YetGen Yolculuğum

Merhabalar. Bugün sizlere YetGen ile başlayan güzel, eğlenceli ve birazcık yorucu eğitim sürecimin başlangıcından bahsedeceğim.

Her şey Selin isimli bir arkadaşımın biz sohbet ederken bir anda ortadan kaybolmasıyla başladı. Kendisine nereye gittiğini sorduğumda bana yaklaşık 6–7 saat sonra “ Yaa kusura bakma, YetGen eğitimim vardı da ” demişti. Ben de doğal olarak “Ya, nedir bu YetGen?” diye sormuştum.

Kendisi sağ olsun bana yaklaşık olarak 1–1.5 saat anlattı ve sonlara doğru da kesinlikle benim de katılmamı, kendime YetGen ile çok şey katabileceğimi söyledi. Ben de Instagramdan YetGen’i takip etmiştim.

Aradan yaklaşık 6–7 ay sonra ablam da başka bir programdan “RPA Developer” dersleri almaya başlamıştı ve dersler esnasında da, dersleri bittikten sonra halen aldığı eğitimden çok memnun. Hatta öyle ki aldığı RPA Developer eğitimi ile Elektrik Elektronik Mühendisliğiyle başlayan kariyerini yön değiştirerek yazılımın alt alanı olan RPA alanında bir iş buldu. Kendisinin bu kariyer yolunun bana da ayrıca bir ilham kaynağı da olduğunu söyleyebilirim zira ben de Muğla Sıtkı Koçman Elektrik Elektronik Mühendisliği kazandım ve hazırlık okuyorum bu sene. (Bu konu ile alakalı da bir gün yazı yazmak istiyorum)

Tarihler 16 Ağustos gününü gösterdiğinde evde ablam birdenbire bana “YetGen’in başvuruları açılmış!” dedi. Ben de hemen telefonumdan 1. başvuru aşamasını tamamladım ve beklemeye başladım.

29 Ağustos tarihinde ise 2. aşamaya geçtiğimi bildiren e-posta aldım. Tam olarak bu noktadaki duygularımdan biraz bahsetmek istiyorum. Aslında 2. aşama başvurusuna kadar YetGen ile alakalı pek bir araştırmam yoktu, nasıl bir eğitime tabi olacaktım? Beni neler bekliyor? Üniversiteye yeni gidecektim ve bilgisayarım da yoktu, nasıl halledecektim? Tüm bu sorular bir yana ben bu noktada biraz daha bekleyip 2. aşaması başvuru videosu atanları izledim. Aslında amacım bir fikir edinmek, girdiğimde donanımsız olmamaktı. İyi ki de öyle yapmışım ancak o hafta işlerim aşırı yoğun olduğundan maalesef müsait olduğum tek gün cumartesi akşamıydı. Pazar akşam 12 de son tarih zaten. Cumartesi akşamı oturduğumda elimdeki tek veri insanların genel olarak konuşmalarının belirli hatlar içerisinde kaldıklarıydı. Örneğin herkes girişte kendini tanıtıyor, o güne kadar yaptıklarını sıralıyordu. Sonraki kısımda da bizlerden sürdürülebilir kalkınma amaçlarından herhangi birisini seçmemizi istemişlerdi. Kapanışta da herkes olabildiğince kendinden emin bir kapanış yapıyordu. Tüm bunların sonucunda o gece oturup güzel olduğuna ve gerçekten gözlemle, özenle yazılmış bir metin ayarladım. Ertesi sabah boş olduğum bir anda kameramı açıp yaklaşık 6 kere falan okuyarak en sonunda ikna olana kadar okuyup denedim. Evet videom da hazır ve Youtube’a yüklenmişti. Şimdi sıra YetGen’i beklemekteydi :))

Tarih 13 Eylül. YetGen’den “YetGen’e Hoşgeldin” adlı bir mail. Aşırı heyecanlı, mükemmel bir güne uyanmıştım. Youtubedan “YetGen’e dair” videoları izleyerek daha da bilgi edinmeye çalışıyordum. Böyle böyle ilk eğitim günümüz olan 17 Eylül’e kadar sürekli bir şeyler izleyip bilgimi arttırdım. Ancak ne yazık ki o gün derse katılamazdım. Bir düğünümüz vardı ve katılmam zorunluydu.

İşte hikayemizin asıl kahraman(lar)ı liderim burada giriyor hayatıma.

Liderim Gözde ATAÇ . Kendisine tahminen mazeretiyle gelemeyeceğini söyleyen ilk bendim :D Kendisine ulaştığım gibi bahsettiğim ilk konu bu oldu. Orada gözde bana kendisine iyi ki erkenden söylediğimi söylediğinde anladım YetGen’in ne olduğunu.

YetGen bir ailedir. Annen baban başına bir şey geldiğinde nasıl ilk öğrenmelidir, liderler de öyleler. Biz orada bir aileyiz ve her zaman birbirimizle eğlenerek gülerek geçiriyoruz günlerimizi.

Takım sohbetindeki “GÜNAYDINLAAAAR” mesajları mesela, her sabah bir yerden birinden , ailenden böyle mesajlar almak insanın bütün gününe enerji veriyor. Takımıma ve liderime tekrardan çok teşekkür ediyor, dersler ve derslerle alakalı takım dayanışmamızı başka bir yazımda yazmak üzere sizlere veda ediyorum.

Sevgilerim ile Mert ÖZYARDIMCI