Ben Kimim?
Bu, genç bir kızın kendini tanımaya başlarken attığı adımları gerçekçi bir gözle okuyucuya sunmayı amaçlayan, yalınlık ve dürüstlüğü gaye edinen kilitli bir günlüğün sayfasından kopmuş izlenimi uyandıran bir itiraf yazısıdır.
Ben 2 ve 0 sayılarının yan yana gelerek oluşturduğu bir kümeyim aslında. Bir başlangıcın ilk adımı, var olan yolun en zorlu basamağına geçerken döndüğü son dönemeciyim. Bir çocuğun attığı ilk adım kadar heyecanlı, bir piyanistin tuşlara basarken hissettiği o baskın tutkuyum. Ben yaşamın kendisiyim neticede. Büyüyen, zamanla değişen, değişirken öğrenen, öğrenirken uygulayan biriyim. Benim hikâyem bir müziğin ilk notası kadar heyecanlı, devamını bilemeyeceğiniz kadarsa belirsiz. Hikayem bir sonbahar günü dünyaya gözlerimi açmamla başlıyor, serüvenimin ilk başlangıcı orda veriliyor. Sonraysa devam ediyor, bir beden ortaya çıkıyor. Bir kısmı küçüklüğünden beri içinde olduğu müzikle bezeli, diğer tarafı öğrenme aşkıyla, başka bir tarafıysa merak duygusuyla…Her adımımsa bir sorgulamayı beraberinde getiriyor. Doğayı merak ederek başlayan adımlarım dünya üzerinde gördüğüm en merak uyandırıcı şeyle devam ediyor. Yani benle. Yıllardır kendini anlamaya çalışan ve Nazlı neyi ister, sorusunu çokça kendine soran biri var karşınızda. Hata yapmaktan korkmayan, dağılırsa toparlayan, topladıkça dağılan ama yine de var olan biri. Çevresindeki sorunların farkında ve bunlar için adım atmaya hazır, temellerini inşa etmeye başladığı hayatında kusursuz bir bina tasarlamaya istekli ve bunun için kendini her defasında daha da tanımasına yol açacak yetkinliklerin içinde yer almaktan korkmayan ve kendi serüvenine başlama cesaretini gösterebilecek biri.
Kendimi keşfetmeye başlamak her adımda hayrete düşürmeyi de beraberinde getiriyor. Varlığımın ne kadar değerli olduğunu fark ediyorum. Düştüğüm yerden kalkmayı, onca pisliğin içerisinde benliğimi koruyabilmeyi öğreniyorum. Hayatta kendime yer edinebildiğim ve her şeye rağmen devam ettiğim için yolculuğumdan gurur duyuyorum. Ben, kendimi anlamaya başlarken beraberinde insanları da anlamaya başlıyorum. Ben aslında her şeyden önce, en çok benim gibi olan insanları anlamaya başlıyorum. Bir grup içinde olan ama bir gruba ait olamayacak ve olmak da istemeyecek kadar da bağımsız olanları. Sorunların içinde yaşayıp da bunlara kayıtsız kalamayan ve bir şeyleri değiştirmek isteyen bunun içinse gereken ilk adım olan kendini değiştirmek olduğunu bilincinde olanları. Bu yüzden kendime yaptığım ve yapacağım her şey için teşekkür ediyorum. Çünkü içinde bulunduğum yetkinlikler cevabını merak edip durduğum hayattaki akışa karışırsam kayıp mı olacağım, sorusuna yanıt alabilmeme olanak sağlıyor. Bütün bu cevaplarsa benim hikâyemi oluşturuyor. Hikâyem sonu gelmeyecek olan bir başlangıç. Sancılı ama güzel. Mutlu ama mutsuz. Sonuçta bu, bir kızın kendi hayatının iplerini eline alma hikâyesine dönüşüyor, izlemesi seyir keyfi veren beklemesiyle bir hayli zaman ve emek isteyen ama her şeye rağmen yazarın yazmaktan asla sıkılmayacağı bir hikâyeye…
