Het Greta-effect (column)

Guus is in de ban van Greta. Thunberg. Wie haar niet kent, moet haar maar eens googelen. Ze brengt wel wat teweeg, zeker waar het gaat om het klimaat.

Het viel me al op dat ze een beetje sociaal ongemakkelijk overkwam, maar desondanks niet minder inspirerend. Bijzonder om te zien dat Greta Thunberg — een meisje van zestien jaar — de wereldleiders van vandaag afgelopen week ongenuanceerd confronteerde met de actualiteiten rondom het klimaat. Dat ze sociaal ietwat houterig en ongemakkelijk overkomt, kan komen doordat ze Asperger heeft. Of dat ze ‘neurodivers’ is, zoals ze het zelf zo mooi omschreef. Volgens haar zijn de woorden over het milieu en de mogelijke oplossingen veelal gladde praatjes van politici, en als het puntje bij paaltje komt zijn geld en “het sprookje van de eeuwigdurende groeiende economie” het enige waar ze zich zorgen om maken. Greta is niet zo van het er omheen draaien.

Eerlijk gezegd wist ik niet dat deze jonge Zweedse al zo veel reuring had veroorzaakt. Maar, als je over haar achtergrond leest, is dat niet zo gek. Na een klein beetje onderzoek kom je er al vlug achter dat Greta een dochter is van twee milieuactivisten. Tja, dat je dan de Max Verstappen onder de milieuactivisten wordt, is logischerwijs terug te voeren tot de lepel met pap die er van jongs af in is gegoten.
Links- of rechtsom, het doet wat met je als zo’n jong persoon zichtbaar geëmotioneerd zo’n dergelijke speech houdt. ‘Hoe durven jullie?’ herhaalt ze meerdere malen. Hiermee doelde ze op de rotzooi die wordt achtergelaten waardoor haar generatie met de gebakken peren zit.

De speech deed ook wat met Donald Trump. Die kon het niet laten een sarcastische tweet te sturen. Natuurlijk, want waarom zou je, als wereldleider, een onderwerp als klimaatverandering serieus nemen? Trump had waarschijnlijk zijn hart nog in de vrieskast laten liggen. Waar het al ligt sinds..?
Ach, die sinaasappel gaat zelf ooit de geschiedenisboeken in als een grote sarcastische grap.
Laten we blijven bij de jeugd die hoop inspireert. ‘Het Greta-effect’, wordt het inmiddels genoemd. Sinds de klimaatstakingen van Greetje is het een populairder onderwerp geworden onder jongere mensen. Ook zijn er sinds de stakingen bijna twee keer zoveel kinderboeken uitgegeven met het klimaat en opwarmen van de aarde als onderwerp. Verkopen zijn ook verdubbeld.

Ik vind het schitterend, want ik moet denken aan het gezegde dat boven het toilet van mijn buurman hangt, ‘We erven de wereld niet van onze ouders, we lenen haar van onze kinderen’. Greetje confronteert mij ook. Want ook al ben ik me behoorlijk bewust van allerlei zaken, ben ik tot op heden nog niet echt vastberaden geweest om iets in mijn comfortabele leventje op te offeren.

Greta, bedankt, je effect heeft me bereikt en inspireert me weer om uit de comfortabele bubbel te stappen en zelf actie te ondernemen.
Kijk Trump, zo moeilijk is toch niet om fatsoenlijk te reageren?

Guus Gelsing is vierdejaars HAN-student. Hij schrijft wekelijks voor SAM. Zijn vorige bijdrage staat hier.