Bütün Çocuklar İyidir

Sevgili Nihan Kaya söylüyor: Her birimizin içinde bir anne, bir baba ve bir de çocuk var. Ve tüm çocukların içinde de bir anne, bir baba ve bir de çocuk var.

Yetişkinler olarak sıkıntılarımızın her biri, içimizdeki anne ve babanın içimizdeki çocuğa karşı cephe almasından ve onu ezmesinden kaynaklanıyor. Kısıyoruz içimizdeki çocuğun sesini. Büyüdükçe duymuyoruz sanki onu. Sesi içimizde bir yerde. Ama çok uzakta.

Neden peki?

Bir soralım önce kendimize. Bizim için çocuk ne demek? Çocuk kim? Çocuk nerede?

Evet, aslında çocuk, hep içimizde. Ve içimizdeki çocuk bizim tarafımızdan görülmeyi ve duyulmayı bekliyor. Ve o çocuğun bizim tarafımızdan sevilmeye, anlaşılmaya ihtiyacı var.

Peki biz ne yapıyoruz?

Çocuksu olmamak, çocuk gibi davranmamak için var gücümüzle çaba sarf ediyoruz.

Bize bu öğretiliyor ve bu söyleniyor çünkü. Çocuklar nasıl davranıyor ki?

Şu ifadeler üstüne biraz düşünebilir miyiz?

“Dünkü çocuk.”

“Karşında çocuk yok.”

“Karşılarında çocuk var sanki.”

Sorabilir miyim?

Karşımızda çocuk olsa ne olur? Nasıl davranırız? Ya da nasıl davranıyoruz?

Dinliyor muyuz onu? Duyuyor muyuz? Duysak da yeterince anlıyor muyuz? Ne kadar anlıyoruz?

Çocuğu duymakta güçlük çekiyoruz çünkü doğru bir yerden dinlemiyoruz. Hep yukardan, hep tepeden… Bu sebeple dinlesek de sesi uzaktan geliyor, anlayamıyoruz.

Çocuk da sesini duyurmak için gittikçe yükseltiyor sesini. Bağırıyor, bazen çığlık atıyor. Ağlıyor.

Ebeveynler, öğretmenler ve tüm yetişkinler olarak biz ne yapıyoruz?

“Şu çocuğu sustur.”

“Çocuğum bi sus.”

“Çocuklar sessiz olun.”

“Çocuklar çiçek olun.”

Bu ifadeler de hepimiz için çok tanıdık. Değil mi?

Farkında mısınız? Çocukları hep disipline etmeye, hep bir hizaya sokmaya çalışıyoruz. Bize bu öğretildi. Bunları yapmazsak çocukların kötü davranacağı, şımaracağı, hatta tepemize çıkacakları düşüncesi var hep içimizde.

İçimizdeki çocuğa karşı da o yüzden hep sert davranıyoruz belki de.

Ama hayır! Çocuklar hiçbir zaman kötü davranmaz.

Eğer çocuklar bazılarının “kötü” dediği kimi davranışlara sahiplerse, bilelim ki mutlaka en az bir yetişkin kötü davranmıştır onlara. Bir yetişkinin istismarına uğramamış hiçbir çocuk başkalarının “kötü” dediği şekilde davranmaz. Bir çocuk bu şekilde “kötü” bir davranış biçimi sergilemeye neden ihtiyaç duyar? Önemli olan bu noktayı anlayabilmemiz.

Çünkü… Bütün çocuklar iyidir. Hiçbir çocuk kötü, problemli, kusurlu, eksik ya da hasta değildir.

Yetişkinler olarak bizlere düşen ise onları görmek, duymak ve anlamak. Görmek için önce bir göz hizalarına inmeliyiz. Çocuklara baktığımız nokta ne kadar yüksek olursa o kadar az duyarız onları. Ne kadar az duyarsak da o kadar az anlarız. Anlamak istiyorsak eğer, yaklaşmalıyız!

Ve yine yetişkinler olarak aslında kendimiz için yapabileceğimiz en büyük iyiliklerden bir tanesi de içimizdeki çocuğu keşfederek onu duymak, dinlemek ve anlamak olabilir. O bize hep doğruları söyler, hep yol gösterir.

