Okuyoruz1: Şems-i Tebrizi “Kalbinde İyilik Biriktirenin Yolu Hep Açıktır.”

Her şeyin derinliğine inecek kadar sakin bir zamanda yaşamış olan Şems’ten söz edeceğim. Bu yazımı okumadan önce eğer bu kitabı okumadıysan ilk başta kitabı okumak sana anlattıklarımı daha anlamlı bir hale getirecektir.

Öyle ki bir şeyi sevmeye başladığımız zaman üzerinde düşünebilmek kafamızın içindeki olan biteni hallettiğimizde hissettiklerimizle aynıdır.

Şems dağ arası denilen Tebriz’de doğdu. Sevgiyi en derinine kadar hissedebilmek ve bu zamanlarda zaman kavramını unutabilmek, Şems 40 günün nasıl geçtiğini anımsamıyor, bir lütuf.

“Keşke bendeki her şeyi de alsanız ve benim olanı bana verseniz” diyor Şems. Sevmek o kadar ağırca ki her şeyi bırakabilmek çokta zor gelmiyor. Dünya üzerinde “kendin gibi” hissedebilecek birini o da arıyor. Arayışın içerisinde boşluk ve eksikliği o da hissediyor. Bu arayışta yol kadar kendisi de büyüyor ve kendisini devamlı bir arayış içinde buluyor.

Boşluğu doldurmaya çalışırken karşısına yol arkadaşları çıkıyor; belki de asıl olana ulaşmak için bu yollardan geçmesi gerektiğini biliyor ve yürümek o zamandan sonra kolay geliyor.

Asıl inandığı hep kalbinde, yolculuğuna eşlik ediyor. Her tanıştığı insan yüzünde asıl olanı arıyor. Bütün parçaları birleştirerek biraz daha hakikate yaklaşıyor.

Düşün ki içinde saf bir sevgi yetiştiriyorsun ve her hissin, fikrin, hareketin ve tebessümün bir dua yerine geçiyor. İlerlerken hiç tereddüt etmeyişin de bundan.

Yıllardır beklediği zamana ulaşıyor, ulaştığında o da senin gibi doğruyu bulduğuna emin olurken zorlanmış mıdır, o da senin gibi eski bene dönüp olanları anlatmak istemiş midir?

O da senin gibi bunun da bir sonu olacağını biliyor muydu?

Senin de arayışlarının sonu güzelliklere çıkması dileğiyle. Umarım avucunda çıkan ağaçların gölgesinde dinlendiğin bir yol arkadaşın olur. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere, o zamana kadar kendine iyi bak

Sevgilerimle…

Gizem🤍