सुसंगती सदा घडो सुजन वाक्य कानी पडो

मोरोपंताची केकावाली

सुसंगती सदा घडो सुजन वाक्य कानी पडो
कलंक मतीचा झडो विषय सर्वथा नावडो
सदन्घ्री कमळी दडो मुरडीता हटाने अडो
वियोग घडता रडो मन भव्त्चरीत्री जडो

बग

फोन वाजला. उचलला. पलीकडे बॉस होता.

“अरे अमुक अमुक जरा अर्जंट सुट्टीवर गेलाय. तमुक तमुक ठिकाणी जाऊन त्याचं अर्धं राहिलेलं असं असं काम कर ना जरा”

मी उठलो. बॉसला मनात दोन शिव्या घातल्या. कपडे बदलून गाडी काढली आणि सांगितलेल्या पत्त्याकडे जाऊ लागलो.

मैफिल

एक वाडा. जुना, चौसोपी. शंभराच्या वर पावसाळे पाहिलेला. त्यात लक्ष्मी-नृसिंहाचं एक जुनं मंदिर. आज प्रकाशाने न्हाऊन निघालेलं. फुलांची मोहक आरास ल्यालेली त्यातली मूर्ती. गाभाऱ्यासमोर सभामंडप, त्याचे उंच गेलेले लाकडी भरभक्कम वासे. लोकांची लगबग, पुढे एक रिकामा स्वरमंच, गायकाची वाट पाहत आसुसलेले चेहरे. ८ वाजण्याच्या आसपास…

भीती

माझा मराठीत कथा लिहायचा हा प्रथम प्रयत्न. चूकभूल माफ असावी…:)

उपमा

न्हालेल्या जणू गर्भवतीच्या, सोज्वळ मोहकतेने बंदर
 मुंबापुरीचे उजळीत येई, माघामधली प्रभात सुंदर

बा सी मर्ढेकरांचे शब्द. मला आठवतंय ही कविता आम्हाला शालेय अभ्यासक्रमात होती. त्यावेळी आमची अक्कल गुडघ्यातच. कवितेच्या ओळींकडे लक्ष…

अंधश्रद्ध अनाचार

बऱ्याच दिवसात इथे मराठी लिहिलेले नाही. मनातील भावना समर्थपणे व्यक्त करण्यासाठी मातृभाषेला पर्याय नाही हेच खरं. मातृभाषेकडे परत…

दिवाळी

माझा प्रथम प्रयत्न. चु.भू. दे.घे

प्रकाशाची झळाळी | आनंदाची रांगोळी |
 मनोहर दिवाळी | वर्णू किती ||