Waarom de HAN moet investeren in game-based learning (column)
Henrietta Fore, CEO van UNICEF, heeft onlangs de noodklok geluid: 1,8 miljard meisjes en jongens staan op het punt om de wereld in te trekken zonder de educatie die nodig is om te overleven. Ze zullen massaal werkloos de steden of het Westen opzoeken. Als het waar is wat UNICEF stelt, dan hebben we een probleem. Zulke grote hoeveelheden ongekwalificeerde mensen zullen een enorm ontwrichtend effect hebben op toch al broze samenlevingen.
Onze overheid zet net als de rest van Europa ondertussen volop in op handel met Afrika. Het idee is dat handel economische dynamiek teweegbrengt die een land in staat stelt zichzelf uit de armoede te vechten. Maar handel op zichzelf leidt niet tot duurzame welvaart. Handel gaat veelal naar grote(re) bedrijven die naar hartenlust zaken doen, met slechts direct voordeel voor de betrokken partijen. Om een land duurzaam uit de armoede te tillen, is onderwijs nodig. Onderwijs maakt mensen vaardig, brengt kennis en geeft bovendien eigenwaarde. Het vormt de hoeksteen van cruciale sociale structuren die een land nodig heeft om weerbaar te worden, complexe problemen te doorzien en duurzame oplossingen te ontwikkelen. We moeten vanuit Nederland dan ook niet primair inzetten op handel, maar op onderwijs. Daarin kan de HAN natuurlijk een cruciale rol spelen.
UNICEF vraagt om innovatieve en makkelijk uit te breiden oplossingen die de jongere generatie aanspreken, iets wat praktisch toepasbaar is en aansluit op de vraag vanuit de lokale arbeidsmarkt. Game-based learning biedt hier de oplossing. Deze manier van leren gebruikt de entertainende kracht van spel om het leerproces te ondersteunen. Het laat spelers de theorie ervaren, waardoor zij niet alleen beter in staat zijn om die kennis op te nemen, maar het ook beter kunnen toepassen in de praktijk. Omdat hierbij het aanleren van kennis en vaardigheden op individueel niveau en tempo centraal staat, wordt het niet saai of te moeilijk. En juist dat aspect maakt deze methode zo geschikt voor de grote groep waarvoor UNICEF nu de noodklok luidt. Een groot voordeel is dat het gebruik van smartphones in Afrika de laatste jaren explosief is gestegen, in combinatie met de toegang tot het internet. Juist in dat deel van de wereld, waar de technische ontwikkeling vandaag de dag relatief snel gaat, biedt game-based learning enorme potentie. Het brengt onderwijs binnen handbereik voor die groepen mensen die geen toegang hebben tot traditionele onderwijssystemen.
Game-based learning gebruikt de kracht van spel om het leerproces te ondersteunen en laat spelers de theorie ervaren toepassen in de praktijk
Bijvoorbeeld in het Masai Mara-gebied onder Narok in Kenya hebben 580 vrouwen zich verenigd in een vrouwencoöperatie. Ze melken gemiddeld één koe en deze geeft ongeveer vijf liter melk per dag. Deze melkproductie kan gemakkelijk omhoog als de koeien betere nutriënten krijgen. Maar het geld daarvoor sparen de vrouwen uit om het aan andere zaken te besteden. Game-ontwikkelaar Kucheza heeft een computerspel ontwikkeld, gebaseerd op real life data dat aansluit bij de leefwereld van deze vrouwen. De vrouwen spelen het spel in kleine groepjes en kunnen gezamenlijk beslissen welke nutriënten zij aan de koeien geven. Zij ervaren daarna direct het effect van hun keuze. Ze leren dat de extra liters melk door de toegevoegde nutriënten meer opbrengen dan het uitsparen van de kosten voor de benodigde nutriënten. Het effect van de verschillende keuzes leidt tot gedragsverandering, tot ontwikkeling van de private sector en tot gender equality.
Ik vernam onlangs dat de vrouwen uit het westen van Narok zich nu ook gaan verenigen in een vergelijkbare coöperatie en Kucheza hebben gevraagd om business training met behulp van game-based learning. De vrouwen hebben een paar duizend euro bijeengebracht en zijn op zoek naar funding voor een training. Als alle studenten van de HAN twee euro inleggen, wordt een hele community duurzaam uit de armoede getild. …Een kans? Game-based learning is wat mij betreft een ontwikkeling waar de HAN en haar studenten niet genoeg in kunnen investeren.
Hans Valkenburg schrijft tweewekelijks een column voor SAM over bildung. Lees hier zijn vorige.
