiejaar de grootste opgave voor ons allen. En in onze rol van leidinggevende, of docent, slb’er of onderzoeker, is dat ook waar we onze studenten mee moeten helpen: hoe gaan we om met onzekerheid? Met niet-weten? Daar zijn geen eenvoudige antwoorden op, maar als we daar een manier van omgaan mee weten te vinden, zijn we al een heel eind, denk ik.
Voor nu: genoeg! Het is tijd om tot rust te komen, onze hoofden leeg te maken, en te ontspannen. Ik wens jullie allemaal een heel mooie, ontspannen en inspirerende zomer. Rust goed uit, geniet, en blijf gezond.
Tot in augustus!
Bridget Kievits maakt deel uit van het College van Bestuur van de HAN. Ze schrijft elke drie weken een blog voor SAM. Dit is haar laatste bijdrage van dit studiejaar. In september is ze weer terug met een nieuw verhaal. Lees haar vorige blog hier.
