Hij is echt weg

Herman van Deutekom
sambyhan
Published in
2 min readJun 15, 2018

Afscheidsbijeenkomst Frank Stöteler

Frank Stöteler tijdens zijn afscheidsbijeenkomst

Boegbeeld, icoon, verbinder, Mister HAN. Aan superlatieven geen gebrek. En terecht. Want met het afscheid van cvb-lid Frank Stöteler verliest de HAN een unieke persoonlijkheid in het onderwijs.

Frank Stötelerplein
Het afscheid komt te vroeg voor Frank. Vanwege gezondheidsredenen kan hij helaas niet verder. De organisatie pakt flink uit, onder meer met een prachtig glossy magazine vol bijdragen van medewerkers, genaamd de Frank. Maar hij is vooral onder de indruk als hij hoort dat het plein naast de kantine van Kapittelweg 33 vanaf nu het Frank Stötelerplein heet. Het straatnaambordje hangt er al. Daarmee blijft hij voorgoed verbonden met de HAN, zijn kindje. Het aanwezige publiek klapt luid en instemmend in een vol auditorium aan de HAN-campus in Nijmegen.

Het auditorium aan de Kapittelweg lijkt zwanger van emoties. Met zijn warme persoonlijkheid heeft Frank door de jaren heen veel harten voor zich gewonnen. Collega Kees Boele, voorzitter van het college van bestuur, verwoordt het gezamenlijke gevoel het best: ‘Door het afscheid van Frank sterft een deel van de oude HAN.’

De mooiste snik
De toespraken zorgen voor een lach en een traan, maar voor de mooiste snik zorgt Frank zelf. Zijn speech is zoals altijd voorzien van veel humor, maar als het einde van zijn verhaal nadert, krijgt hij het te kwaad. Nadat hij veel mensen van binnen en buiten de HAN heeft bedankt, richt hij zich tot zijn gezinsleden die op de eerste rij zitten. ‘Al die tijd dat ik er niet was of onvoldoende aandacht voor jullie had, hopelijk is mij nog wat tijd gegund om dit in te halen.’ Snikkend richt hij zich tot zijn vrouw en zegt: ‘Wilja, wat was ik zonder jou.’ Zijn vrouw loopt snel naar hem toe en geeft hem een kus, waarna het geëmotioneerde publiek begint te klappen. Genoeg tijd voor Frank om zich te herpakken, natuurlijk met een grap: ‘Onderweg hierheen zat ik met mijn dochter in de auto. Het enige wat ze tegen me zei, was: “Je gaat toch niet janken, hè?”’

Het zal nog lang stil zijn op de HAN.

Lees het uitgebreide afscheidsinterview met Frank Stöteler hier.

--

--