Siz de kendinize hep hatırlatın bunu. Esasında siz de çocuksunuz. Yaşınız yok. Var olduğunuz tüm anlar boyunca da çocuk olarak kalacaksınız. Zamanla çocuk olmanızın yanı sıra farklı sıfatlar elde edebilirsiniz. Yetişkin, ebeveyn, öğretmen, mühendis, doktor olabilirsiniz. Ya da hakim, avukat, savcı, gazeteci, mimar, garson da olabilirsiniz. Ama bir yandan da çocuksunuzdur. Çünkü herkes çocuktur. Üstelik çocukluk en değerli yönüdür herkesin.

Siz de çocuksunuz.

Yaşınız yok. Öğrenebilirsiniz, değişebilirsiniz, gelişebilirsiniz. Bugün en sevdiğiniz renk pembe, yarın yeşil olabilir. Bugün sahip olduğunuz düşüncelerinizin yerini yarın daha başka düşünceler alabilir.

Çünkü siz de çocuksunuz.

Saçınız sarı olabilir, siyah olabilir, kırmızı olabilir. Bazen zayıf bazen şişman; bazen uzun bazen kısa olursunuz. Bedeniniz çeşit çeşit, her şekilde olabilir. Unutmayın! Siz her şekilde, her bedende güzelsiniz. Hatta güzel, SİZsiniz!

Çünkü siz de çocuksunuz.

İlgi duyduklarınız değişebilir. Bazen resme bazen müziğe ilgi duyarsınız. Bazen fotoğraf çekmeyi bazen spor yapmayı bazen şarkı söylemeyi seversiniz. Bazen matematikte bazen edebiyatta kendinizi güçlü hissedersiniz. Aynı konuda bile farklı farklı beceriler gösterebilirsiniz.

Çünkü siz de çocuksunuz.

Ve Nihan Kaya’nın da kitabında bahsettiği gibi… “Dünyada kaç çocuk varsa o sayıda beceri vardır.” Sizin zekânız ve yetenekleriniz de size özeldir. Ölçülemez ve bir başkasıyla kıyaslanamaz.

Evet! Hepimiz bir çocuğuz!

Kendimizle ilgili bilmediklerimiz bildiklerimizden çok daha fazla. Her insanın kendisiyle ilgili bilmedikleri kendisiyle ilgili bildiklerinden fazladır. Ve bu bilmediklerimiz aslında kaç yaşında olursak olalım içimizdeki çocukla ilgilidir.

Dinlemeyi öğrenmeliyiz içimizdeki çocuğu. Eğer bunu başarabilirsek içimizdeki çocuk konuşabilir. İçimizdeki çocuk, biz onu ne kadar iyi dinlersek o kadar iyi konuşur ve kendisini o kadar iyi ifade eder. İçimizdeki çocuk konuşursa, kendimizle ilgili bilmediğimiz şeyleri öğrenebilir, kendimizi keşfedebiliriz.

İşte bu yüzden… Öğrenelim çocukları iyi dinlemeyi. İyi öğrenelim ki iyi konuşsun çocuklar. İyi konuşsunlar ki iyi ifade etsinler kendilerini. Ve böylece bütün çocukların keşfedilmeyi bekleyen o sihirli dünyalarına daha kolay girebiliriz belki. Çünkü biz biliyoruz ki bütün çocukların dünyası keşfedilmeyi bekler.

Çünkü bütün çocuklar iyidir!

Yazımı bitirirken… Satırlarımın sizi Nihan Kaya’nın İthaki Yayınları’ndan çıkan “Bütün Çocuklar İyidir” kitabına götürmesini dilerim. Ve bu vesileyle de kendisine çok teşekkürlerimi iletmek isterim. Umarım ki kendinize bir iyilik yapmak adına yine kendinize en az bir kere sesli bir şekilde okuma şansınız olur bu kitabı. Çünkü siz de dünyadaki iyi olan bütün çocuklardan sadece bir tanesisiniz.

Yazımı beğendiyseniz alkış atarak ve paylaşarak daha fazla kişiye ulaşmasını sağlayabilirsiniz.(En fazla 50'ye kadar alkış atılabildiğini biliyor muydunuz?) Yorum yaparak bana geri bildirimlerde bulunmanız ise beni çok mutlu eder.

İletişim için;

tubabelbagi@hotmail.com mail adresimden veya tuba.ogretmenim — instagram hesabımdan bana her zaman ulaşabilirsiniz.