Haast je langzaam (column)
Bridget Blogt
Maandag 19 augustus 2019, mijn eerste werkdag na een heerlijke zomervakantie. Drie weken Ierland, die voornamelijk uit familiebezoek bestond. Mijn moeder kwam uit Ierland, en we hebben er nog een (piepklein) huisje in het (piepkleine) dorpje waar zij vandaan kwam. En een heleboel familie, waaronder een oom en tante met zes zoons, van wie, ik verzin dit niet, vier van de zes rood haar hebben, en bijna allemaal boer zijn geworden, zelf hun huizen hebben gebouwd, en zeer gepassioneerde volgers en spelers van het hurling-spel zijn (zoek maar even op, is te ingewikkeld om uit te leggen). Het is heerlijk wanneer de clichés gewoon kloppen.
Een vakantie in Ierland betekent afwisselend regen en zon, grijze en blauwe luchten, prachtige wandelingen door landschappen waar je niemand tegenkomt, behalve wat verdwaalde schapen, en avonden in de pub met een goed glas Guinness (voor mijn man dan, ik vind het niet te drinken).
En daarna nog een week Frankrijk met vrienden, in een groot chateau, waar we wandelen, koken, zwemmen, schilderen, taarten bakken en zingen. En eten en drinken. Paradijs. En dan realiseer ik me weer wat vakantie toch een goed concept is! Tenminste, als je werkt. Vakantie is geweldig bij gratie van het feit dat je het niet altijd hebt. Als je niet zou werken, zou dat gevoel van vrijheid, van loslaten en van totale ontspanning, toch niet zo voelen als na een jaar hard en ingespannen werken.
En dat gevoel van ontspanning probeer ik altijd nog zo lang mogelijk vast te houden. Ik weet dat het gedoemd is te eindigen; op een gegeven moment zit je er weer helemaal in, in de druk, de adrenaline en soms ook de stress. Vanochtend echter nog niet, en dat was heerlijk. Ik stap uit op Arnhem Centraal, en waar ik dan meestal een sprintje trek om als eerste bij bus 1 uit te komen, kuier ik nu op mijn gemak naar vak C van het busstation (en realiseer me en passant ook hoeveel meer ik nu weet dan vorig jaar op mijn eerste dag, toen ik nog moest uitzoeken welke bus ik überhaupt moest hebben!).
Na mijn kuiergangetje word ik beloond met een nog geheel lege bus: nog geen studenten! Ook wel weer even fijn… En tot slot besluit ik op de Velperweg een halte eerder uit te stappen, zodat ik door het prachtige parkje Sacré Coeur naar de HAN kan lopen. Een heerlijk begin van de dag, en ik kan het u allemaal aanraden zo aan het begin: hou het vakantiegevoel vast, maak eens een ommetje, en realiseer je: “festina lente” is een heel goed uitgangspunt: haast u langzaam. Ik wens ons allemaal een heel mooi nieuw studiejaar toe!
Bridget Kievits is lid van het College van Bestuur van de HAN. Ze schrijft elke drie weken een blog voor SAM. Lees hier haar vorige.
