Aşırı Düşünmek Üzerine
‘If you overthink write, if you underthink read’
‘Aşırı düşünüyorsan yaz, az düşünüyorsan oku’
Bugün Twitter’da böyle bir cümleye denk geldim. ‘Aşırı düşünmek’ hakkında düşünürken, aklımdakilerin bir kısmını buraya aktarmak istedim.
Bir yıldan uzun süredir buraya yazmadığımın uzun süredir farkındayım ve bir süredir yazmayı hedeflesem de başarılı olamadım. Türkçe Yayın ile yaptığımız canlı yayın sonrasında ‘Yazmanın İyileştirici Gücü’ isimli yazımı yazmıştım, bu yazının da beni itmesiyle birlikte buradayım. Uzun aradan sonraki ilk yazımda aklımdan geçenleri olduğu gibi aktarmaya çalışırken, yazının nereye ulaşacağını ben de merak ediyorum. O zaman ‘geri dönüş’ yazımda konumuza gelelim.
Ruminasyon-zihinsel geviş getirme. ‘İstemsiz bir biçimde ortaya çıkan, kişinin sürdürmekte olduğu eylemlerini engelleyen, çoğunlukla geçici, kontrol edilmesi zor ve bastırmak için zorlu bir çaba gerektiren tekrarlayıcı düşünceler’ olarak tanımlanıyor. Obsesif-kompulsif bozukluk, travma sonrası stres bozukluğu ve depresyon gibi psikopatolojik bozukluklarda bireylerin ruminatif düşünce biçimine sahip olduğunu görebiliyoruz (Clark & Rhyno, 2005).
Ruminasyonu açıklamaya çalışan modeller ve kuramlar var ancak ben ruminasyonun fiziksel sağlığımızı nasıl etkilediğini de merak ediyorum.
Seneca diyor ki:
‘There are more things, Lucilius, likely to frighten us than there are to crush us; we suffer more often in imagination than in reality.’
‘Bizi ezmekten çok korkutan şeyler var; hayal gücümüzde gerçekte olduğundan daha sık acı çekiyoruz.’
Aşırı düşünmek bizi hasta eder mi?
Özellikle kontrolümüzün olmadığı sorunları tekrar tekrar düşünmek bizi nasıl etkiler? Aklımızdan geçenler gereğinden fazla büyüyerek bizi ele geçirebilir mi?
‘Overthinking makes you headache.’
Ruminasyon fiziksel sağlığımızı olumsuz etkileyebilir. Yapılan araştırmalarda ruminasyon ile zayıf fiziksel sağlık arasında pozitif ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Özellikle ağrılar ve yorgunluk gibi somatik belirtiler ruminasyon ile ilişkilidir (Sansone & Sansone, 2012). Sonuç olarak fazla düşünmenin başınızı ağrıtabileceğini söyleyebiliriz.
Çok ilgimi çeken bir araştırmada kalp hastalarının kardiyak semptomları ile öfke ruminasyonu, algılanan stres ve sosyal destek ile ilişkisi incelenmiş. Araştırma sonuçlarına göre, ruminasyon ile kalp hastalıkları arasında pozitif bir ilişki bulunmuş (Leon, 2010).
Yazımızın başındaki soruya gelecek olursak, yazmak ve aşırı düşünmek ile ilgili ne söyleyebiliriz? Kendi penceremden baktığımda aşırı düşündüğüm anlarda yazıyor olmak, düşüncelerimin somutlaşmasını sağlıyor ve aklımdakileri yazı olarak ifade etmeye çalışmak beni rahatlatıyor. Evet, belki hepsini ifade edebilmek kolay olmayabiliyor ancak yazmak ifade etmeyi kolaylaştırıyor. Kafamın içinde fazla düşünerek balon gibi şişirdiğim düşüncelerin önümde olması, aslında beni düşündüren durumları çıplak bir şekilde görmemi sağlayabiliyor. Bunları görüyor olmak, enerjimi çözüme dair neler yapabileceğime harcamama yol açıyor.
Psikopatolojik bozuklukların tedavisinde de yazmanın etkisi bulunuyor. Yazmanın depresyonda görülen ruminatif düşüncelerin depresif semptomların azaltılmasını sağladığını gösteren araştırmalar da bulunmakta (Gortner, 2006).
Kaynakça
Clark, D. A. and Rhyno, S. (2005). Unwanted Intrusive Thoughts in Nonclinical Individuals: Implications for Clinical Disorders. In D. A. Clark (Ed.), Intrusive thoughts in clinical disorders: theory, research, and treatment (1–29). New York, NY, US: Guilford Press.
Gortner, E. M., Rude, S. S., & Pennebaker, J. W. (2006). Benefits of expressive writing in lowering rumination and depressive symptoms. Behavior therapy, 37(3), 292–303.
León, T. C., Nouwen, A., Sheffield, D., Jaumdally, R., & Lip, G. Y. (2010). Anger rumination, social support, and cardiac symptoms in patients undergoing angiography. British Journal of Health Psychology, 15(4), 841–857.
Sansone, R. A., & Sansone, L. A. (2012). Rumination: relationships with physical health. Innovations in clinical neuroscience, 9(2), 29.
