Hoe (onder)houd je je vrienden? (column)
Guus heeft veel vrienden, en die wil hij ook allemaal houden, maar hoe doe je dat?
Als kleine rakker van zeven begon ik met voetballen. Ik bleek wat talent te hebben en mocht al snel spelen in de selectie. Daar ontmoette ik andere talentvolle jongens, die vervolgens — alsof het vanzelfsprekend was — mijn vrienden werden. Tot op heden voetbal ik met deze jongens en ken ik ze al bijna twintig jaar.
In de loop der tijd heb ik ook tal van andere mensen ontmoet. Sommige zijn bij me gebleven, andere contacten verwaterden. Zo is mijn sociale netwerk uiteindelijk een beetje ontstaan. Genoeg mensen die ik ken, maar waar ik nog weleens tegenaan loop, is het onderhouden van die contacten.
Je kent het wel. Je wilt het liefst met iedereen goed contact, hen laten weten dat je aan ze denkt en er ook voor zorgen dat ze jou niet vergeten. Zo’n sociale kring onderhouden is nogal wat. Vooral als je wat ouder wordt. Althans, dat merk ik. Want iedereen heeft het natuurlijk druk tegenwoordig. Naast school of werk zit iedereen aan de sport of een van zijn tachtig andere hobby’s. Tijd voor échte quality time lijkt er soms niet. Vooral niet met iedereen! En naast het feit dat anderen het natuurlijk druk hebben, heb je ook nog eens je eigen leven, dat altijd druk en vol lijkt. Met name als je student bent.
Ik kan me daarom soms best schuldig voelen, want waar vroeger elkaar ontmoeten vanzelfsprekend was, vraagt het in een latere fase om een investering. En dat vind ik nou net zo lastig. Want ja, in wie wil je investeren? Wie investeert er in jou? Wordt dat niet gedaan, zoals je hoopt? Zegt dat dan vervolgens iets over jou of de ander? Ik kan me bijvoorbeeld best voorstellen dat iemand uit mijn kring vindt dat ik te weinig van me laat horen, maar dat wil niet zeggen dat ik niet aan die persoon denk. Andersom precies hetzelfde. Volgens mij zit daar ook de crux. Om dan toch even te laten weten dat je aan iemand denkt. Want, uiteindelijk vinden we het allemaal fijn om gezien en gewaardeerd te worden en zijn we volgens mij geneigd ook te investeren in degene waar we dat óf het meest van willen óf het meest van krijgen. Klinkt het herkenbaar?
HAN-student Guus Gelsing schrijft wekelijks een column voor SAM. Lees zijn vorige bijdrage hier.
