YetGen’21 Günlükleri #1.1
Merhaba dostlar, bu yazımda 21.Yüzyıl Yetkinlikleri Farkındalık Programı olan YetGen’in ilk günü benim için nasıl geçti, neler hissettim sizlere biraz bunlardan bahsedeceğim.
“Öğrenmeye Sınırsız Özgürlük” mottosuyla kurulmuş bir üniversite(MEF Üniversitesi) benim gibi öğrenmesine zincirler vurulmuş bir gencin gözünü tekrar hayata açtı.
Ne demişti Oğuz Atay: Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum.
Evet ben de yaşarken anlaşılmaya mecburdum ama bir başkası tarafından değil. Kendim kendimi anlamam gerekiyormuş meğer.
Açıkçası “Ben” kimdim? Bunu bilmiyordum…
Daha ilk günden bu sorulara cevap bulmaya başladım.
Öncelikle ben Halil. İnşaat Mühendisiyim. YetGen ile tanışmadan önce hem Yüksek Lisans öğrencisiydim hem de bir işte çalışıyordum.
YetGen’le tanıştıktan sonra ikisini de kaybettim.
- Dalga mı geçiyorsun? Keşke tanışmasaydın o zaman…
- Yüksek Lisans’a birinci olarak girmiştin ,danışmanın tam da istediğin gibiydi, notların da güzeldi…
- Sana işi öğretecek çok kaliteli bir patronun vardı ,biraz daha sabretseydin çok güzel yerlere geleceğini de biliyordun.
- Peki neden?
Neden mi?
Kendimi dışarıdan gözlemlediğim zaman olmak istediğim kişi değildim. Yapmak istediklerim ile halihazırda yapmakta olduklarım arasında dağlar kadar uçurumlar vardı.
İşin kötü yanı bu uçurumları oluşturan yine bendim. Çünkü sene kaybetmeyecektim. Hazırlık okumak zaman kaybıydı benim için, lisans bittiği an hemen yüksek lisansa başlamam gerekliydi(!).İlk girdiğim sınavlardan hemen yüksek almam gerekliydi. Çok çalışmam gerekliydi.
Ama bu serüvende “Düşünmek” yoktu. Düşünmemek üzerine kurulmuştu sistemim ve tıkır tıkır işliyordu. Ne zaman ki düşünmeye başladım. Fırtınalar kopmaya başladı.
İçerikleri bırakmalıydım… Müfredat tutkusundan kopmalıydım..
Çünkü hiç bir şeyde yetkin değildim…
- Sudan çıkmış balık gibi de hissetmiyordum açıkçası çünkü sistemin istediklerini çok güzel yerine getiriyordum.
TAM BİR GEÇEN YÜZYIL İNSANIYDIM…
Maalesef mevcut eğitim sistemi ve aldığım eğitimler “Öğrenme ve İnovasyon” hususunda beni ileriye değil geriye ışınlamıştı…
- Sürekli insanları birbiriyle yarıştıran bir sistem.
- Takım çalışmasından bîhaber…(Ama herkesin öz geçmişinde takım oyuncusu yazıyor😅)
- Ders dışı deneyimlerden uzak, teori ile uygulamayı birleştiremeyen ben gibi bir çok yeni mezun..
Sahi düşünüyorum da “Kariyerimizi Kim Planladı Bizim?”.
- Hukuk mu Genetik mi sorusu?
- Tıp mı Mühendislik mi sorusu?
- Bunlar neden normal geliyor, bunlar aynı kulvarda bölümler mi?
Bireysel ve teste dayalı sistemden çıkan bir Halil…
Kendi kararını kendisi nasıl verecek bana söyler misiniz?
Veremedim de zaten, fakat pişman olmadan nasıl öğrenecektim :)
Pişmanlık duygusu en büyük öğretmendir.
Asıl önemli olansa çok geç olmadan, henüz vakit varken pişmanlıklarımızdan ders alıp yola devam etmektir.
Gerekli pişmanlıkları heybeme attım.
Unumu da elemedim…
Eleğimi de asmadım…
Daha yeni başlıyorum ben..
Daha yeni başlıyoruz biz…
Dipnot:
Bu seriyi bölümler halinde yayınlamaya çalışacağım. Her serinin üç bölümden oluşacağını düşünüyorum.
Sevgilerimle
Halil Enes Özdemir
