In gesprekken om hem heen hoort columnist Martijn discussies over wie er schuldig is aan het coronavirus. Maar dat doet er niet toe, vindt hij. We zijn niet als groepje maar als hele samenleving slachtoffer.
“Vuile vieze teringchinezen!” het is maandagochtend, een week geleden. Peter heeft zojuist gehoord dat de coffeeshops niet meer open zijn. “Ze proberen met hun biologische wapens onze wiet af te pakken!” Gelukkig voor Peter en ons, de werknemers binnen de ggz, wordt een paar uur later bekend dat coffeeshops via loketjes nog wiet mogen verkopen. Niet alleen scheelt het veel gedoe met dealers op straat maar ook kan de ggz in tijden van corona verplicht afkickende clienten niet gebruiken.
Een paar dagen later komt breedbekkikker Robert Jensen met conspiracyvideo’s over het virus. Over hoe de rijken der aarde corona hebben bedacht om de rest te onderwerpen. Ik heb de video’s zelf niet gekeken want elke view voor dit soort troep is er eentje te veel, maar ik werk wel met mensen die vatbaar zijn voor dit soort onzin.
Ook ving ik vanuit mijn tuin telefoongesprekken op. Gesprekken van mensen die denken dat Trump achter het virus zit. Voor sommigen is het blijkbaar geloofwaardiger dat er reptielmensen zijn die over onze platte aarde willen heersen door ons onder de noemer vaccin te chippen zodat ze ons via 5G-netwerken kunnen besturen, dan dat dingen als corona gewoonweg kunnen gebeuren. Dat de natuur sterker kan zijn dan de mensheid, simpelweg omdat de mensheid onderdeel is van de natuur en daar niet boven staat. Dat er niet altijd een schuldige is.
Want daar zit denk ik de crux. We moeten accepteren dat het vinden en aanwijzen van een schuldige er niet altijd toe doet. En dat we niet als individueel groepje (conspiracytheorieën hangen vaak samen met wij-tegen-zij-ideeën) maar als complete samenleving slachtoffer zijn.
De voorbeelden hierboven zijn misschien extreem, maar ik zie de neiging om schuldigen aan te wijzen ook in mijn persoonlijke omgeving. Weldenkende mensen die de extra maatregelen en verlengingen van maatregelen van vorige week maandag wijten aan de mensen die de gedeeltelijke lockdown als vakantie zijn gaan zien. Dat deze mensen indirect bloed aan hun handen kunnen hebben en medeverantwoordelijk zijn voor toekomstig overvolle intensive cares is meer dan aannemelijk. Dat wij dankzij hen langer in gedeeltelijke lockdown moeten leven, is complete kul. Hen hiervan beschuldigen of het kabinet laksheid verwijten omdat andere landen voor een complete lockdown kiezen, is dan ook zinloos en een kwaadaardige gedachte.
We hebben het hier over een totaal nieuwe, nog oncontroleerbare, natuurkracht en hoe graag we ook houvast zoeken in bijvoorbeeld vergelijkingen met Italië, wij zijn Italië niet en hebben een compleet andere bevolkingssamenstelling, ander zorgstelsel en klimaat. Roepen naar hardere maatregelen is daardoor enkel roepen naar een harder regime en daarmee geef je rechtsnationalistische politici als Wilders en Baudet voor de verkiezingen van 2021 nu al een voorsprong.
Laten we ook in tijden van corona waken voor monsters en kwakzalvers. We moeten hier samen doorheen en als alles achter de rug is, weer verder samenleven.
Voormalig HAN-student Martijn van Koolwijk werkt in de geestelijke gezondheidszorg. Hij schrijft om de week voor SAM. Lees hier zijn vorige bijdrage.
